W dzisiejszym artykule porozmawiamy o Giovanni Battista Marenco, temacie będącym przedmiotem zainteresowania i dyskusji od dłuższego czasu. Giovanni Battista Marenco to temat, który przykuł uwagę zarówno ekspertów, jak i laików, ze względu na jego znaczenie w naszym obecnym społeczeństwie. Niezależnie od tego, czy chodzi o wpływ na zdrowie, ekonomię, politykę czy jakąkolwiek inną dziedzinę, Giovanni Battista Marenco okazał się tematem wartym eksploracji i analizy. W tym artykule zagłębimy się w różne aspekty, które sprawiają, że Giovanni Battista Marenco jest tematem wartym zbadania i spróbujemy rzucić trochę światła na jego implikacje i perspektywy na przyszłość. Dołącz do nas w tej podróży, aby dowiedzieć się więcej o Giovanni Battista Marenco i jego znaczeniu w dzisiejszym świecie.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
27 kwietnia 1853 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
22 października 1921 |
Biskup Massa Carrary | |
Okres sprawowania |
1909–1917 |
Internuncjusz apostolski w Kostaryce, Nikaragui i Hondurasie | |
Okres sprawowania |
1917–1921 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Inkardynacja | |
Prezbiterat |
18 grudnia 1875 |
Nominacja biskupia |
29 kwietnia 1909 |
Sakra biskupia |
16 maja 1909 |
Data konsekracji |
16 maja 1909 | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator |
kard. Francesco Satolli | ||||||||
Współkonsekratorzy | |||||||||
| |||||||||
|
Giovanni Battista Marenco SDB (ur. 27 kwietnia 1853 w Ovada, zm. 22 października 1921 w Turynie) – włoski duchowny rzymskokatolicki, salezjanin, biskup Massa Carrary, arcybiskup tytularny, dyplomata papieski.
18 grudnia 1875 otrzymał święcenia prezbiteriatu i został kapłanem Towarzystwa św. Franciszka Salezego.
29 kwietnia 1909 papież Pius X mianował go biskupem Massa Carrary. 16 maja 1909 przyjął sakrę biskupią z rąk prefekta Świętej Kongregacji ds. Studiów kard. Francesco Satolliego. Współkonsekratorami byli rektor Papieskiej Akademii Kościelnej abp Francesco Sogaro FSCJ oraz emerytowany biskup Urbania e Sant’Angelo in Vado Antonio Valbonesi.
2 lutego 1917 papież Benedykt XV mianował go internuncjuszem apostolskim w Kostaryce, Nikaragui i Hondurasie oraz delegatem apostolskim w Gwatemali i Salwadorze. Jednocześnie został arcybiskupem tytularnym edesskim[a].
Urzędy te pełnił do śmierci 22 października 1921.