Fred Frith

Wygląd przypnij ukryj Fred Frith
Ilustracja
Fred Frith (2010)
Data i miejsce urodzenia

17 lutego 1949
Heathfield

Instrumenty

gitara, gitara basowa, skrzypce, ksylofon, pianino, altówka

Zawód

muzyk

Aktywność

od 1965

Wydawnictwo

Virgin, ReR Megacorp, Tzadik

Powiązania

scena Canterbury, Nowojorska śródmiejska scena jazzowa, Robert Wyatt

Współpracownicy
Chris Cutler, Tim Hodgkinson, Dagmar Krause, John Zorn, Rene Lussier, Bill Laswell, Chris Hayward, Tom Cora, Ikue Mori, Kato Kideki, Miya Masaoka, Jean Derome
Instrument
gitara
Zespoły
Henry Cow; Art Bears; Muffins; Material; Skeleton Crew; Duck & Cover; Curlew; French, Frith, Kaiser, Thompson; Naked City; Keep the Dog; Massacre; State of War; Death Ambient; Maybe Monday
Strona internetowa

Jeremy Webster „Fred” Frith (ur. 17 lutego 1949 w Heathfield) – współczesny angielski multiinstrumentalista, kompozytor i lider grup muzycznych, związany z awangardą brytyjską (Canterbury sound – brzmienie Canterbury; także Canterbury scene – Scena Canterbury) i amerykańską (New York Downtown Jazz Scene – nowojorska śródmiejska scena jazzowa).

Życiorys

Fred Frith urodził się 17 lutego 1949 w Heathfield w Wielkiej Brytanii. Jego braćmi są Simon Frith (socjolog muzyki) i Chris Frith (neuropsycholog). Od 5. roku życia uczył się grać na skrzypcach, ale w wieku 13 lat rozpoczął także naukę gry na gitarze. Jego pierwszym zespołem była szkolna grupa The Chaperones wykonująca utwory takich grup jak The Shadows i The Beatles. Jednak usłyszenie muzyków bluesowych (m.in. Alexisa Kornera) całkowicie zmieniło jego nastawienie do muzyki i podejście do gry na gitarze. The Chaperones stali się zespołem bluesowym. Równocześnie interesował się także muzyką etniczną z całego świata.

W 1968 Frith rozpoczął studia na uniwersytecie w Cambridge, gdzie poszerzył swoje horyzonty muzyczne zapoznając się z ideami Johna Cage'a i Franka Zappy. Z zaprzyjaźnionym studentem Timem Hodgkinsonem, grającym na instrumentach klawiszowych i dętych, założył w 1968 zespół Roger Bacon, który grał w stylu 'dada blues'. W październiku 1968 zmienili nazwę na Henry Cow. Zespół ten stał się główną grupą ówczesnej awangardy bryjskiej i przetrwał do 1978 z dorobkiem 6 oficjalnych albumów.

W 1974 Frith wydał swój pierwszy solowy album Guitar Solos zawierający 8 całkowicie improwizowanych utworów wykonywanych na specjalnie przerobionych gitarach 'na żywo', bez żadnych późniejszych ingerencji technicznych w nagrania.

Po zakończeniu działalności Henry Cow, trzech muzyków tego zespołu (Fred Frith, Dagmar Krause i Chris Cutler) założyli grupę Art Bears, która po wydaniu trzech znakomitych płyt zakończyła działalność w 1981.

W 1980 ukazał się drugi solowy album Fritha Gravity. Został on nagrany ze szwedzką grupą Samla Mammas Manna (członkiem organizacji założonej przez muzyków Henry Cow – Rock in Opposition – RIO) i amerykańską grupą The Muffins. Album ten wykazał odejście Fritha od ścisłych intelektualnych struktur i orkiestracji Henry Cow i Art Bears w stronę muzyki swobodniejszej, związanej z folkiem a nawet muzyką taneczną.

W 1979 Frith przeprowadził się do Nowego Jorku i stał się współzałożycielem ruchu awangardowych muzyków znanego pod nazwą New York Downtown Jazz Scene. Brał udział w niezliczonych projektach muzycznych grając i nagrywając z takimi muzykami jak Tom Cora (zm. 9. 4. 1998), Henry Kaiser, Zeena Parkins, Eugene Chadbourne, Ikue Mori, John Zorn, Rene Lussier i grupami muzycznymi: Material (1980), Massacre (1981), Skeleton Crew (1982), Duck & Cover (1983-4), Curlew (1983), Frith & Lussier (1986), French, Frith, Kaiser, Thompson (1987-1990), State of War (1989), Keep the Dog (1989-1992), Naked City (1989-1993), Death Ambient (1998), Maybe Monday (1998), Jad Fair i innymi. Niektóre z tych projektów kontynuowane są do dnia dzisiejszego (np. trio Massacre).

W latach 90. Frith zaczął pisać muzykę taneczną, filmową i teatralną oraz kontynuował wydawanie swoich solowych albumów. Skomponował także wiele utworów dla innych wykonawców zarówno indywidualnych jak i grup muzycznych. Nie stracił kontaktu ze swoimi przyjaciółmi z Henry Cow: Chrisem Cutlerem, Timem Hodgkinsonem i Lindsay Cooper, z którymi zrealizował wiele projektów. W grudniu 2006 r. wystąpili nawet jako trio w klubie The Stone w Nowym Jorku.

Po dwuletnim pobycie w Niemczech (żona Fritha fotografik Heike Liss jest Niemką) i we Francji (wykładał kompozycję w L'Ecole Nationale de Musique w Villeurbanne) osiedlił się w 1997 w Kalifornii. Jest profesorem kompozycji w Mills College w Oakland w Kalifornii.

Dłuższe kompozycje

Dyskografia

Szczegółowa dyskografia Freda Fritha (FF) zawiera ponad 500 albumów. Poniżej płyty firmowane przez Freda Fritha lub przez Freda Fritha i współautorów/współwykonawców na tych samych prawach.

Fred Frith, 1 czerwca 1998, Moers Jazz Festival

Płyty, których Frith nie firmuje

Wideografia

Filmografia

Przypisy

  1. ↑ Patricia Romanowski, Holly George-Warren, Jon Pareles: The new Rolling stone encyclopedia of rock & roll. Fireside, 1995, s. 439. ISBN 978-0-684-81044-7.
  2. ↑ allmusic (Fred Frith > Overview) (ang.)
  3. ↑ The Frith Brothers Panel „What are we doing when we are listening to music?” (prowadzenie: prof. Eric Clarc). „Studying Music: An International Conference in Honour of Simon Frith”, Panel discussion with Simon Frith, Chris Frith and Fred Frith . University of Edinburgh; The University's Media Asset Management Platform, 11 April 2014. . (ang.).
  4. ↑ A Bookshelf on Top of the Sky: 12 Stories About John Zorn (2002). www.imdb.com. . (ang.).

Linki zewnętrzne

Henry Cow
Albumy studyjne
Albumy koncertowe
Zbiorcze wydania pudełkowe
Bootlegi
Kontrola autorytatywna (osoba):