W tym artykule zbadamy temat Gwidon z Kortony z podejścia multidyscyplinarnego, analizując jego implikacje i znaczenie w różnych kontekstach. Gwidon z Kortony to temat szeroko badany i dyskutowany w różnych dziedzinach, jego reperkusje rozciągają się od sfery społecznej po naukową, a jego wpływ rozciąga się na całą historię. Poprzez wszechstronną analizę staramy się rzucić światło na Gwidon z Kortony i zaoferować pełną perspektywę, która pozwala nam zrozumieć jego dzisiejsze znaczenie i zakres. W tym artykule zbadamy różne aspekty Gwidon z Kortony i zbadamy jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, a także możliwe implikacje na przyszłość.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Czczony przez | |
Wspomnienie | |
Atrybuty |
habit franciszkański |
Szczególne miejsca kultu |
Gwidon z Kortony OFM (ur. 1187 w Cortonie, zm. 1247 tamże) − włoski franciszkanin, prezbiter, błogosławiony Kościoła rzymskokatolickiego.
Gwidon pochodził z bogatej rodziny. W 1211 miał we własnym domu gościć św. Franciszka z Asyżu. Pod wpływem nauczania Biedaczyny rozdał dobra ubogim i wstąpił do franciszkanów. Przyjął święcenia kapłańskie i założył pod Cortoną w Celle erem franciszkański. Głosił kazania w Cortonie i pobliskich miejscowościach, także w Asyżu. W 1226 odwiedził go św. Franciszek wraz z bratem Eliaszem. Po śmierci w 1247 ciało zakonnika pochowano w marmurowym sarkofagu z II w., który dzisiaj znajduje się w muzeum katedralnym w Cortonie. W obawie o utratę relikwii podczas któregoś z najazdów, głowę błogosławionego ukryto w jednej ze studni, a następnie oprawiono w srebrną tekę. W 1945 otwarto sarkofag, relikwie wraz z głową przenosząc do katedry. Znajdują się w ołtarzu dedykowanym błogosławionemu[1].