W szerokim spektrum tematów, którymi porusza się obecne społeczeństwo, Gualberto do Rosário wyróżnia się jako temat o absolutnym znaczeniu. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na codzienne życie ludzi, wpływ na miejsce pracy czy znaczenie historyczne, Gualberto do Rosário przykuł uwagę szerokiego grona odbiorców w różnym wieku i o różnych profesjach. W tym artykule zbadamy różne aspekty Gualberto do Rosário, od jego początków po dzisiejszą ewolucję, w celu zapewnienia globalnej perspektywy na ten szeroko dyskutowany temat.
Data i miejsce urodzenia |
12 października 1950 |
---|---|
Premier Republiki Zielonego Przylądka | |
Okres |
od 29 lipca 2000
(do 5 października jako p.o.) |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca |
António Gualberto do Rosário Almada (ur. 12 października 1950 w Mindelo) – kabowerdeński polityk, premier Republiki Zielonego Przylądka 29 lipca 2000 do 1 lutego 2001 (do 5 października 2000 jako p.o. premiera[1]).
Studiował ekonomię na Uniwersytecie Lizbońskim. Był członkiem rządzącej partii Ruch dla Demokracji (port. Movimento para Democracia). Od 1991 do 1993 był ministrem rolnictwa, a od 1993 do 1995 liderem większości parlamentarnej. W 1995 został ministrem ekonomii. 11 maja 1998 został wyznaczony na wicepremiera w rządzie Carlosa Veigi. Został następnie szefem partii, pokonawszy w bezpośrednim głosowaniu burmistrza Prai Jacinto Santosa. Gdy premier podał się do dymisji w 2000, Gualberto do Rosário przejął jego obowiązki. 5 października został samodzielnym premierem. W wyborach z lutego 2001 jego partia poniosła porażkę, przegrywając z PAICV, w związku z czym zakończył piastowanie funkcji premiera. W sierpniu 2001 stracił też fotel szefa partii na rzecz Filomeny Delgado. Pracował później w krajowej organizacji turystycznej i jako menedżer. W 2008 kandydował w wyborach municypalnych w St. Vincent, po których zapowiedział założenie własnej organizacji promującej demokrację[2].
Od młodości pisał opowiadania i wiersze pod pseudonimami, zamieszczane w gazetach i książkach. Od 2002 opublikował trzy książki z zakresu literatury pięknej.