Gaduły

W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Gaduły, odnosząc się do jego różnych aspektów, jego dzisiejszego znaczenia i wpływu w różnych obszarach. Zagłębimy się w jego pochodzenie, ewolucję w czasie i różne perspektywy, jakie istnieją w tej kwestii. Podobnie przeanalizujemy, jak Gaduły wpłynął na społeczeństwo, kulturę i codzienne życie ludzi, a także jego znaczenie w kontekście globalnym. W całym artykule zaprezentujemy różne opinie ekspertów i odpowiednie badania, które pozwolą czytelnikowi zagłębić się w głęboką i kompletną analizę Gaduły, w celu wzbogacenia jego zrozumienia i wiedzy na ten temat.

Gaduły (fr. Les bavards lub Bavard et bavarde) – operetka Jacques’a Offenbacha. Libretto napisał Charles-Louis-Étienne Nuitter. Prapremiera odbyła się w Bad Ems 11 lipca 1862[1][2].

Pierwowzór

Libretto oparte jest na motywach sztuki Miguela de Cervantesa pt. Los dos habladores[1][2].

Treść

Szlachcic hiszpański Sarmiento ma żonę słynną z gadulstwa, która przez zamiłowanie do nieustannej gadaniny zaniedbuje gospodarskie obowiązki. Wpada na pomysł rozwiązania tego problemu: zaprasza do domu młodego Rolanda i oferuje mu nagrodę w zamian za to, że przegada jego żonę i zmusi ją do choć chwili milczenia. Nagrodą jest ręka Inez, pięknej siostrzenicy Sarnienta, którą Roland szczerze kocha[3].

Gaduły w Polsce

Libretto na użytek polskich teatrów tłumaczył Leopold Matuszyński.[4] W 1873 operetka została wystawiona przez Towarzystwo Artystów Dramatycznych pod dyrekcją Anastazego Trapszy[5][6]. W 1877 operetkę wystawił teatr krakowski. Wystąpili m. in.: Rufin Morozowicz (Sarmiento), Rozalia Morozowicz (Beatrix), Juliusz Jejde (aklad Cristobal) i Teofila Płaczkowska (Inez)[7][3][8]

Przypisy

  1. a b Operetta "Les Bavards" , MusicBrainz .
  2. a b Les Bavards Opéra-Bouffe en 2 actes Livret de Charles Nuitter , J&J Lubrano Music Antiquarians .
  3. a b Teatr, „Czas” (nr 11), Małopolska Biblioteka Cyfrowa, 16 stycznia 1877, s. 1 .
  4. Cavatina śpiewana w operze „Gaduły” przez Pannę Grätz , Cyfrowa Biblioteka Polskiej Piosenki .
  5. No 18 S dozvolenìâ Načalʹstva Obŝestvo Dramatičeskih Artistov pod direkcìeû Anastazìâ Trapšo, vo vtornikʺ 4 (16) dekabrâ 1873 goda..., Polona : polska biblioteka cyfrowa, 1873 .
  6. Nr 3 S dozvolenìâ Načalʹstva w Teatrze P. Fr. Sellina w niedzielę d. 28 paźd. (9 listopada) 1873 r., Towarzystwo Artystów Dramatycznych pod dyrekcją Anastazego Trapszo :, Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa, 1873 .
  7. Adrian Ujszasz, Rufin Morozowicz (1851 – 1931). Legenda polskiego teatru, „Przegląd Nauk Historycznych” (nr 1 (20)), 2021, s. 165 .
  8. Teatr, „Kuryer Krakowski” (nr 11), Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa, 15 stycznia 1877 .

Linki zewnętrzne