Hemiola
W dzisiejszym świecie Hemiola jest tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego grona odbiorców. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, wpływ na kulturę popularną, czy też znaczenie na polu zawodowym, Hemiola stał się punktem zbieżności różnych perspektyw i dyskusji. W tym artykule zagłębimy się w ekscytujący świat Hemiola, badając jego liczne aspekty, analizując jego znaczenie w różnych kontekstach i oferując panoramiczny widok, który pozwoli czytelnikowi zrozumieć znaczenie i zakres tego tematu. Dzięki szczegółowej i rygorystycznej analizie rozwikłamy złożoność Hemiola i zaoferujemy nowe perspektywy, które wzbogacą debatę wokół tego fascynującego tematu.
Hemiola (z gr. ἡμιόλιος hemiolios „półtora”) – formuła rytmiczna, w której dwa takty w prostym metrum trójdzielnym (zwykle 3/8 lub 3/4) wykonywane są jak trzy takty w metrum prostym dwudzielnym.
Termin „hemiola” pochodzi od greckiego przymiotnika ἡμιόλιος (hemiolios), który w kontekście teoretyczno-muzycznym został użyty przez Arystoksenusa. Rzeczownik ἡμιολία (hemiolia) był także przez Greków używany w odniesieniu do galery, którą napędzało półtora rzędu wioseł. W muzyce pierwotnie oznaczało proporcję 3:2, która tworzyła interwał kwinty czystej.
Około XV wieku „hemiola” zaczęła oznaczać trzy brevis w takcie, gdzie dominującym schematem metrycznym były dwie brevis z kropkami w takcie. To zastosowanie zostało później rozszerzone do dzisiejszego: dwa takty trójdzielne wykonywane (artykułowane, frazowane) tak, jakby były trzema taktami dwudzielnymi. Taka postać występowała w tańcach wirginalistów angielskich oraz kompozytorów baroku i klasycyzmu.
Zobacz też
Bibliografia
- Julian Rushton, „Hemiola”, Grove Dictionary of Music and Musicians, ed. Stanley Sadie. 20 t. Londyn, Macmillan Publishers Ltd., 1980. ISBN 1-56159-174-2.