W tym artykule zajmiemy się kwestią HMS G7, która wywarła ogromny wpływ na różne aspekty społeczeństwa. Od momentu pojawienia się HMS G7 wzbudził zainteresowanie i debatę w różnych obszarach, zarówno akademickich, jak i zawodowych. Z biegiem lat HMS G7 ewoluował i zyskał na znaczeniu w różnych kontekstach, powodując znaczące zmiany w sposobie interakcji i funkcjonowania ludzi w swoim środowisku. W tym artykule zbadamy różne aspekty HMS G7 i przeanalizujemy jego wpływ dzisiaj.
![]() HMS G9 bliźniaczy do HMS G7 | |
Historia | |
Stocznia | |
---|---|
Wodowanie |
4 marca 1916 |
![]() | |
Wejście do służby |
21 sierpnia 1916 |
Wycofanie ze służby |
1 listopada 1918 |
Los okrętu |
zatopiony Morze Północne |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
703 ton (wynurzony), |
Długość |
57,5 m |
Szerokość |
6,92 m |
Zanurzenie |
4,15 m |
Zanurzenie maksymalne |
61 m |
Napęd | |
dwa silniki Diesla po 800 KM, dwa silniki elektryczny po 840 KM | |
Prędkość |
14,5 węzła na powierzchni |
Zasięg |
2400 Mm przy 12 węzłach na powierzchni |
Uzbrojenie | |
cztery wyrzutnie torpedowe 450 mm (17,7") jedna wyrzutnia torpedowa 533 mm (21") | |
Załoga |
31 |
HMS G7 – brytyjski okręt podwodny typu G. Zbudowany w latach 1914–1916 w Armstrong Whitworth, Newcastle upon Tyne. Okręt został wodowany 4 marca 1916 roku i rozpoczął służbę w Royal Navy 21 sierpnia 1916.
W 1916 roku dowodzony przez Lt. Cdr Geoffreya Warburtona[a] okręt należał do Dziesiątej Flotylli Okrętów Podwodnych (10th Submarine Flotilla) stacjonującej w Tees[1]. Jego zadaniem podobnie jak pozostałych okrętów klasy G było patrolowanie akwenów Morza Północnego w poszukiwaniu i zwalczaniu niemieckich U-Bootów.
1 listopada 1918 roku został zatopiony na Morzu Północnym[2].