Henryk Sołkiewicz
W tym artykule dokładnie omówimy Henryk Sołkiewicz i wszystkie aspekty związane z tym tematem. Od jego powstania po wpływ na obecne społeczeństwo, poprzez jego ewolucję w czasie. Przeanalizujemy różne perspektywy i opinie ekspertów w tej dziedzinie, a także opracowania i badania, które rzucają światło na ten temat. Nieważne, czy jesteś ekspertem w tej dziedzinie, czy po prostu chcesz dowiedzieć się więcej na ten temat, w tym artykule znajdziesz szczegółowe i aktualne informacje na temat Henryk Sołkiewicz. Przygotuj się więc na zanurzenie się w podróż pełną odkryć i intelektualizmu.
 wiceadmirał
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1965–2006 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Sztab Marynarki Wojennej |
| Stanowiska |
szef Sztabu Marynarki Wojennej |
| Odznaczenia | |
     
| |
Henryk Sołkiewicz (ur. 14 maja 1946) – polski wiceadmirał, doktor nauk wojskowych i inżynier techniki nawigacji. Jest morskim dyplomowanym oficerem okrętów podwodnych. Służył na różnych stanowiskach służbowych w jednostkach liniowych, szkolnictwie oraz sztabach w Marynarce Wojennej. Karierę zakończył w 2006, będąc szefem Sztabu Marynarki Wojennej.
Wykształcenie
Henryk Sołkiewicz urodził się 14 maja 1946 w Przyłęku. W 1965 rozpoczął służbę w Marynarce Wojennej. Po 4 latach studiów na Wydziale Pokładowym w Wyższej Szkole Marynarki Wojennej w Gdyni otrzymał stopień podporucznika marynarki i tytuł inżyniera nawigatora statku morskiego. W latach 1973–1976 odbył studia podyplomowe w Akademii Marynarki Wojennej ZSRR w Leningradzie, a w 1981 uzyskał na tej uczelni tytuł doktora nauk wojskowych. W 1990 ukończył podyplomowe studia operacyjno-strategiczne w Akademii Obrony Narodowej w Warszawie.
Służba wojskowa
Po promocji oficerskiej objął stanowisko oficera broni podwodnej na okręcie podwodnym ORP "Kondor". W 1971 został oficerem flagowym broni podwodnej dywizjonu Okrętów Podwodnych 3 Flotylli Okrętów. Od 1976 był starszym asystentem Katedry Sztuki Operacyjnej i Taktyki Rodzajów Sił Marynarki Wojennej, natomiast w 1981 został adiunktem Instytutu Dowódczo-Sztabowego w Wyższej Szkole Marynarki Wojennej. Od 1986 zajmował stanowisko zastępcy Szefa Oddziału Operacyjnego Sztabu Marynarki Wojennej, a w 1990 objął funkcję szefa Oddziału Rozpoznania Sztabu Marynarki Wojennej. W 1996 został szefem Oddziału Operacyjnego, a dwa lata później szefem Sztabu Logistyki Marynarki Wojennej. Od 2000 pracował jako asystent szefa Sztabu Marynarki Wojennej. W latach 2002–2006 był szefem Sztabu Marynarki Wojennej, po czym w styczniu 2006 odszedł w stan spoczynku.
W okresie pełnienia funkcji ministra obrony narodowej przez Antoniego Macierewicza odszedł ze stanowiska profesora wizytującego AMW[1].
| Był awansowany na kolejne stopnie oficerskie: | |
|
|
Odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2002)[4]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi
- Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
- Brązowy Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
- Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
Życie prywatne
Jest żonaty i ma dwójkę dzieci – córkę i syna. Z zamiłowania jest wędkarzem i zbieraczem grzybów.
Bibliografia
Przypisy
|
