Hirek Wrona

Hirek Wrona to temat, który wywołał duże zainteresowanie i debatę we współczesnym społeczeństwie. Przez lata Hirek Wrona był przedmiotem badań, analiz i refleksji ekspertów z różnych dziedzin. Niezależnie od tego, czy na polu naukowym, kulturalnym, politycznym czy społecznym, Hirek Wrona jest przedmiotem ciągłej uwagi, generując sprzeczne opinie i różnorodne stanowiska. W tym artykule zbadamy różne aspekty Hirek Wrona, jego wpływ na życie codzienne, jego ewolucję w czasie i implikacje, jakie ma w dzisiejszym świecie. Dodatkowo omówimy przyszłe perspektywy Hirek Wrona i to, jak jego wpływ będzie nadal kształtował naszą rzeczywistość.

Hirek Wrona
Ilustracja
Hirek Wrona (2012)
Imię i nazwisko

Hieronim Wrona

Data i miejsce urodzenia

5 sierpnia 1960
Mielec

Zawód

dziennikarz, DJ, DVJ

Aktywność

od 1985

Powiązania

Pink Crow Records

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa
Hieronim Wrona prezenter i dziennikarz radiowy

Hirek Wrona[1], właśc. Hieronim Roman Wrona (ur. 5 sierpnia 1960 w Mielcu[2]) – polski dziennikarz telewizyjny i radiowy, niezależny publicysta, DJ, DVJ. Producent i reżyser wydarzeń artystycznych oraz koncertów. Jest założycielem wytwórni muzycznej Pink Crow Records[3], był także współwłaścicielem aktywnej w latach 90. wytwórni hip-hopowej B.E.A.T. Records[4].

Życiorys

W młodości uczył się gry na skrzypcach[5]. Jest absolwentem II Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Kopernika w Mielcu, a od 1987 Wydziału Prawa i Administracji UMCS w Lublinie.

Od 1 lipca 1985 z przerwami współpracował z Programem III Polskiego Radia. Był autorem i współpracownikiem takich audycji jak m.in. Radiomann, Radio Clash, Między dniem a snem, Muzyka z nowej płyty czy Czarny piątek, Soul – muzyka duszy, Polski Bit, Do Południa i Czarna noc w PR III Polskiego Radia[6]. Z Trójki odszedł 17 maja 2020[7][8].

Współpracował również z innymi stacjami radiowymi: RMF FM, Radiem Plus i Radiem Jazz. W latach 90. tworzył wspólnie ze studiem Nieustraszonych Łowców Dźwięków program Czarna godzina emitowany w 30 stacjach lokalnych na terenie Polski. W latach 1995–1996 był redaktorem naczelnym pierwszej radiowej sieci satelitarnej „Kosmos”.

W latach 1991–2006 współprowadził blok muzyczny w programie informacyjnym Teleexpress na TVP1[9]. W 1999–2000 był redaktorem naczelnym magazynu „Empik TV” oraz współtwórcą witryny Empik.com. W latach 2002–2004 współtworzył i redagował serwis o muzyce klubowej WZone.pl, a ponadto stworzył i redagował serwis o muzyce klubowej MixMaster.pl.

W 1992 był współproducentem, reżyserem oraz współprowadzącym koncertu „Niech świat się do nich uśmiechnie”, który odbył się na Stadionie X-lecia w Warszawie. Jest pomysłodawcą koncertu Hip-hop Opole, którego był również scenarzystą i prowadzącym koncertów w latach 2001–2004. Był także scenarzystą i współproducentem koncertu jubileuszowego z okazji 30-lecia Niezależnego Zrzeszenia Studentów (NZS) Trzymaj Pion na Rynku Głównym w Krakowie. W 2006 w Warszawie jako DJ supportował Depeche Mode[10][11].

Jest rzecznikiem prasowym wielu festiwali i koncertów (m.in.: Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, Międzynardowego Festiwalu Piosenki w Sopocie, Jazz Jamboree, koncertu J.M.Jarre’a). W 2003 i 2004 zasiadał w komisji jurorskiej wyłaniającej uczestników krajowych eliminacji do Konkursu Piosenki Eurowizji. W 2005 został członkiem Amnesty International. W latach 2007–2009 był członkiem Rady Fundacji Centrum Twórczości Narodowej, a w latach 2011–2017 zasiadał w Radzie Akademii Fonograficznej ZPAV w sekcji muzyki rozrywkowej[12]. W latach 2003–2005 prowadził galę nagród muzycznych „Fryderyk”. Był jurorem programu Hit, Hit, Hurra (2016) na TVP1[13].

W 2012 został laureatem Dorocznej Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w 2012 za kampanię Bądź świadomy.

Od 2016 był wykładowcą przedmiotów związanych z dziennikarstwem muzycznym w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego[14].

W latach 2015–2018 był pierwszym oficjalnym DJ-em reprezentacji Polski. Od jesieni 2018 związany jest z redakcją sportową Polsatu, w której opowiada o muzyce w piłce nożnej.

Jest żonaty, ma córkę.

Filmografia

Publikacje

  • A. Cała, R. Miszczak, H. Wrona, Dusza, rytm, ciało. Leksykon muzyki r&b soul, Agencja Joytown 2008, ISBN 978-83-926931-0-9.
  • B. Świątkowska, S. Pękala, H. Wrona, Rap, dance & techno, Atena, cop. 1997, ISBN 83-85414-93-2.

Uwagi

  1. ↑ Podany rok 1995 odnosi się do okresu produkcji filmu. Oficjalna premiera obrazu powstałego na rzecz Telewizji Polskiej nigdy się nie odbyła. Projekt został odrzucony ze względu na liczne wulgaryzmy. W 2011 roku produkcja po wcześniejszym dopracowaniu technicznym przez Marka Lamprechta została upubliczniona w Internecie. Odbyło się to jednak bez wiedzy jego autorów.

Przypisy

  1. ↑ Hirek Wrona. polskieradio.pl. .
  2. ↑ Hieronim Wrona. filmweb.pl. . (pol.).
  3. ↑ Najważniejszy w życiu jest szacunek!. kobieta.interia.pl. . (pol.).
  4. ↑ Za stary na hip-hop?! To jakaś bzdura! – wywiad z Hirkiem Wroną. hip-hop.pl. . . (pol.).
  5. ↑ Sylwia Milan: Wszystko na jedną kartę. Poznań: Publicat, 2008, s. 121. ISBN 978-83-245-1503-5.
  6. ↑ Hirek Wrona. polskieradio.pl. .
  7. ↑ Hirek Wrona zrezygnował z pracy w Trójce , muzyka.dziennik.pl, 17 maja 2020 .
  8. ↑ Marek Niedźwiecki, Hirek Wrona, Marcin Kydryński, Agnieszka Szydłowska. Dziennikarze odchodzą z Trójki , TVN24 , Cytat: „Z Trójką pożegnał się również dziennikarz Hirek Wrona. „Dziś postanowiłem pożegnać się z Trójką. To jedyne oświadczenie w tej sprawie. Trójka była dla mnie najwspanialszą przygodą mojego życia. Była dla mnie symbolem znakomitego dziennikarstwa i Ludzi, których połączyła pasja dzielenia się kulturą i wiedzą o niej” – napisał Hirek Wrona.”.
  9. ↑ Hirek Wrona. stopklatka.pl. .
  10. ↑ O nas – Hirek.pl., beta.hirek.pl.
  11. ↑ Depeche Mode jutro w stolicy., 4.07.2006, wprost.pl.
  12. ↑ Rady Akademii Fonograficznej w kadencji 2011–2012, zpav.pl .
  13. ↑ Artur Orzech i Marta Zalewska poprowadzą „Hit, Hit, Hurra” w TVP1. Wirtualne Media . wirtualnemedia.pl, 2016-08-23. .
  14. ↑ Wykładowcy. dziennikarstwo.uni.wroc.pl. . (2022-03-08)].
  15. ↑ Kielce – Czyli Polski Bronx. filmweb.pl. . (pol.).
  16. ↑ Blokersi (2001). filmweb.pl. . (pol.).
  17. ↑ MC. Człowiek z winylu (2010). filmweb.pl. . (pol.).

Bibliografia

Linki zewnętrzne