Henryk Podbielski

W dzisiejszym świecie Henryk Podbielski to temat, który zyskał ogromne znaczenie i przykuł uwagę ludzi w każdym wieku i każdej kulturze. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, czy na życie codzienne, Henryk Podbielski stał się punktem zainteresowania dla tych, którzy chcą lepiej zrozumieć otaczający ich świat. W miarę zagłębiania się w ten artykuł przyjrzymy się różnym aspektom Henryk Podbielski i omówimy jego znaczenie w różnych obszarach. Od jego historycznego znaczenia po dzisiejszy wpływ, Henryk Podbielski nadal jest tematem dyskusji i debat, który zasługuje na naszą uwagę i refleksję.

Henryk Podbielski
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

27 maja 1939
Szumowo

Data śmierci

6 marca 2025

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: filologia klasyczna grecka, literatura archaiczna i klasyczna, proza filozoficzna, retoryka
Alma Mater

Katolicki Uniwersytet Lubelski

Doktorat

1969
KUL

Habilitacja

1975
KUL

Profesura

1985

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi

Henryk Podbielski (ur. 27 maja 1939 w Szumowie, zm. 6 marca 2025[1]) – polski filolog klasyczny i historyk filozofii, hellenista, profesor nauk humanistycznych[2].

Życiorys

W 1941 wraz z matką i starszą siostrą został zesłany do Ałtajskiego Kraju na Syberię, ojciec zaś został zamordowany przez Gestapo. Rodzina powróciła do Polski dopiero wiosną 1946 roku. Maturę uzyskał w 1957 w Liceum Ogólnokształcącym w Zambrowie. Studia odbył w latach 1957–1963 w zakresie filologii klasycznej na Wydziale Nauk Humanistycznych Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego i uwieńczył je tytułem magistra na podstawie pracy pt. Liryzacja epopei na przykładzie analizy strukturalnej homeryckiego "Hymnu do Hermesa” napisanej pod kierunkiem prof. J. Niemirskiej-Pliszczyńskiej[3].

Jako etatowy pracownik naukowo-dydaktyczny pracował na KUL w okresie od 1 października 1963 do 30 września 2011. Stopień naukowy doktora uzyskał w 1969 w Uniwersytecie Warszawskim, na podstawie rozprawy pt. Struktura homeryckiego "Hymnu do Afrodyty" w świetle tradycji literackiej, napisanej pod kierunkiem prof. K. Kumanieckiego. Natomiast stopień naukowy doktora habilitowanego uzyskał w 1975 na podstawie rozprawy pt. Mit kosmogoniczny w "Teogonii" Hezjoda, przedstawionej na Wydziale Filologii Polskiej i Słowiańskiej UW[3].

Odbył kilkanaście staży zagranicznych: roczny pobyt jako visiting professor na filologii słowiańskiej Uniwersytetu Lowańskiego w roku akademickim 1971/72, następnie w latach 1975–2001: osiem trzymiesięcznych stażów badawczych na Uniwersytetach w Leuven i w Louvain-la-Neuve, dwukrotny pobyt na Uniwersytecie w Amsterdamie, jeden na Katolickim Uniwersytecie w Nijmegen, trzykrotny na uniwersytetach w Niemczech (Eichstätt, Heidelberg, Frankfurt am Main), dwukrotny w Paryżu i dwukrotny we Włoszech (Mediolan, Rzym)[3].

Poza pracą naukowo-dydaktyczną przez długie okresy kierował najpierw Sekcją (1985–1993), a potem Instytutem Filologii Klasycznej KUL (2002–2005); przez dwie kadencje był prodziekanem Wydziału Nauk Humanistycznych KUL (1993–1999)[3].

W latach 1975–2010 był członkiem Komitetu Nauk o Kulturze Antycznej PAN, a w latach 1999–2001 kierował zespołem badawczym złożonym z wybitnych polskich hellenistów w ramach projektu „Literatura Grecji starożytnej”, pełnił też funkcję prezesa Lubelskiego Koła Polskiego Towarzystwa Filologicznego (1983–2000) i wiceprezesa Zarządu Głównego PTF (1992–1995, 2000–2005). Był także współzałożycielem i wiceprezesem w latach 1992–1997 Stowarzyszenia Ochrony Pojezierza Łęczyńsko-Włodawskiego. Od 2004 był członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności, a od 16 czerwca 2018 członkiem czynnym Wydziału I Filologicznego PAU[4]. 7 lutego 2022 otrzymał godność doktora honoris causa Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu[3].

Nagrody i wyróżnienia

  • Nagroda Rektora KUL za rozprawę doktorską (1969)
  • Nagroda Rektora KUL za rozprawę habilitacyjną (1975)
  • Nagroda Ministra Edukacji Narodowej II stopnia za udział w opracowaniu O dramacie. Wybór źródeł do dziejów teorii dramatycznych (1989)
  • Rektorska nagroda indywidualna II stopnia za osiągnięcia w pracy naukowej potwierdzone licznymi publikacjami naukowymi (2000)
  • Złoty Krzyż Zasługi (2005)
  • Nagroda Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za redakcję i współautorstwo monografii Literatura Grecji starożytnej (2006)
  • Nagroda Rektora KUL I stopnia za całokształt osiągnięć naukowo-dydaktycznych (2011)
  • FENIKS – nagroda Stowarzyszenia Wydawców Katolickich w kategorii „Tłumacz” (2017)
  • Medal 100-lecia KUL (2018)[3]

Publikacje

  • Mit kosmogoniczny w "Teogonii" Hezjoda, w: "Rozprawy Wydziału Historyczno-Filologicznego" 44, "Studia Helleńskie" 5, TN KUL, Lublin 1978.
  • Arystoteles, Poetyka, przełożył i opracował, w: "Biblioteka Narodowa", Seria 2, nr 209, Ossolineum, Wrocław 1983.
  • Arystoteles, Retoryka. Poetyka, przełożył, wstępem i komentarzem opatrzył, w: "Biblioteka Klasyków Filozofii" nr 155, PWN, Warszawa 1988.
  • Pauzaniasz, U stóp boga Apollona, przekład ks. IX i X "Wędrówek po Helladzie", komentarz i redakcja ks. VIII-X, Arcydzieła Kultury Antycznej, wyd. 2, Ossolineum, Wrocław 2005[3].

Przypisy

  1. ↑ Odszedł prof. dr hab. Henryk Podbielski , kul.pl .
  2. ↑ Prof. dr hab. Henryk Antoni Podbielski, baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) .
  3. ↑ a b c d e f g Wręczenie doktoratu honoris causa UAM prof. Henrykowi Podbielskiemu , kul.pl (pol.).
  4. ↑ Rocznik Polskiej Akademii Umiejętności, rok 2018