Izadora Weiss

W tym artykule poznamy fascynujący świat Izadora Weiss. Od swoich początków po wpływ na współczesne społeczeństwo, Izadora Weiss był tematem ciągłego zainteresowania i debaty. Na przestrzeni dziejów Izadora Weiss odgrywał kluczową rolę w życiu ludzi, wpływając na sposób, w jaki myślimy, zachowujemy się i odnosimy się do otaczającego nas świata. Poprzez wyczerpującą i szczegółową analizę, artykuł ten będzie starał się rzucić światło na różne aspekty Izadora Weiss, zapewniając czytelnikowi pełną i wzbogacającą wizję tego tematu, który ma dziś duże znaczenie.

Izadora Weiss
Data urodzenia

10 lipca 1972

Dziedzina sztuki

choreografia, taniec

Odznaczenia
Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Izadora Weiss (ur. 10 lipca 1972[1][2]) – polska choreografka i tancerka.

Życiorys

Ukończyła Ogólnokształcącą Szkołę Baletową im. Romana Turczynowicza w Warszawie[3][4], po czym kontynuowała edukację w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie, studiując pedagogikę baletu[5]. W latach 1991–1996 pracowała jako tancerka: w Teatrze Wielkim w Warszawie (1991–1993), Teatrze Wielkim Operze Narodowej w Warszawie (1993–1995) i Teatrze Narodowym w Warszawie, Scena Operowa (1995–1996)[6]. Dwukrotnie otrzymała stypendium Ministerstwa Kultury i Sztuki (1999 i 2001)[7].

W latach 1995–2001 pracowała w Teatrze Wielkim w Poznaniu[4]. Jej debiutem choreograficznym był spektakl Sen nocy letniej (1996, Teatr Wielki w Poznaniu)[5]. Przygotowała choreografię do kilkudziesięciu oper, część z nich prezentowana była za granicą, między innymi w Holandii, Finlandii, Francji, Niemczech, Luksemburgu i USA[5]. Na festiwalu w Wexford w Irlandii zrealizowała choreografię do Strasznego dworu, Opery za trzy grosze i Syberii[8]. Po tym, jak przygotowała choreografię do I Koncertu skrzypcowego Krzysztofa Pendereckiego (Teatr Wielki w Poznaniu), choreograf Jiří Kylián zaprosił ją na staż do Nederlands Dance Theater[5]. Doskonaliła swój warsztat nie tylko u boku Kyliána, ale również Hansa van Manena, Ohada Naharina, Paula Lightfoota, Sol León i Saburo Teshigawary[5][9].

W ramach Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Malta 2000 przygotowała spektakl Cztery pory roku Vivaldiego w nagraniu Nigela Kennedy’ego[5]. W 2005 roku stworzyła libretto i choreografię baletu ...z nieba do muzyki Michała Lorenca w Operze Bałtyckiej, następnie spektakl Eurazja w Teatrze Muzycznym Capitol we Wrocławiu[8]. Po tej premierze przystąpiła do pracy nad projektem Warszawskiego Teatru Tańca przy Centrum Sztuki „Montownia”[5]. Projekt ten zawiesiła po podjęciu pracy w Operze Bałtyckiej, gdzie w ciągu ośmiu lat zrealizowała 15 autorskich spektakli baletowych[3], m.in. 4&4, nową wersję Eurazji i Romea i Julii[10][11] oraz choreografię do oper Don Giovanni i Eugeniusz Oniegin[6]. Realizacje telewizyjne Eurazji oraz Romea i Julii widzowie mogli oglądać w TVP Kultura[12][13].

W listopadzie 2009 w Operze Kameralnej w Warszawie wyreżyserowała, przygotowała choreografię i zatańczyła w spektaklu Tre donne – Tre destini Georga Friedricha Händla z udziałem Olgi Pasiecznik[14]. W marcu 2010 została dyrektorem artystycznym stworzonego przez siebie Bałtyckiego Teatru Tańca[5], który prowadziła do 2016[15]. Następnie stworzyła Biały Teatr Tańca w Warszawie, który stał się na rok 2018 rezydentem Teatru Komedia[16]. Od 2017, na zaproszenie Krzysztofa Pastora, współpracuje jako choreograf z Polskim Baletem Narodowym[3]. W 2020 została wymieniona w publikacji Fifty Contemporary Choreographers wydanej przez brytyjskie wydawnictwo Routledge[15]. Projektuje dekoracje i kostiumy do swoich prac choreograficznych[3].

Jej mężem jest reżyser Marek Weiss[17], z którym ma córkę Weronikę Weiss, skrzypaczkę[18].

Nagrody

  • 2009 – Nagroda Teatralna Miasta Gdańska[7]
  • 2009 – Pomorska Nagroda Artystyczna (Gryf Pomorski) (wraz z Markiem Weissem)[7]
  • 2012 – Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[19]
  • 2013 – Nagroda Teatralna Miasta Gdańska[7]
  • 2014 – Teatralna Nagroda Muzyczna im Jana Kiepury dla najlepszego choreografa (ex aequo z Robertem Glumbkiem)[20]
  • 2014 – Nagroda Teatralna Miasta Gdańska[7]
  • 2014 – Nagroda Marszałka Województwa Pomorskiego za całokształt dorobku artystycznego[21]
  • 2015 – Teatralna Nagroda Muzyczna im. Jana Kiepury dla najlepszego choreografa[7]
  • 2016 – Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury za stworzenie nowego wizerunku baletu oraz z okazji jubileuszu 25-lecia pracy artystycznej[22]

Przypisy

  1. ↑ Izadora Weiss. rejestr.io. .
  2. ↑ Cztery próby oswojenia śmierci w tańcu. encyklopediateatru.pl. .
  3. ↑ a b c d Izadora Weiss. Choreograf. teatrwielki.pl. .
  4. ↑ a b Izadora Weiss. pl-pl.facebook.com. .
  5. ↑ a b c d e f g h Izadora Weiss. Bałtycki Teatr Tańca. baltyckiteatrtanca.pl, 1 czerwca 2012. .
  6. ↑ a b Izadora Weiss, Encyklopedia teatru polskiego (autorzy) .
  7. ↑ a b c d e f Izadora Weiss. Twórczość. izadoraweiss.pl. .
  8. ↑ a b Autorski balet Izadory Weiss – 4&4. gdansk.pl. .
  9. ↑ Izadora Weiss – Taniec wolnych ludzi. teatry.art.pl. .
  10. ↑ Współcześni Romeo i Julia spotkali się w Iraku. dziennikteatralny.pl. .
  11. ↑ Romeo i Julia. Prapremiera baletu Izadory Weiss „Romeo i Julia". kultura.wp.pl. .
  12. ↑ Romeo i Julia w TVP Kultura. gdansk.pl. .
  13. ↑ TV Kultura. Tydzień z tańcem. encyklopediateatru.pl. .
  14. ↑ Piękne cierpienie. zw.com.pl, 30 września 2009. .
  15. ↑ a b Wielka Brytania. Izadora Weiss w „Fifty Contemporary Choreographers”. e-teatr.pl, 25 stycznia 2021. .
  16. ↑ Izadora Weiss – choreograf. izadoraweiss.pl. .
  17. ↑ Marek Weiss. opera.poznan.pl. .
  18. ↑ Polka w gronie 50 najlepszych choreografów na świecie. „Po prostu mnie znaleźli”. tvn.pl, 5 stycznia 2022. .
  19. ↑ Lista laureatów Medalu Zasłużony Kulturze Gloria Artis , Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego (pol.).
  20. ↑ Teatralne Nagrody Muzyczne 2014. mteatr.pl. .
  21. ↑ Izadora Weiss, Encyklopedia teatru polskiego (osoby) .
  22. ↑ Laureaci Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury , Gdańsk - oficjalny portal miasta .

Linki zewnętrzne