W tym artykule przeanalizujemy Hołd lenny w Krzyszkowie z różnych perspektyw, aby zapewnić kompleksowy pogląd na ten temat. Hołd lenny w Krzyszkowie jest dziś tematem niezwykle aktualnym, a jego znaczenie rozciąga się na różne obszary, od sfery osobistej po zawodową. W tym tekście będziemy badać jego pochodzenie, ewolucję, wpływ i możliwe przyszłe konsekwencje. Ponadto zagłębimy się w jego najbardziej godne uwagi i kontrowersyjne aspekty, próbując rzucić światło na ten złożony i stale rozwijający się temat. Zwracając uwagę na różne podejścia i opinie istniejące wokół Hołd lenny w Krzyszkowie, staramy się zaoferować czytelnikowi kompletną i wzbogacającą wizję.
Hołd lenny w Krzyszkowie – porozumienie zawarte 30 sierpnia 1157 w Krzyszkowie (łac. Crisgova) pod Poznaniem między księciem Bolesławem Kędzierzawym i jego bratem Mieszkiem III a cesarzem Fryderykiem I Barbarossą. Z postanowień traktatu wynikało oddanie w lenno cesarskie części spornych ziem polskich, do których pretensje wysuwał wygnany z kraju przez młodszych braci Władysław II. Dzięki złożeniu hołdu Bolesław Kędzierzawy mógł nadal władać nieprawnie zagarniętą dzielnicą senioralną. Ponadto (już jako lennik) zobowiązywał się do uczestnictwa w roku następnym — 1158 w tzw. cesarskiej „wyprawie mediolańskiej” oraz zapłacenia zaległego trybutu w wysokości 3400 grzywien srebra. Rękojmią zobowiązań krzyszkowskich było wysłanie do Królestwa Niemieckiego wybranych zakładników z możnych rodów polskich, a także Kazimierza, najmłodszego brata Bolesława i Mieszka.