Ignacy Radliński

W dzisiejszym świecie Ignacy Radliński to temat, który zyskał duże znaczenie i przykuł uwagę szerokiego grona odbiorców. Wraz ze wzrostem znaczenia Ignacy Radliński w naszym społeczeństwie istotne stało się zrozumienie jego implikacji i wpływu w różnych obszarach. Od poziomu osobistego po polityczny, Ignacy Radliński wywołał intensywną debatę i promował ważne zmiany. W tym artykule dokładnie zbadamy znaczenie i implikacje Ignacy Radliński, analizując jego ewolucję w czasie i jego wpływ na różne sfery współczesnego życia.

Ignacy Radliński
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 grudnia 1843
Dubno

Data i miejsce śmierci

13 sierpnia 1920
Warszawa

Zawód, zajęcie

religioznawca, filolog klasyczny, historyk, krytyk biblijny, orientalista

Multimedia w Wikimedia Commons
Teksty w Wikiźródłach

Ignacy Józef Eligiusz Radliński (ur. 13 grudnia 1843 w Dubnie na Wołyniu, zm. 13 sierpnia 1920 w Warszawie) – polski religioznawca, filolog klasyczny, historyk, krytyk biblijny, orientalista. Ojciec Heleny Boguszewskiej.

Życiorys

Urodził się w zubożałej polskiej rodzinie szlacheckiej. Zajmował się m.in. historią religii ludów semickich oraz badaniami nad początkami chrześcijaństwa i nad historycznością Jezusa. Po ukończeniu filologii klasycznej na uniwersytecie w Kijowie był nauczycielem języków klasycznych warszawskiego gimnazjum. W latach 1909–1919 współdziałał w prowadzeniu Gimnazjum Mariana Rychłowskiego[1]. W latach 1906–1907 i 1915–1918 wykładowca historii religii na Wydziale Humanistycznym Towarzystwa Kursów Naukowych w Warszawie[2]. Jeden z twórców polskiego religioznawstwa[3]. Pochowany został na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 327-6-29)[4].

Twórczość

Napisał m.in. zarysy literatur egipskiej, babilońsko-asyryjskiej, epigrafiki kanaańskiej, literatury hebrajskiej i perskiej w zbiorowych Dziejach literatury powszechnej (t. I, 1880), charakterystykę początków średniowiecza (tamże, tom II, 1887), Słownik narzeczy ludów kamczackich (1891–1894, 5 t.), Apokryfy judaistyczno-chrześcijańskie, księga wstępna do literatury apokryficznej w Polsce (1905), Dzieje jednego Boga (1905), Dwa dokumenty ludzkości (Dziesięcioro przykazań Bożych i deklaracja praw człowieka) (1907), Na przełomie dziejowym. Początki piśmiennictwa judaistyczno-chrześcijańskiego (1907), Dzieje jednego z synów bożych (1908), Spinoza. Rzecz historyczno-społeczna (1910), Apokryfy judaistyczno-chrześcijańskie w polskich przeróbkach (1911), Katolicyzm, modernizm i myśl wolna (1912), Mężczyzna a kobieta (1918, studium historyczno-socjologiczne), Jehowa. Mrok średniowiecza i król pruski, Wilhelm II (1919), Dzieje trzech osób w jednym Bogu (1915), Przeszłość w teraźniejszości. Zbiór dociekań i rozważań społeczno-naukowych (1901).

Przypisy

  1. ↑ Piotr Marian Rychłowski. ipsb.nina.gov.pl. .
  2. ↑ Dziesięciolecie Wolnej Wszechnicy Polskiej TKN: sprawozdanie z działalności Towarzystwa Kursów Naukowych, 1906-1916, opracowali Ryszard Błędowski, Stanisław Orłowski, Henryk Mościcki, Warszawa 1917, s.130, Podkarpacka BC – wersja elektroniczna
  3. ↑ Radliński Ignacy Józef Eligiusz, Encyklopedia PWN , Wydawnictwo Naukowe PWN .
  4. ↑ Cmentarz Stare Powązki: IGNACY RADLIŃSKI, Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne .

Bibliografia

  • Kuczyński J., Radliński Ignacy. W: Filozofia w Polsce. Słownik pisarzy, Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk, 1971, str. 331–332
  • Wielka Ilustrowana Encyklopedia Gutenberga (1928–1939)

Linki zewnętrzne