Gwardia Republikańska (Irak)

Dziś Gwardia Republikańska (Irak) jest tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu społeczeństwem. Wraz z postępem technologii i globalizacją Gwardia Republikańska (Irak) stał się przedmiotem dyskusji w różnych obszarach, od polityki po kulturę popularną. Zjawisko to wywołało sprzeczne opinie i debaty na temat jego implikacji i konsekwencji. W tym artykule zbadamy różne perspektywy i podejścia związane z Gwardia Republikańska (Irak), a także jego wpływ na codzienne życie ludzi. Ponadto przeanalizujemy rolę, jaką obecnie pełni Gwardia Republikańska (Irak) i jej możliwą ewolucję w przyszłości.

Gwardia Republikańska
حرس العراق الجمهوري
ilustracja
Historia
Państwo

 Irak

Rozformowanie

23 maja 2003

Dowódcy
Ostatni

Kusajj Saddam Husajn

Działania zbrojne
Wojna iracko-irańska;
I wojna w Zatoce Perskiej;
II wojna w Zatoce Perskiej
Organizacja
Dyslokacja

Bagdad

Rodzaj sił zbrojnych

lądowe

Skład

30 brygad

Gwardia Republikańska (arab. ‏حرس العراق الجمهوري‎) – najlepiej wyekwipowana i wyszkolona część irackich sił lądowych. Od swego powstania była najbardziej elitarną formacją, przeznaczoną do wsparcia i ochrony władzy w Iraku. W czasie wojny irańsko-irackiej zwiększono wielkość i rangę Gwardii z jednej brygady pałacowej w samodzielny rodzaj sił zbrojnych, pod postacią „Dowództwa Sił Gwardii Republikańskiej”, składający się z 30 do 33 brygad, zgrupowanych w siedmiu dywizjach. Po porażce w trakcie II wojny w Zatoce Perskiej została zlikwidowana, w 2003 roku.

Gwardia Republikańska wzięła udział w antykurdyjskiej operacji Al-Anfal, podczas której na szeroką skalę użyła broni chemicznej przeciwko kurdyjskim partyzantom i ludności cywilnej[1] oraz w stłumieniu powstania szyitów w 1991, podczas którego również dopuściła się zbrodni na ludności cywilnej[2].

Przypisy

  1. ↑ FRONTLINE/WORLD . Iraq - Saddam's Road to Hell - A journey into the killing fields. www.pbs.org. .
  2. ↑ Dawisha A.: Iraq. A Political History. Princeton: Princeton University Press, 2013, s. 226. ISBN 978-0-691-15793-1.

Bibliografia