Iwan Gonczarow

W tym artykule poruszymy kwestię Iwan Gonczarow, która jest dziś niezwykle istotna. Iwan Gonczarow to temat, który wywołał duże zainteresowanie i debatę w różnych obszarach, czy to w sferze społecznej, politycznej, gospodarczej czy naukowej. Jest to złożony problem, który wymaga szczegółowej i dogłębnej analizy, aby zrozumieć jego implikacje i reperkusje. Iwan Gonczarow zyskał na znaczeniu w ostatnich latach ze względu na jego wpływ na społeczeństwo i codzienne życie ludzi. Celem tego artykułu będzie przedstawienie kompleksowego spojrzenia na Iwan Gonczarow, odniesienie się do jego różnych perspektyw i jego znaczenia dla ogółu społeczeństwa.

Iwan Gonczarow
ros. Иван Александрович Гончаров
Ilustracja
Portret autorstwa Iwana Kramskiego, 1865
Imię i nazwisko

Iwan Aleksandrowicz Gonczarow

Data i miejsce urodzenia

18 czerwca 1812
Symbirsk

Data i miejsce śmierci

27 września 1891
Petersburg

Narodowość

rosyjska

Język

rosyjski

Alma Mater

Uniwersytet Moskiewski

Dziedzina sztuki

proza, publicystyka

Muzeum artysty

Muzeum Gonczarowa w Ulianowsku

Ważne dzieła

Obłomow

Faksymile

Iwan Aleksandrowicz Gonczarow (ros. Иван Александрович Гончаров; ur. 6 czerwca?/18 czerwca 1812 w Symbirsku, Imperium Rosyjskie – zm. 15 września?/27 września 1891 w Petersburgu, Imperium Rosyjskie) – rosyjski pisarz. Autor realistycznych powieści ukazujących bierność ideową ziemiaństwa rosyjskiego.

Życiorys

Gonczarow urodził się w bogatej rodzinie kupieckiej, jego ojciec handlował zbożem. Po ukończeniu Uniwersytetu Moskiewskiego w 1834 Gonczarow pracował 30 lat jako niższy urzędnik państwowy.

Jako pisarz debiutował w 1847 roku powieścią Zwyczajna historia (Обыкновенная история, wydanie polskie 1955), pokazującą konflikty między rosyjską szlachtą a warstwą kupiecką oraz romantyzmem i realizmem. W 1842 powstał (opublikowany w 1848) naturalistyczny szkic psychologiczny Iwan Sawicz Podżabrin (Иван Савич Поджабрин).

Między 1852 a 1855 Gonczarow podróżował po Anglii, Afryce i Japonii, skąd wrócił do Rosji przez Syberię jako sekretarz admirała Putianina. Jego podróżny dziennik, noszący tytuł Fregata „Pallada” (Фрегат „Паллада”) został wydany w 1858 roku. Pierwszy duży sukces literacki odniósł Gonczarow powieścią Obłomow (Обломов), wydaną w 1859 (wydanie polskie 1922). W powieści został pokazany narodowy charakter Rosjan. Główny bohater był przez wielu porównywany do Hamleta.

Od 1860 roku korespondencyjny członek Petersburskiej Akademii Nauk.

W 1867 roku Gonczarow odszedł na emeryturę i opublikował swoją ostatnią powieść Urwisko (Обрыв), historię rywalizacji trzech mężczyzn o serce jednej, tajemniczej kobiety. W utworze tym wyraźnie widać krytykę nihilizmu.

Prócz tego Gonczarow pisał nowele, eseje i wspomnienia, które były wydane pośmiertnie w 1919 roku. Resztę życia spędził na samotnym podróżowaniu, porzuciwszy literaturę z powodu nadmiernej krytyki. Gonczarow nigdy się nie ożenił. Zmarł w Petersburgu.

Obecnie w mieście Ulianowsk (dawniej Symbirsk) działa muzeum Iwana Gonczarowa, zaś główna ulica miasta jest nazwana jego imieniem.

Wybrana twórczość

  • 1838 – Lichaja bolest' (ros. Лихая болесть)
  • 1839 – Sczastliwaja oszybka (ros. Счастливая ошибка)
  • 1842 – Iwan Sawicz Podżabrin (ros. Иван Савич Поджабрин)
  • 1848 – Obyknowienna istorija (ros. Обыкновенная история), pol. Zwykła historia
  • 1858 – Fregat „Pallada” (ros. Фрегат „Паллада”), pol. Fregata Pallada
  • 1858 – Dwa słuczaja iz morskoj żyzni (ros. Два случая из морской жизни)
  • 1859 – Obłomow (ros. Обломов), pol. Obłomow
  • 1869 – Obryw (ros. Обрыв), pol. Urwisko

Przypisy

  1. Iwan Gonczarow, Zwykła historia, Wacław Rogowicz (tłum.), Warszawa: Książka i Wiedza, 1955 (pol.).
  2. Iwan Gonczarow, Fregata Pallada, Roman Auderski (tłum.), Warszawa: Iskry, 1960 (pol.).
  3. Iwan Gonczarow, Obłomow, Franciszek Rawita-Gawroński (tłum.), Instytut wydawniczy Biblioteka Polska, 1922 (pol.).
  4. Iwan Gonczarow, Obłomow, Lucjan Suchanek (red.), Nadzieja Drucka (tłum.), Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1990, ISBN 83-04-02967-7, OCLC 749629372 (pol.).
  5. Iwan Gonczarow, Urwisko, Kazimierz Andrzej Jaworski (tłum.), 1952.

Bibliografia

Źródła w języku angielskim

Źródła w języku rosyjskim

Linki zewnętrzne