W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Gizela Szwabska, tematem, który przykuł uwagę i ciekawość wielu ludzi na całym świecie. Od swoich początków do dzisiejszego znaczenia, Gizela Szwabska był przedmiotem badań i debat w różnych dyscyplinach. Przez lata Gizela Szwabska ewoluował i wywarł wpływ w różnych sferach społeczeństwa, stając się zjawiskiem cieszącym się dużym zainteresowaniem naukowców, profesjonalistów, a nawet ogółu społeczeństwa. W tym artykule dokładnie przeanalizujemy różne perspektywy i podejścia do Gizela Szwabska, aby zaoferować wszechstronną i wzbogacającą wizję tego fascynującego tematu.
![]() | |
Królowa Niemiec | |
Okres |
od 1024 |
---|---|
Jako żona | |
Koronacja |
21 września 1024 |
Poprzedniczka | |
Następczyni | |
Cesarzowa Świętego Cesarstwa Rzymskiego | |
Okres |
od 1027 |
Jako żona | |
Poprzedniczka | |
Następczyni | |
Dane biograficzne | |
Data urodzenia |
11 listopada 989 |
Data i miejsce śmierci |
15 lutego 1043 |
Miejsce spoczynku |
katedra w Spirze |
Ojciec |
Herman II Szwabski |
Matka |
Gerberga Burgundzka |
Mąż |
Brunon I |
Dzieci |
Ernest II Szwabski |
Gizela Szwabska (ur. 11 listopada 989, według płyty nagrobnej 999, zm. 15 lutego 1043 w Goslarze), królowa Niemiec i cesarzowa, córka księcia Szwabii Hermana II i Gerbergi, córki króla Burgundii Konrada I Spokojnego.
Ok. 1002 Gizela poślubiła hrabiego Brunona I (zapewne hrabiego Brunszwiku) (zm. 1012–1014). Jej drugim mężem został książę Szwabii Ernest I (zm. 31 maja 1015), syn margrabiego Austrii Leopolda I Babenberga i Richwardy. Ernest i Gizela mieli razem dwóch synów:
Po śmierci drugiego męża sprawowała do chwili ponownego zamążpójścia regencję w imieniu syna Ernesta II. W końcu 1016 lub w styczniu 1017 poślubiła Konrada, późniejszego cesarza (12 lipca 990 – 4 czerwca 1039), syna hrabiego Henryka ze Spiry i Adelajdy, córki księcia Lotaryngii Konrada Czerwonego. Konrad i Gizela mieli razem syna i dwie córki:
21 września 1024 r. została w Kolonii koronowana na królową Niemiec, a 26 marca 1027 w Rzymie na cesarzową. Aktywnie uczestniczyła w życiu politycznym Cesarstwa, brała udział w obradach rady cesarskiej oraz wielu synodów kościelnych. Nakłoniła swojego krewniaka, Rudolfa III Burgundzkiego, aby przekazał swoje państwo jej mężowi, co nastąpiło w 1032 r. Nie miała dobrych relacji ze swoim synem Henrykiem III, więc po śmierci męża w 1039 r. nie odgrywała już znaczącej roli politycznej. Została pochowana w katedrze w Spirze.