W tym artykule poznamy fascynujący świat HMNZS Hinau (1941), temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. HMNZS Hinau (1941) był przez lata przedmiotem wielu badań i badań, a jego wpływ na współczesne społeczeństwo jest niezaprzeczalny. Od momentu odkrycia HMNZS Hinau (1941) wywołuje niekończące się debaty i kontrowersje, budząc niespotykane dotąd zainteresowanie różnymi obszarami wiedzy. W kolejnych wierszach zagłębimy się w najważniejsze szczegóły dotyczące HMNZS Hinau (1941), badając jego historię, dzisiejszy wpływ i przyszłe perspektywy, jakie oferuje. Nie ma znaczenia, czy jesteś ekspertem w tej dziedzinie, czy po prostu jesteś ciekawy, ten artykuł zapewni ci wzbogacające i kompletne spojrzenie na HMNZS Hinau (1941).
![]() „Hinau” | |
Klasa | |
---|---|
Typ | |
Historia | |
Stocznia | |
Wodowanie |
28 sierpnia 1941 |
![]() | |
Wejście do służby |
15 lipca 1942 |
Wycofanie ze służby |
1955 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
standardowa: 447 ton |
Długość |
38,1 metra między pionami |
Szerokość |
7,16 m |
Zanurzenie |
4,27 m |
Napęd | |
1 maszyna parowa potrójnego rozprężania o mocy 480 KM 1 kocioł, 1 śruba | |
Prędkość |
10 węzłów |
Uzbrojenie | |
1 działo kal. 76 mm 1 działko plot. kal. 20 mm | |
Wyposażenie | |
trały | |
Załoga |
42 |
HMNZS Hinau – nowozelandzki trałowiec z okresu II wojny światowej, jedna z trzynastu zbudowanych jednostek typu Castle. Okręt został zwodowany 28 sierpnia 1941 roku w stoczni Senior Foundry w Auckland, a w skład Royal New Zealand Navy wszedł w lipcu 1942 roku. Jednostkę wycofano ze służby w 1955 roku.
Konstrukcja okrętu oparta była na projekcie brytyjskich trałowców typu Castle, budowanych masowo z okresie I wojny światowej[1][2]. Z planowanych siedemnastu jednostek tego typu ukończono trzynaście, z kadłubem o drewnianym poszyciu wykonanym z agatisa, z zastosowaniem metalowych wręg[3].
HMNZS[a] „Hinau” został zwodowany 28 sierpnia 1941 roku w stoczni Senior Foundry w Auckland, a do służby w Marynarce Wojennej wszedł 15 lipca 1942 roku[2][3].
Długość między pionami okrętu wynosiła 38,1 metra, szerokość 7,16 metra i maksymalne zanurzenie 4,27 metra[1][2]. Wyporność standardowa wynosiła 447 ton, a pełna 635 ton[1][4]. Okręt napędzany był przez maszynę parową potrójnego rozprężania o mocy 480 KM, do której parę dostarczał jeden cylindryczny kocioł, opalany węglem[1][3]. Prędkość maksymalna napędzanej jedną śrubą jednostki wynosiła 10 węzłów[1][5].
Uzbrojenie artyleryjskie składało się z pojedynczego 12-funtowego działa uniwersalnego kalibru 76 mm (3 cale) QF HA L/40[1][2]. Małokalibrową broń przeciwlotniczą stanowiło pojedyncze działko automatyczne Oerlikon kal. 20 mm L/70[1][2][b]. Wyposażenie przeciwminowe stanowiły trały morskie[2].
Załoga okrętu składała się z 42 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][2][c].
„Hinau” pełnił służbę w RNZN najdłużej ze wszystkich trałowców typu Castle (wraz z „Rimu”), oznaczony początkowo znakiem burtowym T17, zmienionym następnie na T399 i od 1950 roku na P399[2][3]. Ostatnie lata okręt spędził w rezerwie, a z listy floty spisano go w 1955 roku[2][3].