Henryk Suchenek-Suchecki

W tym artykule szczegółowo zgłębimy temat Henryk Suchenek-Suchecki, który był przedmiotem badań i zainteresowań w różnych obszarach wiedzy. Henryk Suchenek-Suchecki przyciągnął uwagę naukowców, specjalistów i ogółu społeczeństwa ze względu na jego znaczenie i wpływ na kluczowe aspekty naszego współczesnego społeczeństwa. Od jego wpływu na zdrowie, środowisko, politykę, gospodarkę, kulturę, po rolę w historii i rozwoju człowieka, Henryk Suchenek-Suchecki stał się głównym tematem debaty i refleksji w dzisiejszym świecie. W tym artykule zbadamy różne perspektywy i wymiary Henryk Suchenek-Suchecki, aby zaoferować wszechstronną i dobrze uzasadnioną wizję tego bardzo istotnego tematu.

Henryk Suchenek-Suchecki
Jan Suchenek-Suchecki
Ilustracja
Henryk Suchenek-Suchecki (1927)
major major
Data i miejsce urodzenia

9 maja 1887
Warszawa

Data i miejsce śmierci

maj 1941
Auschwitz-Birkenau

Przebieg służby
Lata służby

do 1928

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Późniejsza praca

naczelnik wydziału MSW

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości z Mieczami Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi (II RP, nadany dwukrotnie)

Henryk Jan Suchenek-Suchecki, pierw. Jan Suchenek-Suchecki (ur. 9 maja 1887 w Warszawie, zm. w maju 1941 w Auschwitz-Birkenau) – major Wojska Polskiego, urzędnik ministerialny II Rzeczypospolitej, prezes Związku Sybiraków.

Życiorys

Urodził się w 9 maja 1887 w Warszawie[1]. Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Jako Jan Suchenek-Suchecki został awansowany na stopień kapitana w korpusie oficerów zawodowych administracji, dział kancelaryjny ze starszeństwem z 1 grudnia 1920[2]. W 1924 był oficerem Oddziału II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego[3]. Z dniem 31 grudnia 1926 został przeniesiony w stan nieczynny na okres 12 miesięcy[4]. 8 lutego 1927 minister spraw wewnętrznych mianował go prowizorycznym naczelnikiem w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych[5]. Z dniem 31 grudnia 1927 minister spraw wojskowych przedłużył mu stan nieczynny na dalsze 12 miesięcy[6]. Z dniem 31 grudnia 1928 został przeniesiony do rezerwy[7]. W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III[8]. Po przeniesieniu do rezerwy został awansowany na stopień majora[9].

Sprawował stanowisko naczelnika Wydziału Narodowościowego w Departamencie Politycznym Ministerstwa Spraw Wewnętrznych[10][11]. Politycznie działał w Bezpartyjnym Bloku Współpracy z Rządem[12]. 1 lipca 1928 został członkiem Zarządu Głównego założonego wówczas Związku Sybiraków[13], pomiędzy 1931 a 1938 pełnił funkcję prezesa Zarządu Głównego ZS[14][15][16]. Był także wiceprezesem Reprezentacji b. żołnierzy na Wschodzie[17]. W grudniu 1935 zeznawał jako światek w procesie zabójców ministra Bronisława Pierackiego[18]. W 1935/1936 przebywał w palestyńskim Tel-Awiwie celem zapoznania się z kwestią emigracji żydowskiej[19][20][21].

Był bratem Wacława Suchenek-Sucheckiego, naczelnika urzędu śledczego w Warszawie i w Stanisławowie oraz radcy prawnego metropolity Dionizego i sekretarza synodu (konsystorza) prawosławnego w Warszawie (według prasy ostatnią z ww. funkcji otrzymał dzięki wstawiennictwu brata Henryka mimo braku posiadanych ku temu kwalifikacji), w lutym 1937 aresztowanego, po czym oskarżonego o korupcję i przywłaszczenie pieniędzy[22][23][24][25]. Ze stanowiska naczelnika wydziału w MSW 24 marca 1937 został przeniesiony w stan spoczynku[26][27]. Podczas II wojny światowej poniósł śmierć w niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau w maju 1941[28]. Symbolicznie został upamiętniony na grobowcu rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 211-2-16,17)[28].

Publikacje

  • Państwo a Cerkiew prawosławna w Polsce i w państwach ościennych (1930)[29]

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Wojskowe Biuro Historyczne , wbh.wp.mil.pl .
  2. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1282.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 9.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 12 stycznia 1927 roku, s. 6.
  5. ↑ 170. Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych”. Nr 1 i 2, s. 165, 30 czerwca 1927. 
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 20 stycznia 1928 roku, s. 11.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 111.
  8. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 243.
  9. ↑ Z miasta i powiatu. Minister Kościałkowski w Krzemieńcu. „Życie Krzemienieckie”. Nr 9, s. 292, 1934. 
  10. ↑ Zarządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych”. Nr 8, s. 23, 30 listopada 1928. 
  11. ↑ Pożegnanie ustępującego ministra spraw wewnęrznych Felicjana Sławoja Składkowskiego i powitanie nowego ministra spraw wewnętrznych Bronisława Pierackiego, 22.06.1931 r.. ipsb.nina.gov.pl. .
  12. ↑ Z Wołynia. Zjazd regionalny posłów i senatorów B. B.. „Kurier Warszawski”. Nr 143, s. 8, 24 maja 1928. 
  13. ↑ Ze zjazdu sybiraków. „Kurier Warszawski”. Nr 181, s. 4, 2 lipca 1928. 
  14. ↑ Z życia organizacji. Walne zebranie okr. warszawskiego. „Sybirak”. 4 (12), s. 94, grudzień 1936. 
  15. ↑ Antoni Kuczyński. Związek Sybiraków liczy 75 lat. „Niepodległość i Pamięć”. Nr 20, s. 201, 2004. 
  16. ↑ Historia Związku. emazury.com/. .
  17. ↑ Kronika. Reprezentacja b. żołnierzy na Wschodzie u Naczelnego Wodza. „Sybirak”. 4 (12), s. 93, grudzień 1936. 
  18. ↑ Stosunek min. Pierackiego do Ukraińców przedstawił naczelnik Suchenek-Suchecki. „Warszawski Dziennik Narodowy”. Nr 205B, s. 2, 18 grudnia 1935. 
  19. ↑ Powrót z Palestyny. „Warszawski Dziennik Narodowy”. Nr 7A, s. 1, 1 czerwca 1935. 
  20. ↑ Przytyk i Tel...Aviv. „Warszawski Dziennik Narodowy”. Nr 42B, s. 2, 12 lutego 1936. 
  21. ↑ Co Wy na to?... Cienie „siedziby żydowskiej”. „Gazeta Wągrowiecka”. Nr 36, s. 3, 13 lutego 1936. 
  22. ↑ Afera w konsystorzu prawosławnym. „Warszawski Dziennik Narodowy”. Nr 41B, s. 7, 10 lutego 1937. 
  23. ↑ Radca prawny Synodu prawosławnego – z łaski brata-dygnitarza ministerialnego. „Nowy Dziennik”. Nr 250, s. 2, 11 września 1937. 
  24. ↑ Znowu proces o nadużycia. „Orędownik”. Nr 54, s. 4, 6 marca 1938. 
  25. ↑ Nieczyste sprawki p. Suchenka przed Sądem Okr. w Warszawie. „Głos Narodu”. Nr 241, s. 3, 3 września 1938. 
  26. ↑ Zmiany na stanowiskach wojewodów w Warszawie, we Lwowie i na Śląsku?. „Warszawski Dziennik Narodowy”. Nr 84B, s. 1, 25 marca 1937. 
  27. ↑ Zmiany w Min. Spraw Wewnętrznych. „Codzienna Gazeta Handlowa”. Nr 69, s. 1, 25 marca 1937. 
  28. ↑ a b Cmentarz Stare Powązki: SUCHENEK SUCHECCY, Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne .
  29. ↑ Państwo a Cerkiew prawosławna w Polsce i w państwach ościennych. books.google.pl. .
  30. ↑ M.P. z 1932 r. nr 92, poz. 124 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  31. ↑ M.P. z 1929 rr. nr 276, poz. 638 „za zasługi na polu pracy niepodległościowej”.
  32. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 633 „za zasługi w zakresie zabezpieczenia interesów obrony Państwa”.
  33. ↑ M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 598 „za zasługi w służbie państwowej”.

Bibliografia