Guillaume de Beaujeu
We współczesnym świecie Guillaume de Beaujeu to temat, który stał się istotny w dzisiejszym społeczeństwie. Od samego początku Guillaume de Beaujeu był przedmiotem debaty, badań i sprzecznych opinii. Z biegiem czasu znaczenie Guillaume de Beaujeu wzrosło, generując znaczący wpływ na różne aspekty codziennego życia. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne podejścia i perspektywy istniejące wokół Guillaume de Beaujeu, a także jego wpływ dzisiaj. Od swoich początków po współczesne implikacje, Guillaume de Beaujeu nadal jest tematem zainteresowań i refleksji szerokiego grona osób i profesjonalistów. Poprzez szczegółową analizę staramy się rzucić światło na najważniejsze aspekty związane z Guillaume de Beaujeu, aby wzbogacić wiedzę i zachęcić do świadomej debaty na temat tego zjawiska.
| |
| 21. Wielki mistrz Zakonu Templariuszy | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Data i miejsce śmierci | |
Guillaume de Beaujeu (zm. 18 maja 1291 w Akce) – dwudziesty pierwszy wielki mistrz zakonu templariuszy
Życiorys
Był czwartym synem Guicharda z Beaujeu, pana Montpensier i Montferrand, i Katarzyny z Clermont. Spokrewniony[1] poprzez matkę z Karolem Andegaweńskim.
W 1271 był komandorem zakonu w hrabstwie Trypolisu, a następnie rezydował w Apulii, będąc preceptorem południowych Włoch i Sycylii. Po wyborze na wielkiego mistrza przebywał we Francji, Hiszpanii i Anglii, gdzie przez 2 lata wizytował komandorie i gromadził fundusze na wsparcie wysiłku obronnego zakonu w Ziemi Świętej.
Po przybyciu do Ziemi Świętej początkowo dał się wciągnąć w walki wewnętrzne między rodami możnowładców chrześcijańskich, następnie jednak coraz częściej zaczął występować w roli mediatora w tych sporach, będąc świadomym ich wielkiej szkodliwości dla mocy obronnej Królestwa Łacińskiego.
W 1274 stanął na czele delegacji templariuszy na soborze w Lyonie. Czynił starania o kolejną wyprawę krzyżową w obronie Królestwa Łacińskiego. Był człowiekiem o dużym autorytecie, szanowanym nawet przez muzułmańskich przeciwników.
Zginął podczas obrony Akki trafiony saraceńską strzałą.
Przypisy
- ↑ Robinson John: Dungeon, Fire and Sword: The Knights Templar in the Crusades. M. Evans & Company, 2009. ISBN 978-1590771426.
|
