Nazwa Hederyka Rydera jest dziś niewątpliwie tematem niezwykle aktualnym. W całej historii Hederyka Rydera był przedmiotem badań, debat i kontrowersji w różnych dziedzinach i dyscyplinach. Od nauki po literaturę, poprzez politykę i kulturę popularną, Hederyka Rydera pozostawił niezatarty ślad w społeczeństwie. W tym artykule zbadamy różne aspekty Hederyka Rydera, badając jego wpływ na dzisiejszy świat i jego znaczenie dla przyszłości. Od swoich początków po dzisiejszą ewolucję Hederyka Rydera przykuwał uwagę i wyobraźnię milionów ludzi na całym świecie.
Craspedacusta sowerbii | |||
Lankester, 1880 | |||
![]() Craspedacusta sowerbyi | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj |
Craspedacusta | ||
Gatunek |
hederyka Rydera | ||
Synonimy | |||
|
Hederyka Rydera, meduzka słodkowodna (Craspedacusta sowerbii[2]) – słodkowodny gatunek stułbiopława.
Występuje w dwóch postaciach: polipa i meduzy. Polipy rozmnażają się wegetatywnie (pączkują), a meduzy drogą płciową, produkując jaja, z których powstają planktoniczne planule, przekształcające się później w polipy. Polipy mierzą do 8 mm długości, zaś meduzy do 25 mm średnicy. Odżywiają się planktonem.
Środowisko: Wody słodkie. W formę meduzy przekształca się tylko w wodach ciepłych, dlatego w klimacie umiarkowanym formy meduz są rzadkie, związane z cieplejszymi sezonami (temperatura wody co najmniej 25 °C).
Występowanie: Azja wschodnia, wtórnie pojawiła się dzięki człowiekowi na wszystkich kontynentach, z wyjątkiem Antarktydy. W Polsce forma meduzy notowana była tylko na Górnym Śląsku: w zbiorniku elektrowni Rybnik (zbiornik Grabownia) (w 2008) oraz w Jeziorze Srebrnym, spotykana również w Lubaniu na Trasie Wygasłych Wulkanów (Kamieniołomy), a także w Małopolsce, w zalewie Bagry w Krakowie (od ok. 2002 roku).