W tym artykule zbadamy wpływ, jaki I Walk the Line wywarł na różne aspekty dzisiejszego społeczeństwa. Od wpływu na relacje międzyludzkie po znaczenie w gospodarce światowej, I Walk the Line pozostawił znaczący ślad we współczesnym świecie. Poprzez analizę różnych badań sprawdzimy, jak I Walk the Line ukształtował sposób, w jaki żyjemy, pracujemy i odnosimy się do innych. Ponadto zastanowimy się nad rolą, jaką I Walk the Line odgrywa w przyszłości i w jaki sposób jego obecność będzie nadal odkrywać na nowo i przekształcać różne obszary naszego codziennego życia.
![]() | ||||
Wykonawca singla z albumu With His Hot and Blue Guitar | ||||
Johnny Cash | ||||
Wydany |
1 maja 1956 | |||
---|---|---|---|---|
Nagrywany |
2 kwietnia 1956 | |||
Gatunek | ||||
Długość |
2:45 | |||
Wydawnictwo | ||||
Producent | ||||
Format |
7" (45 rpm) | |||
Singel po singlu | ||||
|
I Walk the Line – utwór Johnny’ego Casha, został nagrany 2 kwietnia 1956 w Memphis dla Sun Records. Producentem i reżyserem nagrania jest Sam Phillips. Piosenka ukazała się na wydanym w 1964 albumie I Walk the Line, a w późniejszym czasie dała tytuł biograficznemu filmowi o Cashu Walk the Line (w Polsce wyświetlanego pod tytułem Spacer po linie). „I Walk the Line” był pierwszym przebojem Casha, który w 1956 roku dotarł na szczyt listy Billboard Hot Country Songs.
Utwór opowiada o tym, że pomimo wielu pokus na trasie koncertowej Cash pozostaje wierny swojej ówczesnej żonie Vivian:
- I find it very, very easy to be true
- I find myself alone when each day is through
- Yes, I’ll admit that I’m a fool for you
- Because you’re mine
- I walk the line.
(Nie jest mi trudno pozostać ci wiernym/Gdy dzień dobiega końca, a ja zostaję sam/Tak, przyznaję, jestem w tobie zakochany/Ponieważ jesteś moja/Ja nie schodzę w bok).
Unikatowy schemat harmoniczny w tym utworze został podobno zainspirowany kiedy Cash przypadkowo odwrotnie odtworzył źle ustawioną taśmę magnetofonową. W oryginalnej wersji tej piosenki Cash śpiewa każdą jej zwrotkę w innej tonacji i ostatnia zwrotka jest śpiewana o oktawę niżej niż pierwsza zwrotka – Cash był jednym z niewielu piosenkarzy którzy mogli bez problemu zejść do tak niskiego basu. W filmie „Spacer po linie” grającemu Casha Joaquinowi Phoeniksowi (który także śpiewa wszystkie piosenki w tym filmie) prawie udaje się zaśpiewać tę piosenkę tak jak oryginał. Pierwotnie Cash planował nagrać tę piosenkę jako powolną balladę, ale Sam Phillps przekonał go aby nagrać ją w szybszym tempie, co Cash zrobił pomimo pewnych sprzeciwów ze swojej strony.
W 2004 utwór został sklasyfikowany na 30. miejscu listy 500 utworów wszech czasów magazynu „Rolling Stone”.