W dzisiejszym świecie IEM Katowice Major 2019 stał się istotnym tematem cieszącym się dużym zainteresowaniem szerokiego grona odbiorców. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne czy wpływ na kulturę popularną, IEM Katowice Major 2019 jest tematem, który nadal budzi debatę i kontrowersje. Od swoich początków po ewolucję we współczesnym świecie, IEM Katowice Major 2019 przyciągał uwagę naukowców, ekspertów, entuzjastów i ciekawskich. W tym artykule dokładnie zbadamy wszystkie aspekty związane z IEM Katowice Major 2019, oferując kompleksowy i szczegółowy przegląd, który pozwoli czytelnikowi lepiej zrozumieć jego znaczenie i znaczenie w dzisiejszym świecie.
IEM Katowice Major 2019
Intel Extreme Masters Season XIII - Katowice Major 2019
IEM Katowice Major 2019 (Intel Extreme Masters Season XIII - Katowice Major 2019) – czternasty turniej rangi major w Counter-Strike: Global Offensive sponsorowany przez Valve, zorganizowany przez ESL w dniach od 13 lutego do 3 marca 2019[1]. Zmagania drużyn rozgrywane były na ESL Arenie w Katowicach, w Międzynarodowym Centrum Kongresowym oraz w katowickim Spodku[2]. W szczytowym momencie finał obejrzało ponad 1,2 mln osób, w którym to Astralis pokonało ENCE i po raz trzeci zgarnęło tytuł najlepszej drużyny świata[3][4][5]. Najlepszym zawodnikiem turnieju został wybrany gracz duńskiej drużyny Emil "Magisk" Reif[6].
Drużyny
W porównaniu z poprzednimi turniejami zmieniły się zasady zapraszania drużyn i udział w turnieju zapewnionych miało 14 zespołów z poprzedniego majora[7]. Status Legend bez zmian posiadało osiem najlepszych zespołów występujących podczas Faceit Major: London 2018, jednak już status Powracających Pretendentów posiadały drużyny z miejsc 9-14 i swoje zmagania zaczynały od Fazy pretendentów. O pozostałe dziesięć wolnych miejsc drużyny walczyły w kwalifikacjach nazywanych regionalnymi minorami[8][9]. Z każdego regionu (Europa, Ameryka, Azja, WNP) do głównego turnieju awansowało po dwie drużyny. Drużyny z trzecich miejsc rozegrały pomiędzy sobą mecze barażowe o dwa pozostałe miejsca na turnieju[10].
Podczas turnieju w dwóch pierwszych fazach majora korzystano z systemu szwajcarskiego. Mecze rozgrywane były w trybie Best-of-One, natomiast wszystkie pojedynki decydujące o awansie
lub odpadnięciu z turnieju rozgrywano w trybie Best-of-Three, co miało zwiększyć widowiskowość meczów [11]. Przed każdą fazą gracze tworzyli własny ranking drużyn, a następnie na podstawie wszystkich głosów była tworzona lista drużyn z ostatecznym rozstawieniem. W kolejnych meczach używano systemu ELO, gdzie po każdym meczu aktualizowano liczbę punktów, aby odpowiednio dopasować mecze[12]. W Fazie Mistrzów niezmiennie korzystano z systemu pojedynczej eliminacji w trybie BO3.
Pula map
Pula oraz sposób odrzucania i wybierania map pozostały takie same jak na poprzednim turnieju. Cała pula przedstawiała się następująco:
Cache
Dust 2
Inferno
Mirage
Nuke
Overpass
Train
Faza The New Challengers
Fazę Pretendentów rozgrywano w systemie szwajcarskim, gdzie o awansie do dalszej fazy turnieju decydowały trzy zwycięstwa, natomiast o odpadnięciu z turnieju trzy porażki. Przed pierwszymi meczami drużyny zostały rozstawione według rankingu stworzonego przez zawodników. Podczas następnych meczów zespoły zdobywały lub traciły punkty ELO, co miało sprawić, że rozstawienie w kolejnych meczach było sprawiedliwe[12][13]. Mecze rozgrywano w trybie BO1, natomiast spotkania decydujące rozgrywano w trybie BO3.
Przed Fazą Legend również poproszono zawodników, aby utworzyli własny ranking drużyn i na jego podstawie rozstawiono drużyny, a następnie decydował już system ELO[15].
Do play-offów awansowało osiem najlepszych drużyn z Fazy Legend. Zespoły zostały rozstawione na podstawie miejsc z poprzedniej fazy oraz zdobytych punktów ELO.