Dzisiaj Irena Ożóg jest tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu dużej części populacji. Zagadnienie to przykuło uwagę ekspertów, naukowców i specjalistów z różnych dziedzin, którzy poświęcili swój czas i wysiłek na analizę go z różnych podejść. Co więcej, Irena Ożóg wywołał debatę w społeczeństwie, powodując sprzeczne opinie i rozbieżne stanowiska. Biorąc pod uwagę tę sytuację, istotne jest pogłębienie naszej wiedzy na temat Irena Ożóg i zbadanie jego implikacji w różnych kontekstach. W tym celu w tym artykule omówimy Irena Ożóg w sposób szczegółowy i krytyczny, aby zapewnić kompleksową wizję tego aktualnego tematu.
Data i miejsce urodzenia |
19 października 1953 |
---|---|
Zawód, zajęcie |
ekonomistka, urzędniczka |
Tytuł naukowy |
doktor nauk ekonomicznych |
Alma Mater | |
Stanowisko |
podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów (2001–2003) |
Odznaczenia | |
![]() |
Irena Władysława Ożóg (ur. 19 października 1953 w Tomaszowie Lubelskim[1]) – polska ekonomistka, specjalistka podatków i urzędniczka państwowa, doktor nauk ekonomicznych, w latach 2001–2003 podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów i Główny Rzecznik Dyscypliny Finansów Publicznych.
Ukończyła studia ekonomiczne. W 1990 obroniła w Szkole Głównej Planowania i Statystyki napisany pod kierunkiem Jana Szczepańskiego doktorat z zakresu finansów pt. Podatek dochodowy w warunkach reformy gospodarczej. Wykładała później na SGH i Uniwersytecie Warszawskim. Autorka dziewięciu książek i około 200 monografii i artykułów na temat prawa finansowego, zwłaszcza podatkowego. Należy do Krajowej Izby Doradców Podatkowych. Zasiadła w zarządach o radach nadzorczych kilkudziesięciu spółek, m.in. PGNiG[2]. Została wspólnikiem kancelarii prawnej Ożóg/Pytlak i partnerem zarządzającym w kancelarii Ożóg Tomczykowski[3][4].
W 1997 bez powodzenia ubiegała się o mandat posła na Sejm w okręgu warszawskim z listy polskiego Stronnictwa Ludowego[5]. Pracowała w Ministerstwie Finansów, m.in. jako dyrektor departamentu podatków bezpośrednich. Na przełomie października i listopada 2001 objęła funkcję podsekretarz stanu w tym resorcie, odpowiedzialnej za podatki[6]. 7 listopada 2001 została również Głównym Rzecznikiem Dyscypliny Finansów Publicznych. Pełniła funkcję do 17 stycznia 2003, kiedy to zrezygnowała z przyczyn osobistych[7]. Była proponowana jako minister ds. polityki podatkowej w gabinecie cieni Business Centre Club[4].
W 2005 otrzymała Krzyż kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[8].