Ignaz von Seyfried

W tym artykule zajmiemy się tematem Ignaz von Seyfried, który jest dziś tematem niezwykle istotnym. Ignaz von Seyfried to temat, który wywołał duże zainteresowanie i debatę w różnych obszarach, od polityki po naukę. Warto dokładnie przeanalizować tę kwestię, gdyż ma ona istotny wpływ na społeczeństwo i nasze codzienne życie. W tym artykule będziemy badać różne aspekty związane z Ignaz von Seyfried, od jego historycznego pochodzenia po jego implikacje we współczesnym świecie. Mamy nadzieję, że ten artykuł rzuci światło na Ignaz von Seyfried i przyczyni się do zrozumienia tego bardzo istotnego tematu.

Ignaz von Seyfried
Ilustracja
Ignaz von Seyfried, litografia Josepha Kriehubera (1829)
Imię i nazwisko

Ignaz Xaver, Ritter von Seyfried

Data i miejsce urodzenia

15 sierpnia 1776
Wiedeń

Pochodzenie

austriackie

Data i miejsce śmierci

27 sierpnia 1841
Wiedeń

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, dyrygent, pedagog

Ignaz Xaver, Ritter von Seyfried (ur. 15 sierpnia 1776 w Wiedniu, zm. 27 sierpnia 1841 tamże[1][2]) – austriacki kompozytor, dyrygent i pedagog.

Życiorys

Lekcje gry na fortepianie pobierał u W.A. Mozarta i Leopolda Koželuha, kompozycji uczył się u Johanna Georga Albrechtsbergera i Petera von Wintera[1][3]. W 1792 roku rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Karola, przerwał je jednak, by poświęcić się muzyce[3]. Od 1797 do 1826 roku był dyrygentem we Freihaus-Theater Emanuela Schikanedera[1][3]. Na początku XIX wieku cieszył się popularnością w środowisku wiedeńskim jako autor singspieli[1][2]. Przyjaźnił się z Ludwigiem van Beethovenem i dyrygował premierowym wykonaniem Fidelia (20 listopada 1805)[1][3]. Jego uczniem był Franz von Suppé[1].

Twórczość

Pisał opery o tematyce historycznej i heroicznej, singspiele, zauberspiele, farsy i trawestacje, często we współpracy z Matthäusem Stegmayerem, który był też autorem librett do wielu utworów Seyfrieda[1]. Największe znaczenie mają jego dramaty sceniczne o tematyce biblijnej[1]. Po przejściu na emeryturę poświęcił się twórczości religijnej i kameralnej[1]. Był autorem prac Albrechtsberger’s Sämmtliche Schriften (1826), Preindl’s Wiener Tonschule (1827) i Ludwig van Beethoven’s Studien im Generalbasse, Contapuncte und in der Compositions-Lehre (1832)[2].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 9. Część biograficzna s–sł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2007, s. 236. ISBN 978-83-224-0865-0.
  2. ↑ a b c Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3291. ISBN 0-02-865530-3.
  3. ↑ a b c d Bertil van Boer: Historical Dictionary of Music of the Classical Period. Lanham: Scarecrow Press, 2012, s. 518. ISBN 978-0-8108-7183-0.

Linki zewnętrzne