Fryderyk August Rutowski

Witamy w artykule o Fryderyk August Rutowski, temacie, który jest dziś niezwykle ważny. Fryderyk August Rutowski to istotny temat, który zasługuje na dogłębne zbadanie, aby zrozumieć jego implikacje i wpływ na różne aspekty codziennego życia. W tym artykule będziemy badać różne perspektywy i podejścia wokół Fryderyk August Rutowski, analizując jego znaczenie w różnych kontekstach i różnych obszarach społeczeństwa. Od wpływu na życie osobiste po wpływ na polu zawodowym, Fryderyk August Rutowski jest tematem, który nadal wywołuje debatę i dyskusję, dlatego w tym artykule zagłębimy się w jego badania, aby poszerzyć naszą wiedzę i zrozumienie na ten temat.

Sprzątanie Wikipedii
Ten artykuł należy dopracować:
Rozwijając i weryfikując zawarte informacje, z podaniem bibliografii hasła.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Fryderyk August Rutowski
Friedrich August Rutowski
Ilustracja
Portret autorstwa Louisa de Silvestre
feldmarszałek
Data i miejsce urodzenia

19 czerwca 1702
Warszawa, Drezno

Data śmierci

16 marca 1764

Przebieg służby
Główne wojny i bitwy

wojny śląskie

Odznaczenia
Order Orła Białego Order Wojskowy św. Henryka (Saksonia)
Multimedia w Wikimedia Commons

Fryderyk August Rutowski (ur. 19 czerwca 1702, zm. 16 marca 1764 w Pillnitz) − nieślubny syn króla Polski Augusta II Mocnego i tureckiej niewolnicy Marii Anny von Spiegel, wolnomularz[1].

Życiorys

August Mocny uznał ojcostwo w roku 1724 i nadał jemu oraz siostrze tytuły hrabiów Rutowski[2]. Uczył się w Paryżu. 21 kwietnia 1738 roku został mianowany generałem kawalerii, a 9 sierpnia 1740 roku objął stanowisko gubernatora Drezna. Od 10 stycznia 1742 roku był też szefem regimentu dragonów. Podczas I wojny śląskiej dowodził wojskami saskimi w Czechach, brał udział w zdobyciu Pragi 26 listopada 1742 roku. W czasie II wojny śląskiej dowodził wojskami saskimi i austriackimi w przegranej bitwie z Prusami pod Kotliskami. 11 stycznia 1749 roku awansowany na feldmarszałka. W III wojnie śląskiej poniósł klęskę w bitwie z przeważającymi siłami pruskimi pod Pirną[3].

8 października 1724 został kawalerem Orderu Orła Białego, a w 1736 Orderu św. Henryka[4].

Przypisy

  1. ↑ Ludwik Hass, Sekta farmazonii warszawskiej, Warszawa 1980, s. 75.
  2. ↑ Fatima Maria Anna von Spiegel
  3. ↑ potomstwo naturalne władców
  4. ↑ Marta Męclewska (oprac.): Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705–2008. Zamek Królewski w Warszawie, 2008, s. 151.