Dzisiaj zagłębimy się w fascynujący świat Gnejusz Sencjusz Saturninus (konsul 41 n.e.). Niezależnie od tego, czy jesteś miłośnikiem historii, fanem muzyki, miłośnikiem przyrody, czy po prostu osobą szukającą różnych informacji, ten artykuł jest dla Ciebie. Gnejusz Sencjusz Saturninus (konsul 41 n.e.) to temat, który na przestrzeni lat przykuł uwagę wielu osób i dlatego chcemy go szczegółowo zgłębić. Od jego początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, przyjrzyjmy się wielu aspektom, które ma do zaoferowania Gnejusz Sencjusz Saturninus (konsul 41 n.e.). Dołącz do nas w tej podróży polegającej na odkrywaniu i poznawaniu Gnejusz Sencjusz Saturninus (konsul 41 n.e.).
Gnejusz Sencjusz Saturninus, Gnaeus Sentius Saturninus, rzymski polityk żyjący w I w. n.e.
Jego ojcem był Gnejusz Sencjusz Saturninus, konsul dodatkowy (consul suffectus) w 4 n.e., a dziadkiem Gajusz Sencjusz Saturninus, konsul zwyczajny (consul ordinarius) w 19 p.n.e.
Gnejusz został konsulem zwyczajnym w 41 n.e. razem z Kaligulą. Gdy znienawidzony cesarz został zamordowany w tym samym roku, Saturninus wygłosił przemówienie w Senacie, chwaląc przywrócenie wolności i nakłaniał kolegów senatorów aby ją zachowali. Jego słowa senatorowie i wszyscy obecni ekwici przyjęli z wielką radością. Wtedy porwał się z miejsca senator Trebelliusz Maksimus i ściągnął Sencjuszowi z ręki pierścień, w którym osadzony był kamień z wyrzeźbioną podobizną Kaliguli. Widocznie Saturninus zapomniał go zdjąć spiesząc się, by zabrać głos i działać, jak postanowił. Kamień ten następnie połamano[1].
Gdy nowym cesarzem został obwołany natomiast Klaudiusz, Sencjusz i inny senator, Pomponiusz Sekundus, byli gotowi przeciwstawić się mu, w razie konieczności siła, by przywrócić rządy senatu. Senat pod ich przewodem powierzył zadanie obrony miasta trzem kohortom, które pozostały wierne[2], po czym zebrał się na Kapitolu i pomny okrucieństw Kaliguli postanowił wszcząć wojnę z Klaudiuszem. Pragnął w państwie wprowadzić, jak dawniej było, arystokratyczną formę rządów albo w drodze wyboru wyznaczyć człowieka godnego piastowania tej władzy. Jednak wojsko poparło Klaudiusza, i było gotowe użyć siły przeciwko Senatowi, ale Klaudiusz spotkał się ze zbuntowanymi senatorami i przekonał ich do siebie[3].
Historyk Eutropiusz wymienia Sencjusza jako jednego z dowódców biorących udział w rzymskim podboju Brytanii dwa lata później[4].