W tym artykule Fritz Stern zostanie omówiony z szerokiej i kompletnej perspektywy, w celu zapewnienia czytelnikowi globalnej i szczegółowej wizji tego tematu. Istotne aspekty zostaną przeanalizowane i zaktualizowane, a także przedstawione zostaną prawdziwe informacje, pochodzące z wiarygodnych, wyspecjalizowanych w tej kwestii źródeł. _Var1 jest dziś tematem bardzo interesującym i istotnym, dlatego istotne jest zrozumienie jego znaczenia i konsekwencji w różnych obszarach. W całym artykule zostaną zaprezentowane różne podejścia i opinie, a także konkretne przykłady, które przyczynią się do wzbogacenia zrozumienia Fritz Stern.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie |
historyk |
Fritz Richard Stern (ur. 2 lutego 1926 we Wrocławiu, zm. 18 maja 2016 w Nowym Jorku) – amerykański historyk żydowskiego pochodzenia, profesor Columbia University w Nowym Jorku. Specjalizował się w badaniach nad niemieckim nazizmem.
Pochodził z żydowskiej rodziny, która w 1938 roku opuściła nazistowskie Niemcy i wyjechała do Stanów Zjednoczonych[1]. Jego ojciec Rudolf był lekarzem, co było tradycyjnym zawodem w rodzinie Sternów[2]. Jego matka, Käthe Brieger, była doktorem fizyki[2]. Rodziny z obu stron przeszły z judaizmu na luteranizm[2]. W młodości wahał się, czy studiować medycynę czy historię. Albert Einstein, przyjaciel rodziny Sternów, doradzał mu studia medyczne uważając, że historia nie jest nauką[1][2]. Młody Fritz Stern wybrał jednak historię[2]. Na nowojorskim Uniwersytecie Columbia zdobył kolejno: licencjat (1946), magisterium (1948) oraz doktorat (1953)[2].
W 1946 zaczął pracę na macierzystym Uniwersytecie Columbia, gdzie w 1963 otrzymał pełny etat profesorski[2]. W latach 1980–1992 pełnił funkcję rektora Columbii[2]. W 1996 przeszedł na emeryturę[2]. Był członkiem Amerykańskiej Akademii Umiejętności w Bostonie, Niemieckiej Akademii Języka i Literatury w Darmstadt i Berlińsko-Brandenburskiej Akademii Nauk w Berlinie. Był doradcą m.in. Departamentu Stanu USA[1].
Jego badania koncentrowały się na rozwoju narodowego socjalizmu w Niemczech, a także na historii mniejszości żydowskiej w Niemczech i jej wpływie na kulturę niemiecką.
Swoją pierwszą książkę pt. The Politics of Cultural Despair: A Study in the Rise of the Germanic Ideology, opublikowaną w 1961, poświęcił analizie klimatu intelektualnego w Niemczech, który spowodował podatność na przyjęcie ideologii nazistowskiej[2]. Z kolei w dwóch zbiorach swoich esejów – The Failure of Illiberalism: Essays on the Political Culture of Modern Germany (1972) oraz Dreams and Delusions: The Drama of German History (1987) – skupia się na niemieckich elitach polityczno-kulturalnych, które utorowały Hitlerowi drogę do władzy[2]. W książce Gold and Iron: Bismarck, Bleichröder and the Building of the German Empire (1977) Fritz Stern koncentruje się na postaci pruskiego Żyda, Gersona von Bleichrödera, bardzo bogatego i wpływowego doradcy Ottona von Bismarcka, który miał odegrać decydującą rolę w procesie zjednoczenia Niemiec i wojnie francusko-pruskiej[2]. Fascynacja klimatem naukowym Niemiec z początku XX wieku zaowocowała książką Einstein’s German World (1999)[2]. Głównym tematem dociekań F. Sterna pozostawał jednak okres nazistowski i dylematy moralne z nim związane[2]. Temu zagadnieniu poświęcił też wydaną w 2013 swoją ostatnią pracę zatytułowaną No Ordinary Men. Dietrich Bonhoeffer and Hans von Dohnanyi. Resisters Against Hitler in Church and State, którą napisał wspólnie z drugą żoną, Elisabeth Sifton[2].
Zmarł 18 maja 2016 w swoim domu na nowojorskim Manhattanie[2]. W 1947 ożenił się z Margaret Bassett, z którą miał dwoje dzieci. Małżeństwo skończyło się rozwodem[2]. Drugą żoną była Elisabeth Sifton[2].
W 1999 otrzymał Nagrodę Pokojową Księgarzy Niemieckich[1]. 16 listopada 2002 Uniwersytet Wrocławski, zaś w 2006 Uniwersytet Europejski Viadrina we Frankfurcie nad Odrą przyznały mu tytuł doktora honoris causa. Stern jest także laureatem Nagrody Kulturalnej Śląska (1996)[3], Medalu Leo Baecka (2004)[1], Międzynarodowej Nagrody Mostu Europa-Miasta Zgorzelec/Görlitz (2008)[4][5] oraz Nagrody im. Marion Dönhoff (2009). Odznaczony ponadto Orderem Zasługi RFN[1].