Fredrowie herbu Bończa

W dzisiejszym świecie Fredrowie herbu Bończa stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego grona osób. Niezależnie od tego, czy jest to zjawisko społeczne, postęp technologiczny, postać historyczna czy jakikolwiek inny aspekt współczesnego życia, Fredrowie herbu Bończa przykuł uwagę różnych odbiorców i wywołał intensywną debatę w różnych kręgach. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane ze Fredrowie herbu Bończa, od jego pochodzenia po obecne implikacje, w celu zaoferowania czytelnikowi kompleksowej i kontekstualizowanej wizji tego obecnie ważnego tematu.

Herb Bończa, odmiana hrabiowska Fredrów
Herb Bończa, odmiana hrabiowska Fredrów

Fredrowie – szlachta polska herbu Bończa, z zawołaniem "Friede Herr". Wywodzący się ze Śląska lub Moraw Fredrowie, podobnie jak Herburtowie otrzymali z rąk Kazimierza Wielkiego nadania na ziemi przemyskiej, z nominacji cesarskiej Franciszka I tytuły hrabiów Świętego Cesarstwa Rzymskiego.

Nazwisko notowane w Polsce od roku 1418. Fonetycznie w tym wariancie pochodzi od germańskiego fridu oznaczającego "pokój".

Od XV do XIX wieku ich gniazdem rodowym była podprzemyska wieś Pleszowice. Z tej miejscowości wywodziło się wielu znanych przedstawicieli rodu; kilku wojewódów, kasztelanów i biskupów. Najwybitniejszym z nich był kasztelan krakowski i wojewoda podolski Andrzej Maksymilian Fredro. Oprócz Pleszowic do Fredrów należały m.in. Bieńkowa Wisznia, Byków, Krakowiec, Niemirów, Tamanowice, Tuligłowy. Bieńkowa Wisznia była rezydencją komediopisarza Aleksandra Fredry. Tam urodził się syn Jana Aleksandra, wnuk pisarza Andrzej Maksymilian.

Bibliografia