Henryk V Zgodny

W dzisiejszym świecie Henryk V Zgodny jest tematem ciągłej debaty i kontrowersji. Niezależnie od tego, czy chodzi o politykę, technologię, kulturę czy społeczeństwo, Henryk V Zgodny przykuwa uwagę ludzi w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. W tym artykule przyjrzymy się różnym aspektom związanym z Henryk V Zgodny i przeanalizujemy jego wpływ na nasze życie. Od najnowszych osiągnięć naukowych po opinie ekspertów w tej dziedzinie – będziemy starali się rzucić światło na ten temat i zapewnić naszym czytelnikom pełny i wzbogacający przegląd. Mamy nadzieję rzucić światło na Henryk V Zgodny poprzez wywiady, badania i konkretne przykłady i pomóc naszym czytelnikom lepiej zrozumieć jego znaczenie w dzisiejszym świecie.

Henryk V Zgodny
Ilustracja
Portret Henryka V przypisywany Jacopo de’ Barbariemu
ilustracja herbu
książę Meklemburgii
z Erykiem II (zm. 1508) i Albrechtem VII
Okres

od 1503
do 1520

Poprzednik

Magnus II

książę Meklemburgii-Schwerin
Okres

od 1520
do 1552

Następca

Jan Albrecht I (zjednoczenie Meklemburgii)

Dane biograficzne
Dynastia

meklemburska

Data urodzenia

3 maja 1479

Data śmierci

6 lutego 1552

Ojciec

Magnus II

Matka

Zofia pomorska

Żona

Urszula z Brandenburgii
od 1505
do 1510

Dzieci

Zofia, Magnus, Urszula

Żona

Helena z Palatynatu
od 1513
do 1524

Dzieci

Filip, Małgorzata, Katarzyna

Żona

Urszula z Saksonii-Lauenburga
od 1551

Multimedia w Wikimedia Commons

Henryk V Zgodny (niem. Heinrich V. der Friedfertige; ur. 3 maja 1479, zm. 6 lutego 1552) – książę Meklemburgii od 1503 r. wraz z bratem Erykiem II (zm. 1508) i Albrechtem VII, książę Meklemburgii-Schwerin od podziału w 1520 r.

Życiorys

Henryk był najstarszym synem księcia Meklemburgii Magnusa II i Zofii, córki księcia zachodniopomorskiego Eryka II. W 1503 r. po śmierci ojca został wraz z młodszymi braćmi Erykiem i Albrechtem księciem Meklemburgii; żył jeszcze także ich stryj Baltazar. W 1507 r. zmarł Baltazar, w kolejnym roku Eryk. Pozostali Henryk i Albrecht w 1520 r. dokonali podziału Meklemburgii (przy formalnym zachowaniu jedności kraju): Albrecht otrzymał część z Güstrow, a Henryk część ze Schwerin. Mimo to w 1523 r. przyjęto tzw. „unię” określającą dla ustrój Meklemburgii do 1918 r. W 1526 r. Henryk przystąpił do protestanckiego sojuszu z landgrafem heskim Filipem Wielkodusznym i elektorem saskim Janem Stałym. Henryk, w przeciwieństwie do swego brata, bardzo sprzyjał reformacji. Korespondował z Lutrem, w 1537 r. wprowadził nową organizację kościelną w Meklemburgii. Na sejmie krajowym w Sternbergu Henryk oraz syn i następca jego brata Jan Albrecht I wspólnie oficjalnie zadeklarowali luteranizm jako religię państwową.

Ponieważ jedyny żyjący syn Henryka, Filip, nie był zdolny do objęcia rządów wskutek choroby, jego następcą został bratanek Jan Albrecht I, który na powrót w jednym ręku zebrał władzę nad Meklemburgią.

Rodzina

Henryk był trzykrotnie żonaty. W 1505 r. poślubił Urszulę, córkę elektora brandenburskiego Jana Cicero. Małżeństwo to zaowocowało trojgiem dzieci:

Urszula zmarła w 1510 r., a w 1513 r. Henryk ożenił się z Heleną, córką palatyna reńskiego Filipa Wittelsbacha. Z tego małżeństwa pochodziła również trójka dzieci:

Helena zmarła w 1524 r. Pod koniec życia, w 1551 r., Henryk ożenił się po raz trzeci, z Urszulą, córką księcia Saksonii-Lauenburg Magnusa I. To małżeństwo pozostało bezdzietne.

Bibliografia