W tym artykule zbadamy fascynującą historię Götz Aly, tematu, który przykuł uwagę ludzi w każdym wieku i każdej kulturze. Od swoich początków po dzisiejsze znaczenie, Götz Aly pozostawił niezatarty ślad na świecie. Przez dziesięciolecia Götz Aly był przedmiotem badań, debat i podziwu, będąc źródłem inspiracji dla artystów, naukowców, pisarzy i ludzi ze wszystkich dziedzin. W tym artykule odkryjemy najważniejsze aspekty Götz Aly, jego wpływ na społeczeństwo i jego dzisiejsze znaczenie. Przygotuj się na wejście do ekscytującego świata Götz Aly!
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
3 maja 1947 |
---|---|
Zawód, zajęcie |
historyk, dziennikarz |
Götz Aly (ur. 3 maja 1947 w Heidelbergu)[1] – niemiecki historyk, dziennikarz.
W latach 1968–1971 studiował nauki polityczne i historię w Berlinie Zachodnim. Był aktywnym uczestnikiem rewolty 1968. W 1971 roku był współredaktorem pisma „Hochschulkampf”. 1972–1973 był działaczem zachodnioberlińskiej organizacji Rote Hilfe (pol. Czerwona Pomoc). W latach 1973–1976 był pracownikiem Urzędu ds. Młodzieży (Jugendamt) w berlińskiej dzielnicy Spandau. Był jednym z pierwszych redaktorów założonego w 1978 roku dziennika „Die Tageszeitung”. W latach 1997–2001 był szefem działu opinii w „Berliner Tageszeitung”.
Jest autorem licznych książek na temat narodowego socjalizmu. Jest autorem publikacji: Unser Kampf '68. Gniewne spojrzenie w przeszłość, w której dokonał głębokiej analizy porównawczej pokolenia '68 i '33[1].
Ponadto Aly jest autorem książki Państwo Hitlera (niem. Hitlers Volksstaat), w której m.in. udowadnia, że w latach 1939–1945 III Rzesza uzyskała równowartość co najmniej 2 bilionów euro z grabieży krajów okupowanych. Znaczna część powyższej sumy zdaniem autora sfinansowała działania militarne, reszta została redystrybuowana do niemieckich obywateli w postaci zwolnień podatkowych, świadczeń socjalnych, podwyżek płac, wczasów pracowniczych, sztucznie nisko utrzymywanych cen towarów. Profesor Aly ocenił, że na samych robotach przymusowych Niemcy zarobiły równowartość 130 miliardów euro[2].
W 2002 został laureatem Nagrody Heinricha Manna[3].