Hrabina Altamira z córką

Kim jest Hrabina Altamira z córką i dlaczego jest to temat, który interesuje dziś tak wiele osób? Hrabina Altamira z córką przykuł uwagę szerokiego spektrum społeczeństwa, wywołując debaty, opinie i refleksje w różnych obszarach. Od wpływu na kulturę popularną po wpływ na historię, Hrabina Altamira z córką stał się fenomenem, który nie pozostawia nikogo obojętnym. W tym artykule zbadamy różne aspekty Hrabina Altamira z córką, analizując jego znaczenie w bieżącym kontekście i jego potencjalny wpływ w przyszłości. Poprzez wywiady, badania i dogłębną analizę zanurzymy się we wszechświecie Hrabina Altamira z córką, aby odkryć jego prawdziwe znaczenie i znaczenie we współczesnym społeczeństwie.

Hrabina Altamira z córką
María Ignacia Álvarez de Toledo
Ilustracja
Autor

Francisco Goya

Rodzaj

portret

Data powstania

1787–1788

Medium

olej na płótnie

Wymiary

195 × 115 cm

Miejsce przechowywania
Miejscowość

Nowy Jork

Lokalizacja

Metropolitan Museum of Art

Multimedia w Wikimedia Commons
Hrabina Altamira z synem, ok. 1778, Agustín Esteve

Hrabina Altamira z córką[1] (hiszp. María Ignacia Álvarez de Toledo, condesa de Altamira, y su hija María Agustina[2]) – obraz olejny hiszpańskiego malarza Francisca Goi (1746–1828)[1]. Obraz należy do Robert Lehman Collection, jest wypożyczony i eksponowany przez Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku[3].

Okoliczności powstania

W 1785, za pośrednictwem Ceána Bermúdeza, Goya otrzymał zamówienie na portrety dyrektorów i założycieli nowo powstałego Banco de San Carlos, instytucji finansowej będącej poprzedniczką obecnego Banku Hiszpanii. Goya był wówczas oficjalnym malarzem Karola III, a jego kariera portrecisty arystokratów nabierała tempa. Jednym z sześciu portretowanych bankierów był Vicente Joaquín Osorio de Moscoso y Guzmán, hrabia Altamira. Zadowolony ze swojego portretu hrabia zatrudnił Goyę do sportretowania swojej najbliższej rodziny, mimo że wcześniej korzystał z usług malarza Agustina Esteve[4]. Na przełomie lat 1787–1788 Goya namalował trzy obrazy: sportretował hrabinę z córką oraz synów Vicentego i Manuela[1]. Dzieła miały zdobić nowo wybudowany pałac hrabiów znajdujący się w centrum Madrytu[4].

María Ignacia Álvarez de Toledo y Gonzaga (1757–1795), córka markiza de Villafranca del Bierzo, była pierwszą żoną hrabiego Altamiry. Para pobrała się 3 kwietnia 1774 i doczekała się siedmiorga dzieci. Hrabiostwo otaczali artystów mecenatem[5].

Opis obrazu

Hrabina, z córką Marią Augustiną na kolanach, siedzi na eleganckiej sofie obitej niebieskim jedwabiem. Szykowny mebel ma zapewne przywoływać przepych pałacu hrabiów Altamira[5]. María Ignacia jest ubrana w modnym stylu epoki – krój sukni jest angielski, ale peruka i makijaż należą do francuskiej estetyki, podobnie jak jasnoróżowa satyna ozdobiona kwiatami haftowanymi na rąbku sukni[4]. Jej mocno upudrowana twarz przypomina maskę[1]. Matka i córka trzymają w rękach fiołki[5], co podkreśla więzi rodzinne[6]. Obok prawego ramienia hrabiny pojawia się plama światła – odbija się ono od pozłacanej ramy sofy, rzeźbionej motywem liści laurowych. Goya skupia się bardziej na kolorystyce i detalach stroju niż na osobowości modelki[1].

Inskrypcja na dole obrazu głosi: LA EX.ma S.a D.a MARIA YGNACIA ALVAREZ DE TOLEDO MARQVESA DE ASTORGA CONDESA DE ALTAMIRA / Y. LA S. D. MARIA AGVSTINA OSORIO ALVAREZ DE TOLEDO SV HIJA. NACIO. EN 21 DE FEBRERO DE 1787[3] (Jej Ekscelencja Doña María Ygnacia Álvarez de Toledo, markiza de Astorga i hrabina de Altamira, i Doña María Agustina Osorio Álvarez de Toledo, jej córka, urodzona 21 lutego 1787).

Proweniencja

Obraz należał do arystokratycznej rodziny Altamira, zdobił madrycki pałac razem z pozostałymi portretami członków rodziny namalowanymi przez Goyę i innych artystów[5]. Odziedziczony przez Vicentego Pío Osorio de Moscoso Ponce de León (1801–1864), hrabiego de Altamira, a następnie przez jego córkę Maríę Rosalíę Luisę, księżną de Baena, obraz był w jej posiadaniu do ok. 1870. Kolejnymi właścicielami byli: markiz de Corvera, Madryt, 1900; Léopold Goldschmidt, Paryż, ok. 1903; hrabia Pastré, Paryż. W 1910 obraz trafił do F. Kleinberger Galleries w Paryżu, gdzie w październiku 1911 nabył go Philip Lehman[3].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Robert Hughes: Goya. Artysta i jego czas. Warszawa: WAB, 2006, s. 117–118. ISBN 83-7414-248-0. OCLC 569990350.
  2. ↑ María Ignacia Álvarez de Toledo, condesa de Altamira, y su hija María Agustina. Fundación Goya en Aragón. . (hiszp.).
  3. ↑ a b c Condesa de Altamira and Her Daughter, María Agustina. Metropolitan Museum of Art. . (ang.).
  4. ↑ a b c Xavier Bray (ed.): Goya: Los Retratos. Londres: Turner Libros, 2015, s. 58–59, 63–66. ISBN 978-84-1635-484-9.
  5. ↑ a b c d Xavier F. Salomon: Goya and the Altamira family. Nowy Jork: The Metropolitan Museum of Art, 2014, s. 31–33. ISBN 978-1-58839-553-5.
  6. ↑ Kathryn Calley-Galitz: Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku. Warszawa: Arkady, 2020, s. 425. ISBN 978-83-213-5048-6.