Henryk Zemanek

W dzisiejszym świecie Henryk Zemanek zyskał niespotykane dotąd znaczenie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, wpływ na kulturę, czy też znaczenie w sferze gospodarczej, Henryk Zemanek jest tematem, który nie pozostaje niezauważony. Z biegiem czasu byliśmy świadkami ewolucji Henryk Zemanek i dostosowania się do zmieniających się okoliczności współczesnego świata. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty Henryk Zemanek i jego dzisiejsze znaczenie. Od jego początków po wpływ na teraźniejszość, przeanalizujemy, w jaki sposób Henryk Zemanek zaznaczył się przed i po w różnych aspektach życia codziennego.

Henryk Zemanek
generał dywizji generał dywizji
Data i miejsce urodzenia

15 stycznia 1872
Kraków

Data i miejsce śmierci

30 maja 1936
Toruń

Przebieg służby
Lata służby

1893–1927

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

Dowództwo Okręgu Korpusu Nr VIII

Stanowiska

zastępca dowódcy okręgu korpusu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Kawaler Orderu Leopolda (Austria) Order Korony Żelaznej III klasy (Austro-Węgry) Krzyż Zasługi Wojskowej (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Odznaka za Służbę Wojskową (25 lat) Krzyż Jubileuszowy Wojskowy Bronzene Jubiläumserinnerungs medaille für die bewaffnette Macht

Henryk Józef Zemanek (ur. 15 stycznia 1872 w Krakowie, zm. 30 maja 1936 w Toruniu) – generał dywizji Wojska Polskiego.

Życiorys

Kształcił się w Krakowie. Ukończył Szkołę Kadetów Piechoty w Łobzowie, oraz Wojskową Akademię Techniczną w Wiedniu. W 1893 roku podporucznik i oficer zawodowy cesarskiej i królewskiej armii. Przeszedł kolejne szczeble dowódcze w jednostkach austriackiej. Na pułkownika Sztabu Generalnego został awansowany ze starszeństwem z 1 września 1915 roku. Dowodził pułkiem.

1 czerwca 1919 roku przyjęty został do Wojska Polskiego i wyznaczony na stanowisko szefa Instytutu Wojskowo-Geograficznego. 23 stycznia 1920 roku Naczelnik Państwa i Naczelny Wódz zwolnił go ze stanowiska szefa Instytutu i mianował na to stanowisko pułkownika Bolesława Jaźwińskiego. Podczas wojny z bolszewikami był kwatermistrzem 6 Armii. Na tym stanowisku 30 lipca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu generała podporucznika, „w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej”.

21 listopada 1920 roku został komendantem miasta Bydgoszcz i członkiem Komisji Regulaminowej. 3 maja 1922 roku zweryfikowany został w stopniu generała brygady ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 7. lokatą w korpusie generałów. 2 lipca 1922 Józef Piłsudski mianował go komendantem Obozu Warownego „Toruń”. 7 listopada 1922 roku wyznaczony został na stanowisko zastępcy dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu. 1 grudnia 1924 roku został awansowany na generała dywizji ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 2. lokatą w korpusie generałów. Z dniem 1 marca 1927 roku został mu udzielony dwumiesięczny urlop z zachowaniem uposażenia, a z dniem 30 kwietnia 1927 roku przeniesiony został w stan spoczynku. Osiadł we Toruniu. Tam 30 maja 1936 roku zmarł.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918, Wiedeń 1917, s. 26, 36.
  2. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 4 z 7 lutego 1920 roku.
  3. ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 15.
  4. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 23 z 29 lipca 1922 roku.
  5. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 47 z 25 listopada 1922 roku.
  6. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 730.
  7. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 5 z 5 lutego 1927 roku, s. 37, 44.
  8. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 321.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 878.

Bibliografia