Idol (program telewizyjny)

Idol – polski program typu talent show nadawany w telewizji Polsat, na licencji brytyjskiej sieci ITV, wyemitowany od 5 kwietnia 2002^[1] do 18 czerwca 2005^[2] i od 15 lutego do 17 maja 2017.

Program miał formułę konkursu wokalnego, w którym finaliści, wyłonieni we wstępnych eliminacjach dokonywanych przez komisję jurorską, wykonują utwory wokalne w kolejnych odcinkach, a zwycięzcę wybierają telewidzowie za pomocą wysyłanych SMS-ów. Nagrodą było profesjonalne przygotowanie i wydanie albumu i promocja wykonawcy na rynku muzycznym^[3]. W czwartej edycji, oprócz kontraktu płytowego, zwycięzca otrzymał możliwość występu w koncercie „trendy” na festiwalu TOPtrendy 2005^[4]. W piątej edycji, oprócz kontraktu płytowego, zwycięzca otrzymał 250 000 zł.^{[potrzebny przypis]} Zwycięzcami poszczególnych edycji programu zostali: Alicja Janosz, Krzysztof Zalewski, Monika Brodka, Maciej Silski i Mariusz Dyba.

Program oglądały głównie kobiety w wieku pow. 40 r.ż. zamieszkałe na wsi i mające podstawowe wykształcenie^[5][6].

Kierownikiem muzycznym programu był Waldemar Parzyński^[7].

9 grudnia 2010 pojawiły się doniesienia, jakoby Polsat miał reaktywować program w wiosennej ramówce 2011^[8], jednak następnego dnia zdecydowano, że od wiosny 2011 pojawi się program Must Be the Music. Tylko muzyka^[9]. W październiku 2016 ogłoszono, że powstanie piąta edycja Idola^[10].

Uczestnikami programu mogły być osoby w wieku 16–28 lat^[11][12], niepełnoletni kandydaci musieli stawić się na przesłuchaniach wraz ze swoimi opiekunami prawnymi^[13]. Warunkiem udziału w castingach było wysłanie wiadomości SMS o treści „Idol” pod numer 7943^[13]. W dwóch pierwszych etapach przesłuchań kandydaci wykonywali przed profesjonalną komisją jurorską fragment piosenki a cappella bądź przy akompaniamencie gitary lub fortepianu^[14]. Jurorzy dopuszczali do półfinałów kilkudziesięciu uczestników (w pierwszej edycji było to 48 kandydatów^[11], w drugiej, trzeciej i czwartej – ok. 100 osób^{[15][16][17][18]}). Półfinaliści byli dzieleni na kilka grup, spośród których telewidzowie wyłaniali 10 finalistów^[11] (w piątej edycji – ośmioro). Finaliści w kolejnych odcinkach prezentowali swoje interpretacje znanych piosenek, a osoba z najmniejszą liczbą głosów od widzów w danym odcinku odpadała z programu^[11].

Do finału przechodziło trzech wykonawców, a zwycięzcę wyłaniali telewidzowie^[11].

 Z tym tematem związana jest kategoria: Uczestnicy polskiej edycji Idola.

Polsat potwierdził realizację polskiej edycji Idola w styczniu 2002, a w kolejnym miesiącu ruszyły przesłuchania uczestników, które odbyły się w Katowicach, Poznaniu, Gdańsku i Warszawie^[11]. Jurorzy podczas ostatniego przesłuchania w warszawskim Teatrze Komedia dopuścili do programu 48 osób^[22].

Pierwsza edycja była emitowana w sobotę o 19.05 i w niedziele o 20.30 na antenie Polsatu od 5 kwietnia^[1] do 30 czerwca 2002^[23]. W finale wygrała Alicja Janosz, która zdobyła 40% głosów telewidzów^[3]. Podczas ostatniego odcinka uczestnicy finaliści premierowo zaśpiewali utwór „Może się wydawać” wraz z pozostałymi 45 uczestnikami dopuszczonymi do występów w odcinkach na żywo, natomiast po finale nakręcono teledysk do piosenki z udziałem 10 finalistów Idola^[24]. Po programie wytwórnia BMG Poland wydała album kompilacyjny pt. Idol – Top 10 zawierający ulubione piosenki w wykonaniu finalistów^[25][26].

Pierwszą edycję oglądało średnio ok. 2 973 943 telewidzów^[5].

Plany realizacji drugiej edycji potwierdził Kuba Wojewódzki jeszcze przed rozegraniem finału pierwszego sezonu programu^[27]. W sierpniu 2002 rozpoczęły się przesłuchania uczestników, które odbyły się w Gdyni, Krakowie, Wrocławiu, Poznaniu i Warszawie^[19]. Na etapie castingów do programu zgłosiło się ponad 10 tys. kandydatów^[19].

Drugą edycję emitowano w czwartki o godz. 21.00 i niedziele o godz. 20.00 w Polsacie od 6 października 2002^[28] do 16 lutego 2003^[29]. Kolejne odcinki emitowane na żywo poświęcone były konkretnym gatunkom muzycznym^[30][31][32].

Producenci trzy razy w tygodniu emitowali także program Idol Extra, w którym prezentowano kulisy realizowania produkcji^[33]. Ponadto po zakończeniu emisji Idola telewizja Polska przygotowała jedenastoodcinkowy program Idol po finale, który emitowany był dwa razy w tygodniu i w którym prezentowane były rozmowy z uczestnikami obu edycji^[34][35].

Drugą edycję programu oglądało średnio ok. 2 886 248 telewidzów^[36].

Trzecia edycja Idola trafiła na antenę po rocznej przerwie w emisji^[39][40][41]. Przesłuchania do programu odbyły się w lipcu i sierpniu 2003 w Gdyni, Poznaniu, Katowicach i Warszawie oraz w 29 mniejszych miejscowościach^[42][43]. W castingach wzięło udział ponad 9 tys. kandydatów^[16].

Program był emitowany w czwartek o 21.40 i niedziele o 20.05, w Polsacie od 4 września 2003 do 12 stycznia 2004^[44]. Polsat ponownie pokazał także format Idol Extra, w którym ukazywał kulisy realizowania programu^[45].

Trzecią edycję Idola oglądało średnio 2 638 334 telewidzów^[46].

Czwarta edycja programu miała być realizowana jesienią 2004^[47], ostatecznie trafiła na antenę wiosną 2005^[21]. Przesłuchania do Idola rozpoczęły się w październiku 2004 i zorganizowano je w ponad 100 polskich miejscowościach, m.in. w Katowicach, Poznaniu, Warszawie i Wrocławiu^[21][17][48]. W castingach wzięło udział ponad 8 tys. kandydatów^[21].

Program był emitowany w każdą środę o godz. 20.15 i w soboty o 21.15, w Polsacie od 16 lutego^[49] do 18 czerwca 2005^[50]. Ponownie emitowano także program Idol Extra prezentujący kulisy powstawania kolejnych odcinków^[51].

Czwartą edycję Idola oglądało średnio 1,878 mln telewidzów^[52].

W październiku 2016 Polsat ogłosił reaktywację programu po 12 latach przerwy^[53]. Eliminacje do programu odbyły się w listopadzie 2016 w pięciu miastach: Gdyni, Poznaniu, Katowicach, Warszawie i Wrocławiu^[53].

Piąta edycja Idola była emitowana w telewizji Polsat w środy o 20.00, od 15 lutego do 17 maja 2017^[54][55].

Program oglądało średnio 1,4 mln telewidzów, a wpływy reklamowe wyniosły 40,06 mln zł^[56].

• Strona internetowa programu

• p
• d
• e

Seria Idol

Narodowe wersje	Armenia Australia Belgia Brazylia Bułgaria Chorwacja Czechy Dania Estonia Filipiny Finlandia Francja Grecja Gruzja Holandia Indie Indonezja Islandia Kanada Kazachstan Macedonia Malezja Niemcy Nowa Zelandia Norwegia Polska Portugalia Republika Południowej Afryki Rosja Singapur Słowacja Stany Zjednoczone Szwecja Turcja Wielka Brytania (oryginalnie) Wietnam
Regionalne wersje	Pan Arab Ameryka Łacińska Azja Czechy i Słowacja Serbia, Czarnogóra i Macedonia Wschodnia Afryka Zachodnia Afryka World Idol

• Lista zwycięzców