W dzisiejszym świecie Isabelino Gradín to temat, który wywołuje duże zainteresowanie i dyskusję wśród ludzi. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie w społeczeństwie, wpływ na historię czy wpływ na kulturę, Isabelino Gradín jest aspektem, którego nie można przeoczyć. Z biegiem czasu Isabelino Gradín ewoluował i zyskał nowe wymiary, co wzbudziło większe zainteresowanie naukowców, specjalistów i ogółu społeczeństwa. W tym artykule zbadamy różne aspekty Isabelino Gradín, jego znaczenie i wpływ na dzisiejsze społeczeństwo.
![]() | |||||||||||||
Data i miejsce urodzenia |
8 lipca 1897 | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
21 grudnia 1944 | ||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||
Kariera seniorska[a] | |||||||||||||
| |||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||
|
Isabelino Gradín (ur. 8 lipca 1897 w Montevideo, zm. 21 grudnia 1944 tamże) – urugwajski piłkarz grający jako napastnik i biegacz.
Wraz z José Piendibene jest uważany za największą gwiazdę urugwajskiego futbolu lat dwudziestych. Po zakończeniu kariery poświęcił się lekkoatletyce, zostając sześciokrotnym mistrzem Ameryki Południowej w biegach na 200 i 400 metrów[1].
Isabelino Gradín urodził się w stołecznym Montevideo, jako potomek emigrantów z Lesotho[2][3].
Swoją piłkarską karierę rozpoczął w stołecznym CA Peñarol, gdzie zdobył dwa mistrzostwa Urugwaju. Po kłótni z kierownictwem Peñarolu, odszedł w 1922 roku do River Plate Montevideo. Podczas pobytu w klubie, jego kariera piłkarska wyhamowała, a Gradín coraz mocniej poświęcił się lekkoatletyce[1]. Znakiem firmowym piłkarza było niebywałe przyśpieszenie i umiejętność oddawania strzałów w pełnym biegu, czym zaskarbił sobie sympatie i uznanie kibiców[1].
Był dwukrotnym zwycięzcą turnieju Copa América - w tym tego premierowego z 1916 roku - gdzie z trzema bramkami na koncie został królem strzelców turnieju. Na turnieju w 1916, wygranym spotkaniu z Chile (4:0) kierownictwo przegranej ekipy złożyło protest, oskarżając Urugwajczyków o nielegalny występ w ich zespole Afrykanów - Gradína oraz Juana Delgado. Ostatecznie, apelacja została wycofana, a skruszeni działacze Chile przeprosili za swój protest[1].
Gradirn rozegrał dla reprezentacji Urugwaju 23 spotkania, w których strzelił 9 bramek[4].
Swoje ostatnie lata Gradín spędził w biedzie i zapomnieniu. Cztery dni przed śmiercią odwiedziła go w szpitalu delegacja macierzystego Peñarolu, dedykując mu zdobyty tytuł mistrza Urugwaju[5].
Reprezentacja[6]
Reprezentacja | Rok | Mecze | Gole |
---|---|---|---|
Urugwaj | 1915 | 1 | 0 |
1916 | 6 | 6 | |
1917 | 3 | 1 | |
1918 | 6 | 1 | |
1919 | 5 | 2 | |
1920 | 1 | 0 | |
1921 | 0 | 0 | |
1922 | 0 | 0 | |
1923 | 0 | 0 | |
1924 | 0 | 0 | |
1925 | 0 | 0 | |
1926 | 0 | 0 | |
1927 | 1 | 0 | |
Razem | 23 | 10 |
Peñarol[7]
Urugwaj[1]
Indywidualne[1]
Tomasz Wołek, Copa America, Katowice 1995 str. 10-11 (tom 13 cyklu Encyklopedia piłkarska Fuji).