Hliboka
Dziś Hliboka jest tematem o wielkim znaczeniu we współczesnym społeczeństwie. Wraz z postępem technologii i globalizacją, Hliboka stał się coraz bardziej istotny w różnych obszarach, od polityki i ekonomii po kulturę i rozrywkę. W tym artykule szczegółowo zbadamy dzisiejsze znaczenie Hliboka, a także jego implikacje i reperkusje we współczesnym świecie. Przeanalizujemy, jak Hliboka wpłynął na codzienne życie ludzi i jak zmienił sposób, w jaki odnosimy się do otaczającego nas świata. Ponadto przeanalizujemy niektóre z najważniejszych perspektyw i debat wokół Hliboka, aby zapewnić szeroki i głęboki wgląd w ten doniosły temat.
 Pałac w 2008 r. | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Rejon | |||||
| Wysokość |
342 m n.p.m. | ||||
| Populacja (2019) • liczba ludności |
| ||||
| Nr kierunkowy |
+380 3734 | ||||
| Kod pocztowy |
60400 | ||||
Położenie na mapie obwodu czerniowieckiego  | |||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||
 48°05′N 25°56′E/48,083333 25,933333
| |||||
Hliboka (ukr. Глибока, Hłyboka; rum. Adâncata) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w rejonie czerniowieckim obwodzie czerniowieckim, siedziba administracyjna dawnego rejonu hlibockiego.
Znajduje tu się stacja kolejowa Hłyboka-Bukowynśka, położona na linii Czerniowce – Suczawa.
Historia
Wzmiankowane w 1438 roku miasto wchodziło najpierw w skład Hospodarstwa Mołdawskiego, a potem Imperium Osmańskiemu. Po osłabieniu Turcji i stopniowej utracie przez nią kontroli nad terenami lennymi, w tym Mołdawią, przyłączone zostało w 1775 wraz z Bukowiną do Galicji, a więc terenów zaanektowanych przez Austrię w wyniku I rozbioru Polski.
Po rozpadzie państwa Habsburgów w wyniku I wojny światowej weszło w 1919 w skład Rumunii. W 1940 anektowane przez ZSRR (w konsekwencji ustaleń paktu Ribbentrop-Mołotow). W latach 1941–1945 ponownie w Rumunii, po II wojnie światowej weszło w skład Ukraińskiej Republiki ZSRR.
W 1945 roku zaczęto wydawać gazetę[2].
Od 1991 należy do niepodległej Ukrainy.
W 2013 liczyło 9466 mieszkańców[3].
Zabytki
- pałac - w drugiej połowie XIX wieku znaczne połacie ziemskie wokół Hliboki należały do polskiego rodu Sapiehów. W 1892 r. odkupił je od księcia Adama Sapiehy inny polski ziemianin, Bronisław Skibniewski (1830–1904), właściciel klucza dunajowieckiego na Podolu. Od tego czasu majątek ten należał do Skibniewskich. Ostatnim właścicielem przed włączeniem Hliboki do ZSRR był syn Bronisława, Aleksander – poseł do sejmu Księstwa Bukowiny.
Miasta partnerskie
Galeria
-
Pałac w 1925r. -
elewacja frontowa -
elewacja frontowa -
1923 - widok od ogrodu -
1923 - fragment
Przypisy
- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2019 року. Державна служба статистики України. Київ, 2019. стор.78
- ↑ № 3266. Новый день // Летопись периодических и продолжающихся изданий СССР 1986 - 1990. Часть 2. Газеты. М., «Книжная палата», 1994. стр.426
- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. . . (ukr.).
Linki zewnętrzne
- Hlybostky Raion – oficjalna strona internetowa
- Hliboka, pow. serecki, między Czerepkoutz (Cerepcăuți) a Kuczurmare, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 74. ob. (Wełykyj Kuczuriw)
- Stare zdjęcia Hliboka
