Francesco Araja
W artykule przedstawionym poniżej zostanie przeanalizowana istotność Francesco Araja w obecnym kontekście. Francesco Araja był przedmiotem badań i zainteresowań w różnych dziedzinach, czy to w historii, nauce, technologii czy sztuce. Z biegiem czasu Francesco Araja odegrał kluczową rolę w ewolucji społeczeństwa, znacząco wpływając na sposób, w jaki ludzie wchodzą w interakcje, myślą i działają. Poprzez szczegółową analizę staramy się zająć znaczeniem Francesco Araja w różnych obszarach, jego wpływem na życie codzienne i jego znaczeniem we współczesnym świecie.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie |
włoskie |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Francesco Araja (ur. 25 czerwca 1709 w Neapolu, zm. ok. 1770 tamże bądź w Bolonii[1]) – włoski kompozytor tworzący w Rosji.
Uczył się w neapolitańskim konserwatorium, gdzie jego nauczycielami byli Leonardo Vinci i Leonardo Leo[2]. W wieku 14 lat zagrał koncert w kościele Santa Maria la Nova w Neapolu[3]. Jako kompozytor operowy debiutował w 1729 roku operą Lo matremmonejo pe’ mennetta[2][3]. W 1735 roku na zaproszenie cesarzowej Anny wyjechał do Petersburga, gdzie objął posadę kapelmistrza orkiestry dworskiej[3]. Zajął się organizowaniem życia muzycznego na dworze carskim, w 1736 roku wystawił La forza dell’amore e dell’odio, pierwszą operę w stylu opera seria na scenie rosyjskiej[1]. Po śmierci cesarzowej Anny w 1740 roku wrócił do Włoch, by już wkrótce powrócić do Rosji na wezwanie jej następczyni Elżbiety[3]. W 1755 roku wystawił w Petersburgu napisaną przez siebie do libretta Aleksandra Sumarokowa operę Kefalos i Prokris, pierwszą w historii operę do tekstu rosyjskiego[1][2][3]. W 1759 roku ponownie opuścił Rosję, powrócił tam jednak na krótko w 1762 roku, po wstąpieniu na tron Piotra III. Gdy car został zamordowany przez swoją żonę Katarzynę Wielką, Araja wyjechał do Bolonii i zmarł w zapomnieniu[2].
W całości zachowały się jedynie dwie z przypuszczalnie 14 skomponowanych przez Araję oper[3]. Ponadto napisał dwa oratoria (w tym S. Andrea Corsini, wystawione w Bolonii w 1731 r.), sześć kantat, arie, utwory na klawesyn[2][3].
Przypisy
- ↑ a b c Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 62. ISBN 83-224-0113-2.
- ↑ a b c d e Bertil van Boer: Historical Dictionary of Music of the Classical Period. Lanham: Scarecrow Press, 2012, s. 38. ISBN 978-0-8108-7183-0.
- ↑ a b c d e f g The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 23. ISBN 0-674-37299-9.
Linki zewnętrzne
- Francesco Araja – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project