Dzisiaj porozmawiamy o Howard Keel, temacie, który w ostatnim czasie wzbudził duże zainteresowanie i debatę. Howard Keel to problem, który dotyka ludzi w każdym wieku, każdej płci i klasy społecznej, a jego wpływ jest odczuwalny w różnych aspektach codziennego życia. Kontynuując badanie różnych aspektów Howard Keel, ważne jest, aby pamiętać o jego znaczeniu i tym, jak może wpłynąć na nasze życie. W tym artykule zagłębimy się w różne aspekty Howard Keel, przeanalizujemy jego implikacje i dostarczymy przydatnych informacji, aby lepiej zrozumieć ten temat. Dołącz więc do nas w tej odkrywczej podróży, podczas której będziemy odkrywać więcej na temat Howard Keel i jego znaczenia w naszym społeczeństwie!
![]() | |
Imię i nazwisko |
Harold Clifford Keel |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
13 kwietnia 1919 |
Data i miejsce śmierci |
7 listopada 2004 |
Zawód |
aktor, piosenkarz |
Współmałżonek |
Rosemary Cooper |
Lata aktywności |
1943–2002 |
Harold Clifford Keel (ur. 13 kwietnia 1919 w Gillespie, zm. 7 listopada 2004 w Palm Desert) – amerykański aktor i piosenkarz (bas-baryton[1]). W latach 50. był gwiazdą wielu musicali MGM[2]. Odtwórca roli Claytona Farlow w operze mydlanej CBS Dallas (1981–1991).
8 lutego 1960 otrzymał własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 6253 Hollywood Boulevard[3][4].
Urodził się w Gillespie[5] w Illinois w rodzinie metodystów jako drugi syn Grace Margaret (z domu Osterkamp) i Homera Keela[6]. Miał starszego brata Fredericka Williama. Jego ojciec był kapitanem marynarki wojennej i pracował w kopalniach węgla, a matka była metodystką, która wykonywała dorywcze prace (m.in. gotowanie i wieszanie tapet za 3 dolary dziennie), aby pomóc utrzymać rodzinę[7]. Keel dorastał w czasie wielkiego kryzysu w górniczym mieście Gillespie. Ojciec Keela nadużywał alkoholu i swoje frustracje wyładowywał na rodzinie. W 1930 popełnił samobójstwo[6]. Keel był zdruzgotany i rzadko rozmawiał na ten temat. Przejął od ojca miłość do muzyki, która zmieniła całkowicie jego usposobienie. Keel i jego matka przeprowadzili się do Kalifornii, gdzie w wieku 17 lat ukończył Fallbrook High School. Pracował dorywczo, jako mechanik samochodowy, pracownik parkingu i śpiewający kelner w restauracji Paris Inn w Los Angeles, zarabiając 15 dolarów tygodniowo i dwa posiłki dziennie. W 1937 otrzymał stałą pracę w public relations w Douglas Aircraft[6].
W 1945 w hotelu Beverly Hills wziął udział w przesłuchaniu przez Oscara Hammersteina II, który był pod wrażeniem i zaangażował Keela do dwóch musicali broadwayowskich – Oklahoma! w roli pogodnego ranczera Curly’ego i Carousel w roli Billy’ego Bigelowa[8]. Wkrótce po raz pierwszy wystąpił na ekranie jako czarny charakter uciekinier Boke w dreszczowcu The Small Voice (1948)[9] z Valerie Hobson. W nominowanym do trzykrotnego Oscara filmie The Big Fisherman (1959)[10] w reżyserii Franka Borzage wcielił się w postać Piotra Apostoła.
Podczas jednej ze swoich podróży do Hollywood w Kalifornii poznał aktorkę Rosemary Cooper. Pobrali się 17 marca 1943. 15 października 1948 doszło do rozwodu. 3 stycznia 1949 zawarł związek małżeński z Helen Anderson, z którą miał dwie córki – Kaiję Liane (ur. 14 stycznia 1950) i Kristine (ur. 21 czerwca 1952) oraz syna Gunnara Lewisa (ur. 3 czerwca 1955). 10 grudnia 1970 rozwiedli się. 21 grudnia 1970 poślubił Judith „Judy” Ann Magamoll. Mieli córkę Leslie Grace (ur. 1 września 1974).
Zmarł 7 listopada 2004 w Palm Desert w wieku 85 lat, sześć tygodni po zdiagnozowaniu raka jelita grubego[11].