Instytut Duchowieństwa Patriarchalnego z Bzommar
W tym artykule zbadamy wpływ Instytut Duchowieństwa Patriarchalnego z Bzommar na współczesne społeczeństwo. Instytut Duchowieństwa Patriarchalnego z Bzommar jest przedmiotem zainteresowania i debaty w różnych obszarach wiedzy, od nauk społecznych po technologię. Jego wpływ przekroczył granice geograficzne i kulturowe, a jego znaczenie stale ewoluuje. Na tych stronach będziemy analizować różne aspekty składające się na obecność Instytut Duchowieństwa Patriarchalnego z Bzommar w naszej obecnej rzeczywistości, a także jego projekcję na przyszłość. Od jego pochodzenia po praktyczne implikacje, zagłębimy się w głęboką analizę, która stara się rzucić światło na temat tak istotny, jak nieunikniony w dzisiejszych czasach.
| Skrót zakonny |
ICPB |
|---|---|
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Status kanoniczny | |
| Założyciel | |
| Data założenia |
1749 |
| Przełożony |
ks. Mashdots Zahterian ICPB (wikariusz patriarchalny) |
| Strona internetowa | |
Instytut Duchowieństwa Patriarchalnego z Bzommar (fr. Institut du Clergé Patriarcal de Bzommar) – ormiańskokatolickie stowarzyszenie życia apostolskiego na prawie patriarszym. Używają skrótu zakonnego I.C.P.B.
Historia
Początki zgromadzenia sięgają roku 1740, kiedy to patriarcha Abraham Bedros I Ardziwian utworzył ormiańskokatolicki Patriarchat Cylicji i zaistniała konieczność przygotowania duchownych do apostolatu misyjnego wśród rozproszonego po całym świecie narodu ormiańskiego; dla tych księży, bezpośrednio zależnych od patriarchy, w 1749 roku patriarcha Hagop Bedros II Howsepian zbudował klasztor w Bzommar w Libanie. Patriarcha Mikael Bedros III Kasparian (1753-1780) nadał kapłanom prowadzącym wspólne życie w Bzommar regułę ustalającą sposób życia członków wspólnoty na wzór mnichów ormiańskich. Biorąc pod uwagę, że ormiańska tradycja kanoniczna nie przewidywała składania ślubów uroczystych, członków kongregacji z Bzommar nigdy nie można było porównywać z zachodnimi instytutami zakonnymi: zawsze jednak wymagano od nich celibatu, przysięgi szczególnego posłuszeństwa wobec patriarchy (który jest z urzędu generalnym przełożonym Instytutu), przyrzeczenia, że nie będą zatrzymywać dla siebie żadnego dobra otrzymanego w trakcie pełnienia posługi i, jeśli to możliwe, życia wspólnego.
Zgromadzenie to dało Kościołowi ormiańskokatolickiemu na przestrzeni swych dziejów kilku patriarchów, kilkudziesięciu biskupów i setki księży. Jednym z przykładów jest obecny Patriarcha Cylicji dla Ormian katolików - Raphaël Bedros XXI Minassian ICPB.
Organizacja
Zgodnie z Kodeksem Kanonów Kościołów Wschodnich, Instytut jest stowarzyszeniem życia wspólnego na wzór zakonników na prawie patriarszym (KKKW, kan. 554). Na co dzień zarządza nim wikariusz patriarchalny wybierany przez członków zgromadzenia na 6-letnią kadencję. Od 2025 wikariuszem patriarchalnym jest ks. Mashdots Zahterian ICPB[1]. Członkowie Instytutu składają śluby posłuszeństwa i czystości oraz przyrzeczenie ubóstwa. Celem instytutu jest: osobiste uświęcenie jego członków, wspieranie wiary katolickiej w narodzie ormiańskim, sprawowanie posługi kapłańskiej i kształcenie misjonarzy. Członkowie Instytutu działają w rozproszonych po całym świecie ormiańskich wspólnotach katolickich i są obecni w krajach Bliskiego Wschodu, w Armenii, Egipcie, Grecji, Francji, Kanadzie, Stanach Zjednoczonych, Szwecji, Włoszech, Brazylii i Australii.
Przypisy
- ↑ Հայր Մաշտոց Ծ. Վրդ. Զահթէրեան ընտրոեցաւ Զմմառու Պատրիարքական Կղերի Միաբանութեան Պատրիարքական Փոխանորդ. vaticannews.va. . (orm.).