Helge Rosvaenge

W tym artykule zbadamy Helge Rosvaenge z różnych perspektyw, odnosząc się do jego znaczenia, skutków i wpływu na dzisiejsze społeczeństwo. Helge Rosvaenge to temat, który wzbudził zainteresowanie badaczy, profesjonalistów i ogółu społeczeństwa ze względu na jego wpływ na nasze życie. Od powstania do dzisiejszej ewolucji Helge Rosvaenge był przedmiotem debaty i refleksji w różnych obszarach, uznawany za kluczowy element zrozumienia współczesnego świata. W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Helge Rosvaenge, analizując jego różne aspekty i rolę w obecnym kontekście.

Helge Rosvaenge
Imię i nazwisko

Helge Rosenvinge Hansen

Data i miejsce urodzenia

29 sierpnia 1897
Kopenhaga

Pochodzenie

duńskie

Data i miejsce śmierci

19 czerwca 1972
Monachium

Typ głosu

tenor

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

śpiewak

Odznaczenia
Kawaler Orderu Danebroga (Dania) Odznaka Honorowa Orderu Danebroga (Dania)

Helge Rosvaenge, także Roswaenge[1][2], właśc. Helge Rosenvinge Hansen[1] (ur. 29 sierpnia 1897 w Kopenhadze, zm. 19 czerwca 1972 w Monachium[1][2][3]) – duński śpiewak operowy, tenor.

Życiorys

Ukończył studia na politechnice w Kopenhadze, śpiewu uczył się prywatnie w Kopenhadze i Berlinie[1]. Zadebiutował w 1921 roku w operze w Neustrelitz jako Don José w Carmen Georges’a Bizeta[1][2][3]. W kolejnych latach śpiewał w Altenburgu (1922–1924), Bazylei (1924–1926) i Kolonii (1926–1929)[1][3]. Od 1929 do 1944 roku był solistą Staatsoper w Berlinie[3]. Od 1930 roku śpiewał też w Operze Wiedeńskiej[1]. W latach 1932–1939 regularnie gościł na festiwalu w Salzburgu, kreując role Tamina w Czarodziejskim flecie W.A. Mozarta, Hüona w Oberonie C.M. von Webera i Florestana w Fideliu Beethovena[1][2]. W 1934 i 1936 roku kreował tytułową rolę w Parsifalu Richarda Wagnera na festiwalu w Bayreuth[1][2]. Gościnnie występował w Londynie, Mediolanie, Sztokholmie i Amsterdamie[1]. Od 1949 roku mieszkał w Wiedniu, gdzie do 1960 roku był solistą Opery Wiedeńskiej[1]. W 1963 i 1964 roku wystąpił w Carnegie Hall i Madison Square Garden w Nowym Jorku[1].

Otrzymał tytuł Kammersänger w Niemczech, Austrii i Danii[1]. Poza repertuarem operowym wykonywał też pieśni[1]. Opublikował książki Skratte Pajazzo (Kopenhaga 1945, tłum. niem. Lache Bajazzo Berlin 1963), Much es besser, mein Sohn (Lipsk 1962) oraz Leitfaden für Gesangsbeflissene (Monachium 1964)[1].

Odznaczony został Orderem Danebroga w stopniu kawalera (1933) oraz odznaką honorową tegoż orderu (1940)[4].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 479–480. ISBN 978-83-224-0837-7.
  2. ↑ a b c d e The Grove Book of Opera Singers. Oxford: Oxford University Press, 2008, s. 417. ISBN 978-0-19-533765-5.
  3. ↑ a b c d Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3064. ISBN 0-02-865530-3.
  4. ↑ Kongelig Dansk Hof- og Statskalender 1971. København: J. H. Schultz, 1971, s. 36.