Hjalmar Andersen
W dzisiejszym świecie Hjalmar Andersen stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego grona osób. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ na codzienne życie ludzi, Hjalmar Andersen zapewnia fascynujący scenariusz, który zasługuje na dogłębne zbadanie. W tym artykule podjęto próbę analizy różnych aspektów związanych z Hjalmar Andersen, a także przedstawienia kompleksowej wizji, która pozwala czytelnikowi lepiej zrozumieć jego znaczenie i wpływ w różnych obszarach. Na tych stronach będziemy zagłębiać się w jego pochodzenie, ewolucję, wyzwania i możliwe rozwiązania, aby zaoferować kompletną perspektywę, która zachęca do refleksji i debaty wokół Hjalmar Andersen.
 Hjalmar Andersen w 2010 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
12 marca 1923 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
26 marca 2013 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Hjalmar Johan Andersen (ur. 12 marca 1923 w Rødøy, zm. 26 marca 2013 w Oslo) – norweski łyżwiarz szybki, trzykrotny mistrz olimpijski i mistrz świata.
Kariera
Pierwszy medal w karierze Hjalmar Andersen zdobył w 1949 roku, kiedy zajął drugie miejsce na mistrzostwach Europy w Davos. Wyprzedził go tylko jego rodak, Sverre Farstad. W 1950 roku zwyciężył zarówno na wielobojowych mistrzostwach świata w Eskilstunie, jak i podczas mistrzostw Europy w Helsinkach. Wynik ten powtórzył w 1951 roku (MŚ w Davos i ME w Oslo) oraz w 1952 roku (MŚ w Hamar i ME w Östersund). W 1948 roku wystartował w biegu na 10 000 m podczas igrzysk olimpijskich w Sankt Moritz, ale nie ukończył rywalizacji. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach w Oslo zwyciężał na dystansach 1500, 5000 i 10 000 m.
Po igrzyskach w Oslo na dwa lata przerwał karierę. Do sportu wrócił w 1954 roku, jednak już bez tak dobrych rezultatów. Na igrzyskach olimpijskich w Cortina d’Ampezzo w 1956 roku był szósty na 10 000 m oraz jedenasty na dwukrotnie krótszym dystansie. Czterokrotnie ustanawiał rekordy świata, jako pierwszy zawodnik zszedł w wyścigu na 10 000 metrów poniżej 17 minut (1949)[1].
Sukcesy odnosił także w kolarstwie. W 1951 roku otrzymał nagrodę Egebergs Ærespris.
Jego wnuk, Fredrik van der Horst również jest panczenistą.
Mistrzostwa świata
- Mistrzostwa świata w wieloboju
- złoto – 1950, 1951, 1952
Bibliografia
- Profil na stronie Sports Reference.com. sports-reference.com. . (ang.).
- Profil na stronie Schaats Statistieken.nl (niderl.)
Przypisy
