W dzisiejszym świecie Hal Ashby to kwestia, która staje się coraz bardziej istotna i widoczna w społeczeństwie. Z biegiem czasu Hal Ashby zdołał przyciągnąć uwagę i zainteresowanie szerokiego spektrum osób, które upatrują w tym temacie możliwości odkrywania nowych pomysłów, debatowania opinii i wymiany doświadczeń. Z różnych perspektyw i podejść Hal Ashby okazał się miejscem spotkań różnorodności myśli i wizji, promującym dialog i wzajemne wzbogacanie. W tym kontekście istotne jest, aby zająć się Hal Ashby w głębszy i bardziej refleksyjny sposób, aby zrozumieć jego wpływ na nasze codzienne życie i otaczający nas świat.
| Prawdziwe imię i nazwisko |
William Hal Ashby |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
2 września 1929 |
| Data i miejsce śmierci |
27 grudnia 1988 |
| Zawód | |
| Współmałżonek |
Lavon Compton |
| Lata aktywności |
1956–1988 |
William Hal Ashby (ur. 2 września 1929 w Ogden, zm. 27 grudnia 1988 w Malibu) – amerykański reżyser i montażysta filmowy.
Zdobywca Oscara za najlepszy montaż dramatu Normana Jewisona W upalną noc (1967)[1].
Urodził się w Ogden[2] w Utah w rodzinie mormonów Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich[3] jako najmłodszy z czwórki dzieci Eileen Irety (z domu Hetzler) i Jamesa Thomasa Ashby’ego[4], właściciela farmy mlecznej[5]. Miał siedem lat, kiedy jego rodzice rozwiedli się w 1936, po czym jego ojciec ponownie się ożenił. Dorastał w Logan i Portland, gdzie jego matka, pasjonatka gotowania, otworzyła restaurację. Wkrótce rodzina powróciła do Ogden, gdzie Ashby mieszkał głównie ze swoim ojcem. Kiedy Ashby miał 12 lat, jego ojciec popełnił samobójstwo[6]. Rozwód rodziców i samobójstwo ojca doprowadziły do trudności w szkole średniej i w ostatnim roku nauki został wyrzucony[7].
Po wykonaniu serii dorywczych prac, Ashby pojechał autostopem do Los Angeles, gdzie w latach 1950–51 był operatorem wielowarstwowej prasy drukarskiej w Universal Studios[8]. Na początku lat 50. pracował w drukarni plakatów studia Republic, a następnie został asystentem montażysty takich reżyserów, jak William Wyler – Przyjacielska perswazja (1956) i Biały Kanion (1958) i George Stevens Pamiętnik Anny Frank (1959) i Opowieść wszech czasów (1965). Jako montażysta Ashby pracował z Tonym Richardsonem przy komedii Nieodżałowani (1965) oraz z Normanem Jewisonem przy Cincinnati Kid (1965), Rosjanie nadchodzą (1966; nominacja do Oscara) i W upalną noc (1967), zdobywając Oscara za pracę nad tym ostatnim filmem.
Za realizację komediodramatu Harold i Maude (1971) otrzymał nagrodę dla najlepszego filmu na Festiwalu Filmowym w Valladolid[9]. Za reżyserię dramatu wojennego Powrót do domu (1978) z Jane Fondą był nominowany do Oscara za najlepszą reżyserię, Złotej Palmy na 31. MFF w Cannes i Złotego Globu dla najlepszego reżysera[9].
Zmarł 27 grudnia 1988 w swoim domu w Malibu w Kalifornii w wieku 59 lat po zdiagnozowaniu u niego raka trzustki[10], który szybko rozprzestrzenił się na jego płuca, okrężnicę i wątrobę.