Henry Swift Upson

W obecnym środowisku, w którym informacje są tak różnorodne i obfite, istotna jest świadomość Henry Swift Upson, ponieważ ten temat/osoba/data jest istotna w różnych obszarach i kontekstach. Od jego wpływu na społeczeństwo po wpływ na kulturę popularną – zrozumienie znaczenia Henry Swift Upson jest niezbędne do zrozumienia świata, w którym żyjemy. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Henry Swift Upson, analizując jego znaczenie w historii, jego wpływ na teraźniejszość i możliwe prognozy na przyszłość. Aby mieć pełną i aktualną wizję społeczeństwa i otaczającego nas świata, niezbędna jest wiedza na temat Henry Swift Upson.

Henry S. Upson

Henry Swift Upson (ur. 22 grudnia 1859 w Akron, zm. 23 kwietnia 1913 w Rzymie) – amerykański lekarz neurolog, profesor chorób nerwowych na Western Reserve University. Był zwolennikiem autointoksykacyjnej teorii chorób psychicznych.

Życiorys

Syn polityka i sędziego Williama H. Upsona (1823-1910) i Julii Ford Upson[1]. Edukację odebrał w szkołach publicznych w rodzinnym Akron i w Western Reserve College w Cleveland, na którym w 1880 roku otrzymał tytuł bakałarza (B.A.). Następnie studiował medycynę w College of Physicians and Surgeons w Nowym Jorku, otrzymując w 1884 roku tytuł M.D.[2]. Przez pewien czas praktykował w Roosevelt Hospital w Nowym Jorku, po czym wyjechał do Europy uzupełniać swoje studia medyczne. Za granicą spędził dwa lata, zwiedzał w tym czasie głównie niemieckie kliniki. Po powrocie do Stanów Zjednoczonych osiadł w Cleveland. Praktykował jako attending physician w Lakeside Hospital (od 1890 do 1911), był lekarzem konsultującym w St. Alexis Hospital[3]. Od 1893 pełnił obowiązki profesora chorób nerwowych na Western Reserve University, w 1895 został oficjalnie mianowany profesorem; na katedrze pozostał do 1912 roku[1].

W 1896 wspólnie z Percym Maxwellem Foshayem założył „Cleveland Journal of Medicine” i był jego redaktorem przez sześć lat. Należał do American Medical Association, American Neurological Association, Phi Beta Kappa[4].

8 listopada 1905 roku ożenił się z Mary Louisą Palmer, córką Williama Palmera i Louisy (Stark) Southworth[5]. Małżeństwo było bezdzietne[1].

Był wątłego zdrowia, w ostatnich latach życia spędzał zimy we Włoszech[1]. Zmarł w Rzymie w wieku 54 lat[6].

Dorobek naukowy

Był autorem ponad 20 prac. Pierwsze jego artykuły dotyczyły metod barwienia stosowanych w neurohistologii: z użyciem soli złota[7] i karminu[8]. Opublikował kilka opisów przypadków. Od około 1895 roku zajmował się etiologią chorób psychicznych; był zwolennikiem teorii autointoksykacyjnej, w myśl której przyczyną zaburzeń umysłowych jest niestrawność lub próchnica zębów. W oparciu o zebrany przez siebie materiał kliniczny dowodził, że schorzenia zębów (np. zatrzymanie zębów trzonowych) mogą odpowiadać za objawy neurastenii, dementia praecox czy opóźnienia umysłowego[9][10]. Podobne poglądy głosili także Lewis Bruce i Frank Billings, a w późniejszych latach Bayard Taylor Holmes i Henry Andrews Cotton[11].

Po jego śmierci staraniem wdowy i przyjaciół zmarłego utworzono Henry S. Upson Foundation, stawiającą sobie na cel dalsze badania nad związkiem schorzeń dentystycznych i chorób umysłowych. Pierwszym przewodniczącym został dentysta Edward C. Kirk[12].

Wybrane prace

Przypisy

  1. ↑ a b c d Eyman HC. Dr. Henry S. Upson. Proceedings of the American Medico-Psychological Association 21, s. 579 (1914)
  2. ↑ Catalogue of officers and graduates of Columbia university from the foundation of King's college in 1754 (1906)
  3. ↑ Men of Ohio in Nineteen Hundred Cleveland, The Benesch Art Pub. Co, c. 1901 s. 156
  4. ↑ Phi Beta Kappa hand-book and general address catalogue of the united chapters (1900)
  5. ↑ The Upson family in America: compiled by the Upson family association of America. The Tuttle, Morehouse & Taylor comapny, 1940 s. 210
  6. ↑ Anon. Deaths. „J Am Med Assoc”. 60, s. 1555-1556, 1913. 
  7. ↑ Upson HS. On Gold Chloride As A Staining Agent for Nerve Tissues. Journal of Nervous & Mental Disease 15, ss. 685-689 (1888)
  8. ↑ Upson HS. Die Karminfärbung für Nervengewebe. Neurologisches Centralblatt 7 (11), ss. 319-320 (1888)
  9. ↑ Upson HS. Nervous Dìsorders Due to the Teeth. A Preliminary Report]. Cleveland Journal of Medicine 6, s. 458 (1907)
  10. ↑ Upson HS. Painless Dental Disease as a Cause of Neurasthenia and Insanity. Cleveland Journal of Medicine 8, ss. 447-458 (1909)
  11. ↑ R Noll. Historical review: Autointoxication and focal infection theories of dementia praecox. „World J Biol Psychiatry”. 5 (2), s. 66-72, 2004. PMID: 15179665. 
  12. ↑ Scientific Notes and News. Science 44 (1128) s. 201 (1916)