Hans-Erich Voss

W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Hans-Erich Voss, analizując jego wiele aspektów i jego dzisiejsze znaczenie. Od jego pochodzenia po wpływ na społeczeństwo, poprzez różne perspektywy i podejścia, w tym artykule kompleksowo omówimy wszystko, co jest związane z Hans-Erich Voss. Poprzez szczegółową i rygorystyczną analizę zagłębimy się w ten fascynujący temat, aby zrozumieć jego zakres i znaczenie w różnych obszarach, od nauki po kulturę, oferując w ten sposób kompleksową i wzbogacającą wizję. Bez wątpienia Hans-Erich Voss to temat o ogromnym znaczeniu, który zasługuje na dogłębne zbadanie i właśnie to proponujemy zrobić w poniższych wierszach.

Hans-Erich Voss
Wiceadmirał Wiceadmirał
Data i miejsce urodzenia

30 października 1897
Angermünde

Data i miejsce śmierci

18 listopada 1969
Berchtesgaden

Przebieg służby
Lata służby

1915–1945

Siły zbrojne

 Kaiserliche Marine
 Reichsmarine
 Kriegsmarine

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Żelazny (1939) I Klasy Krzyż Żelazny II Klasy, ponowne nadanie w 1939 Srebrny Krzyż Hiszpanii Krzyż Honorowy dla Walczących na Froncie (III Rzesza) Odznaka za 18-letnią Służbę w Heer lub Kriegsmarine Złota odznaka za rany 20 lipca 1944 (III Rzesza) Komandor Orderu Gwiazdy Rumunii (1932-1947)

Hans-Erich Voss (ur. 30 października 1897 w Angermünde, zm. 18 listopada 1969 w Berchtesgaden w Bawarii) – niemiecki oficer marynarki wojennej, wiceadmirał. Służbę na okrętach rozpoczął w 1915 jako ochotnik. W 1917 uzyskał dyplom niemieckiej Akademii Marynarki Wojennej. Służył w niemieckiej marynarce wojennej przez okres Cesarstwa Niemieckiego, Republiki Weimarskiej i III Rzeszy. W 1942 był dowódcą ciężkiego krążownika „Prinz Eugen”, na którym spotkał ministra propagandy Rzeszy Josepha Goebbelsa. W wyniku spotkania, Goebbels zaproponował Vossowi pracę oficera łącznikowego w kwaterze kanclerza Adolfa Hitlera. Podczas zamachu 20 lipca został ranny od wybuchu bomby. W charakterze oficera łącznikowego Kriegsmarine pozostał do stycznia 1945. W dniu 1 maja 1945 opuścił bunkier Führera.

Po wojnie dostał się do sowieckiej niewoli. W sierpniu 1951 został oskarżony przez władze radzieckie pod zarzutem, że „zajmował stanowisko dowodzenia we flocie wojennej Hitlera, brał udział w wojnie napastniczej z naruszeniem prawa międzynarodowego i traktatów”. W lutym 1952 sąd wojenny w Moskwie Okręgu Wojskowego skazał go na karę 25 lat pozbawienia wolności. Na mocy dekretu Prezydium Rady Najwyższej ZSRR w grudniu 1954, został zwolniony i przekazany do Niemieckiej Republiki Demokratycznej i władzom Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Zmarł 18 listopada 1969 w Berchtesgaden w Bawarii.

Linki zewnętrzne