Fritz Haarmann

W dzisiejszym świecie Fritz Haarmann to temat, który zyskał ogromne znaczenie i przykuł uwagę szerokiego grona odbiorców. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie na polu zawodowym czy wpływ na kulturę popularną, Fritz Haarmann stał się podstawowym aspektem obecnej panoramy. W tym artykule dokładnie zbadamy wszystkie aspekty Fritz Haarmann, od jego powstania po dzisiejszą ewolucję, oferując wszechstronną perspektywę, która pozwala nam zrozumieć jego znaczenie i zakres w różnych kontekstach.

Friedrich Haarmann
Rzeźnik z Hanoweru
Ilustracja
Friedrich „Fritz” Haarmann
Data i miejsce urodzenia

25 października 1879
Hanower

Data i miejsce śmierci

15 kwietnia 1925
Hanower

Zawód, zajęcie

sprzedawca, przestępca

Multimedia w Wikimedia Commons

Fritz Haarmann, właśc. Friedrich Haarmann (ur. 25 października 1879 w Hanowerze, zm. 15 kwietnia 1925 tamże) – niemiecki seryjny morderca nazwany rzeźnikiem z Hanoweru. Razem ze swym partnerem Hansem Gransem dokonywali morderstw na nastoletnich chłopcach.

Życiorys

Zbiorowy grób ofiar na hanowerskim cmentarzu Stadtfriedhof Stöcken
Fritz Haarmann (w środku) w okresie procesu sądowego, grudzień 1924

Jego ojciec był palaczem lokomotywowym, znanym dzięki swemu usposobieniu jako „Posępny Olle”, matką zaś kobieta kaleka i niezaradna, o 7 lat starsza od swojego męża. Miała 41 lat w chwili narodzin Fritza. Haarmann był najmłodszym z sześciorga rodzeństwa. Był osobą homoseksualną[1]. W wieku 16 lat został posłany do szkoły wojskowej w Neu Breisach. Jednak po miesiącu, ze względu na to, iż chorował na epilepsję, został wyrzucony.

Pierwsze szczątki ludzkie znalazły 17 maja 1924 roku dzieci, bawiące się na brzegu rzeki w okolicach zamku Herrenhausen. Była to ludzka czaszka. Następna została znaleziona dwanaście dni później, a kolejne 13 czerwca. Badanie wykazało, że głowy były odcięte od reszty ciała przy pomocy ostrego narzędzia, a następnie obdarte ze skóry i mięśni. Początkowo podejrzewano, że odnalezione ludzkie szczątki pochodzą z instytutu anatomii w Getyndze lub zostały porzucone przez złodziei grobów. Jednak te przypuszczenia zostały wkrótce obalone, gdyż znaleziono worek z ludzkimi kośćmi, a odnalezione szczątki zaczęto kojarzyć z zaginięciami chłopców i młodych mężczyzn. Badania kości i czaszek udowodniły, że w większości należały one do osób w wieku od 10 do 22 lat.

W kolejną czerwcową niedzielę setki mieszkańców rozpoczęło przeszukiwania Starego Miasta i okolic rzeki Leine. Odnaleziono ponad 500 kawałków ludzkiego ciała (pochodziły od przynajmniej 22 ofiar). Zaczęto mówić o wilkołaku i pożeraczu ludzi. Policja rozpoczęła zakrojone na szeroką skalę dochodzenie, sprawdzano środowiska kryminalne, jak i homoseksualne. W wyniku śledztwa wyłoniono podejrzanego: Friedricha (Fritza) Haarmanna. Był on znanym policji sprzedawcą ubrań i mięsa.

Fritz Haarmann długo unikał konsekwencji swoich czynów, ze względu na fakt, iż był konfidentem policji. Swoje ofiary zwabiał do mieszkania z rejonu dworca kolejowego. Jedną z jego ofiar był syn właścicielki domu, gdzie wynajmował mieszkanie. Haarmann sprzedawał na targu mięso z ciał swych ofiar, twierdząc, że to wieprzowina, czym zyskał przydomek Wilkołaka z Hannoveru. Nie miał wielu klientów, ludzie narzekali na dziwny, mdły smak sprzedawanego mięsa. Gdy zapytany, na sali sądowej ilu ich było (młodych chłopców), w ostatnim słowie, wzruszył ramionami i szepnął, że chyba ze 40. Obecnie szacuje się, że ofiar było około 50[2].

Fritz Haarmann został skazany na śmierć i stracony przez ścięcie gilotyną. Partner Fritza dostał wyrok 12 lat pozbawienia wolności.

Ofiary Haarmanna

Mapa konturowa Rzeszy Niemieckiej, po lewej znajduje się punkt z opisem „Hanower”
Lokalizacja Hanoweru na mapie Niemiec
  1. Friedel Rothe (lat 17) – zamordowany 27 września 1918.
  2. Fritz Franke (lat 17) – zam. 12 lutego 1923.
  3. Wilhelm Schulze (lat 17) – zam. 20 marca 1923.
  4. Roland Huch (lat 16) – zam. 23 maja 1923.
  5. Hans Sonnenfeld (lat 19) – zam. 31 maja 1923.
  6. Ernst Ehrenberg (lat 13) – zam. 25 czerwca 1923.
  7. Heinrich Struß (lat 18) – zam. 24 sierpnia 1923.
  8. Paul Bronischewski (lat 17) – zam. 24 września 1923.
  9. Richard Gräf (lat 17) – zam. 30 września 1923.
  10. Wilhelm Erdner (lat 16) – zam. 12 października 1923.
  11. Hermann Wolf (lat 15) – zam. 24 października 1923.
  12. Heinz Brinkmann (lat 13) – zam. 27 października 1923.
  13. Adolf Hannappel (lat 17) – zam. 10 listopada 1923.
  14. Adolf Hennies (lat 19) – zam. 6 grudnia 1923.
  15. Ernst Spiecker (lat 17) – zam. 5 stycznia 1924.
  16. Heinrich Koch (lat 20) – zam. 15 stycznia 1924.
  17. Willi Senger (lat 19) – zam. 2 lutego 1924.
  18. Hermann Speichert (lat 16) – zam. 8 lutego 1924.
  19. Hermann Bock (lat 22) – zam. 1 kwietnia 1924.
  20. Alfred Hogrefe (lat 16) – zam. 8 kwietnia 1924.
  21. Wilhelm Apel (lat 16) – zam. 17 kwietnia 1924.
  22. Robert Witzel (lat 18) – zam. 26 kwietnia 1924.
  23. Heinrich Martin (lat 14) – zam. 9 maja 1924.
  24. Fritz Wittig (lat 17) – zam. 26 maja 1924.
  25. Friedrich Abeling (lat 10) – zam. 26 maja 1924.
  26. Friedrich Koch (lat 16) – zam. 5 czerwca 1924.
  27. Erich de Vries (lat 17) – zam. 14 czerwca 1924.

W kulturze popularnej

Historia Fritza Haarmanna w została sparafrazowana w piosence zespołu T.Love pt. Kiełbasy Harmanna z albumu King. W powieści Margit Sandemo, Fritz Haarmann, najwierniejszy sługus Tengela Złego, seryjny gwałciciel i morderca chłopców z Hannoveru...Jego duch został potem zlikwidowany przez Marca Lind z Ludzi Lodu, syna Lucyfera. W powieści Saga o ludziach lodu wciela się w postać Lynxa żeby ukryć swoje prawdziwe imię.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Persönlichkeiten von schwulem Interesse – Fritz Haarmann. rosarauschen.de, 2003-12-30. . (niem.).
  2. ↑ Jakub Korus, Poczciwy ojczulek, „Newsweek”, 1-2/2024, s. 69.

Linki zewnętrzne