Gwiazdosz bury

W dzisiejszym artykule szczegółowo zbadamy Gwiazdosz bury i odkryjemy jego wiele aspektów oraz wpływ na różne aspekty codziennego życia. Gwiazdosz bury to temat, który przykuł uwagę zarówno ekspertów, jak i entuzjastów, dając początek licznym badaniom, debatom i refleksjom. W całej historii Gwiazdosz bury odgrywał kluczową rolę w społeczeństwie, wpływając na wszystko, od kultury i tradycji po ekonomię i politykę. W tym artykule przeanalizujemy różne perspektywy dotyczące Gwiazdosz bury, od jego ewolucji w czasie po dzisiejsze znaczenie, w celu rzucenia światła na temat, który nadal budzi zainteresowanie i kontrowersje.

Gwiazdosz bury
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

gwiazdoszowce

Rodzina

gwiazdoszowate

Rodzaj

gwiazdosz

Gatunek

gwiazdosz bury

Nazwa systematyczna
Geastrum elegans Vittad.
Monogr. Lycoperd. (Torino): 159 (15 of prepr.) (1842)
Multimedia w Wikimedia Commons

Gwiazdosz bury (Geastrum elegans Vittad.) – gatunek grzybów z rodziny gwiazdoszowatych[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Geastrum, Geastraceae, Geastrales, Phallomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Takson ten zdiagnozował w 1842 r. Carlo Vittadini[1]. Synonim: Geastrum badium Pers. 1809[2].

Nazwę polską nadała Wanda Rudnicka-Jezierska w 1991 r.[3]

Morfologia

Owocniki

Młody osobnik kulisty lub gruszkowaty o średnicy do 1,5 cm. Jego powierzchnię pokrywa cienka, biała lub różowa grzybnia, która odpada kawałkami odsłaniając włókniste egzoperydium o barwie brązoworóżowawej. Po osiągnięciu dojrzałości egzoperydium pęka 4–8 płatami prawie do połowy owocnika. Płaty te stopniowo odchylają się na zewnątrz, w końcowej fazie podwijając się pod spód owocnika. W tym stanie owocnik osiąga średnicę do 4 cm. Kulista lub wydłużona główka endoperydium ma średnicę 0,4–1,2 cm. Jest gładka, jasnoorzechowa i siedzi w miseczce. Na jej szczycie powstaje stożkowaty lub tępo zakończony, zwykle ciemniejszy od reszty osłony perystom z 8-18 karbami, czasem także z wałeczkiem[4].

Cechy mikroskopowe

Zarodniki kuliste, drobno brodawkowane, o średnicy 4,8 – 5,7 µm (z wyjątkiem brodawek tępych, które mają wysokość 0,4 – 0,6 µm). Strzępki włośni gładkie, grubościenne, o średnicy 3-7 µm o końcach zwężających się i zaokrąglonych[5].

Występowanie i siedlisko

Podano występowanie gwiazdosza burego na licznych stanowiskach w Europie. Poza tym znany jest także w Ameryce Północnej, Środkowej, Południowej i w Japonii[6]. W Europie wszędzie jest rzadki[5]. W piśmiennictwie naukowym na terenie Polski do 2020 r. podano tylko dwa stanowiska: w Roztoczańskim Parku Narodowym (Stanisław Domański,1997) i Kielcach (2008, 2009)[4]. W pracy Czerwona lista roślin i grzybów Polski jest zaliczony do kategorii gatunków wymierających (E). Jego przetrwanie jest mało prawdopodobne, jeśli nadal będą istnieć czynniki zagrażające[7]. W latach 1995–2004 objęty był ochroną częściową, a od roku 2004 – ochroną ścisłą; bez możliwości zastosowania wyłączeń spod ochrony uzasadnionych względami gospodarki rolnej, leśnej lub rybackiej[8].

Grzyb saprotroficzny naziemny. Występuje w sosnowych lasach, zwłaszcza w nasadzonych młodnikach. Preferuje piaszczyste i suche gleby na podłożu wapiennym. Owocniki tworzy głównie od maja do sierpnia[4].

Przypisy

  1. ↑ a b c Index Fungorum .
  2. ↑ Species Fungorum .
  3. ↑ Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
  4. ↑ a b c Anna Kujawa, Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska, Izabela L. Kałucka (red.), Grzyby chronione Polski. Rozmieszczenie, zagrożenia, rekomendacje ochronne, Poznań: Instytut Środowiska Rolniczego i Leśnego Polskiej Akademii Nauk, 2020, ISBN 978-83-938379-8-4.
  5. ↑ a b Geastrum elegans Fr. – Elegant Earthstar .
  6. ↑ Mapa występowania geastrum elegans na świecie .
  7. ↑ Zbigniew Mirek i inni, Czerwona lista roślin i grzybów Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, PAN, 2006, ISBN 83-89648-38-5.
  8. ↑ Dz.U. z 2014 r. poz. 1408 – Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej grzybów.