II Warszawski Batalion Etapowy
W dzisiejszym świecie II Warszawski Batalion Etapowy to temat, który stale ewoluuje i budzi ogromne zainteresowanie społeczeństwa. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie historyczne, wpływ na kulturę popularną czy wpływ na życie codzienne, II Warszawski Batalion Etapowy zdołał przyciągnąć uwagę ludzi w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty związane z II Warszawski Batalion Etapowy, od jego powstania do dnia dzisiejszego, analizując jego znaczenie i wpływ na różne aspekty współczesnego życia. Dodatkowo zbadamy rolę, jaką odgrywa II Warszawski Batalion Etapowy w dzisiejszym społeczeństwie i jak wpłynął na nasz sposób myślenia i działania. Dzięki dogłębnej i wszechstronnej analizie będziemy w stanie lepiej zrozumieć znaczenie II Warszawski Batalion Etapowy i jego wpływ na otaczający nas świat.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1919 |
| Rozformowanie |
1921 |
| Tradycje | |
| Kontynuacja | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Formacja |
Wojska Wartownicze |
| Podległość | |
II Warszawski batalion etapowy – oddział wojsk wartowniczych i etapowych w okresie II Rzeczypospolitej pełniący między innymi służbę ochronną na granicy polsko-sowieckiej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
II Warszawski batalion etapowy sformowano w Łomży w kwietniu 1919 jako II zapasowy batalion wartowniczy[1].
Do batalionu wcielono żołnierzy starszych wiekiem i o słabszej kondycji fizycznej. Oficerowie i podoficerowie nie mieli większego doświadczenia bojowego. Batalion nie posiadał broni ciężkiej, a broń indywidualną żołnierzy stanowiły stare karabiny różnych wzorów z niewielką ilością amunicji[2].
We wrześniu 1919 dowództwo batalionu stacjonowało w Słucku[3]. Wiosną 1920 batalion podlegał Dowództwu Okręgu Etapowego „Mołodeczno”[4]. W lipcu batalion pełnił służbę garnizonową w Białymstoku. Po jego opuszczeniu, będąc w podporządkowaniu 10 Dywizji Piechoty gen. Lucjana Żeligowskiego, walczył przez kilka dni w obronie linii Narwi i poniósł duże straty. 29 lipca liczył w stanie bojowym 5 oficerów i 120 podoficerów i szeregowców. Posiadał 1 ckm[5].
W lutym 1921 bataliony etapowe przejęły ochronę granicy polsko-rosyjskiej[6]. Początkowo pełniły ją na linii kordonowej, a w maju zostały przesunięte bezpośrednio na linię graniczną z zadaniem zamknięcia wszystkich dróg, przejść i mostów[7]. Jako uzupełnienie batalion wcielił w swoje struktury żołnierzy 1/IX Grodzieńskiego batalionu wartowniczego[8]. Z końcem 1920 w Grodnie utworzono II Brygadę Etapową. Batalion wszedł w jej skład[9]. W 1921 bataliony etapowe ochraniające granicę przekształcono w bataliony celne[10].
Służba kordonowa
Batalion we wrześniu 1919 stacjonował w Warszawie na Pradze. W grudniu 1919 wszedł w podporządkowanie DPE „Wilno" i stacjonował w Mołodecznie. Ochraniał tam szlaki kolejowe z Mołodeczna do Wilna, Potocka i Mińska. Kompanie stacjonowały w Sołach, Wilejce i Mołodecznie. 16 lutego 1920 przegrupował się ze Słucka do Mołodeczna (?) i ochraniał linię kolejową Mołodeczno – Połock. W kwietniu podlegał DOE „Mołodeczno", a we wrześniu 1920 podlegał II Brygadzie Etapowej DOE 2 Armii[1].
Dowódcy batalionu
Uwagi
- ↑ ppłk Eugeniusz Pieczkowski wywodził się z armii carskiej. Do 30 listopada 1918 był internowany przez Niemców. Do Wojska Polskiego przyjęty 23 lutego 1920. Od 14 kwietnia do 31 lipca 1920 był dowódcą 2/III Batalionu Wartowniczego, a następnie dowódcą Stacji Zbornej „Kraków". Od 28 sierpnia 1920 był dowódcą II Warszawskiego batalionu etapowego, a od 1 sierpnia 1921 dowódcą 29 batalionu celnego[1].
Przypisy
- ↑ a b c Ochał 2017 ↓, s. 151.
- ↑ Odziemkowski 2013 ↓, s. 28.
- ↑ Odziemkowski 2013 ↓, s. 29.
- ↑ Odziemkowski 2013 ↓, s. 30.
- ↑ Odziemkowski 2010 ↓, s. 351.
- ↑ Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 22.
- ↑ Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 23.
- ↑ Spis byłych oddziałów WP 1935 ↓, s. 112.
- ↑ Ochał 2017 ↓, s. 87.
- ↑ Dominiczak 1992 ↓, s. 64.
- ↑ Ochał 2017 ↓, s. 90.
Bibliografia
- Hubert Bereza, Kajetan Szczepański: Centralna Szkoła Podoficerska KOP. Grajewo: Towarzystwo Przyjaciół 9 PSK, 2014. ISBN 978-83-938921-7-4.
- Henryk Dominiczak: Granica wschodnia Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1919–1939. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-10202-0.
- Artur Ochał: Na litewskiej rubieży Brygada KOP Grodno (1929–1939). Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2017. ISBN 978-83-8098-148-5.
- Janusz Odziemkowski: Piechota polska w wojnie z Rosją bolszewicką 1919–1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adam”, 2010. ISBN 978-83-7072-650-8.
- Janusz Odziemkowski. Użycie batalionów etapowych i wartowniczych wojsk polskich w walkach w Galicji, na Wołyniu i Lubelszczyźnie, 11 lipca – 1 września 1920. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (249), 2013. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1440-6281.
- Wiktor Brummer, Wacław Zawadzki. Spis byłych oddziałów Wojska Polskiego. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2 (183), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.