Józef Ab

W tym artykule zbadamy temat Józef Ab i jego wpływ na różne aspekty społeczeństwa. Od momentu pojawienia się Józef Ab przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie, wywołując debaty i kontrowersje wokół jego znaczenia i konsekwencji. Z biegiem czasu Józef Ab wykazał swój wpływ w tak różnorodnych dziedzinach, jak ekonomia, polityka, kultura i technologia, a jego obecność nadal jest siłą napędową kształtującą bieg historii i rozwój człowieka. Dzięki tej analizie odkryjemy wiele aspektów, które wyrażają zjawisko Józef Ab i jego dzisiejsze znaczenie.

Józef Ab
Data i miejsce urodzenia

22 sierpnia 1863
Łódź

Data i miejsce śmierci

7 lutego 1941
Getto łódzkie

Miejsce spoczynku

Nowy cmentarz żydowski w Łodzi przy ul. Brackiej

Zawód, zajęcie

żydowski nauczyciel

Józef Lajb Ab (ur. 22 sierpnia 1863 w Łodzi, zm. 7 lutego 1941 tamże) – żydowski nauczyciel, właściciel i dyrektor szkoły, działacz oświatowy.

Życiorys

Syn Leona (Lewina) i Berty z Codików. Pracę w szkolnictwie rozpoczął w r. 1885 mając absolutorium wyższej uczelni. W latach 1897–1910 był prezesem Towarzystwa Nauczycieli i Nauczycielek Żydów oraz członkiem Komitetu Walki z Analfabetyzmem.

W 1910 r. założył przy ul. Spacerowej (obecnie al. T. Kościuszki) 29 7-klasową Żeńską Szkołę Handlową, przenosząc ją w 1913 r. na ul. Zieloną 8[1][2]. W 1921 r. szkoła została przekształcona w Gimnazjum Żeńskie o profilu humanistycznym i przeniesiona została do budynku przy ul. Zielonej 10[3]. W 1920 r. przeprowadzono pierwsze matury. W roku szkolnym 1925/26 pozostał jej właścicielem choć szkoła została przejęta przez grono nauczycieli występujące formalnie jako „Zrzeszenie Pedagogów. Spółka z o.o.” W 1931 r. przestał być dyrektorem szkoły, a szkoła otrzymała imię Józefa Aba. Dyrektorem szkoły został Ludwik Krajeński, a w latach 1933–1939 dyrektorem była Stella Estera Reinowa. Nauczanie odbywało się w języku polskim, lekcje języka hebrajskiego traktowano jako nadobowiązkowe. Szkoła nie posiadała praw szkoły państwowej, dopiero w roku szkolnym 1938/39 gimnazjum uzyskało takie prawa, natomiast liceum nadal ich nie posiadało.

W latach 30. mieszkał wraz z córką przy ul. Piotrkowskiej 118[4].

W getcie mieszkał przy ul. Dworskiej 14. Zmarł w getcie 7 lutego 1941 r. i spoczywa na cmentarzu żydowskim „nowym” przy ul. Brackiej (str. L, kw. R, nr grobu 7).

Życie prywatne

Był żonaty z Bertą (Bajlą Gitlą) (1865–1934), lekarzem dentystą. Miał córkę Nadieżdę (ur. 1896) – nauczycielkę i plastyczkę oraz syna Michała (1894–1916) – studenta matematyki, który jako sanitariusz zmarł w szpitalu pod Tarnopolem i został pochowany w Buczaczu. Losy jego córki Nadieżdy są nieznane.

Przypisy

  1. ↑ Informator m. Łodzi z kalendarzem na rok 1919, Wydany nakładem Magistratu m. Łodzi Łódź s. 162
  2. ↑ Informator m. Łodzi z kalendarzem na rok 1920, Opracowany i wydany przez Wydział Statystyczny Magistratu m. Łodzi Łódź s. 395
  3. ↑ Księga adresowa miasta Łodzi i Województwa Łódzkiego (…). Rocznik 1937–1939, Zarząd Miejski w Łodzi, Łódź 1937 (?), strona 31 Dział I Szematyzm miasta Łodzi
  4. ↑ Księga adresowa miasta Łodzi i Województwa Łódzkiego (…). Rocznik 1937–1939, Zarząd Miejski w Łodzi, Łódź 1937 (?), strona 3 Dział II Wykaz mieszkańców m. Łodzi

Bibliografia

  • Kempa Andrzej, Szukalak Marek: Żydzi dawnej Łodzi. Słownik biograficzny Żydów łódzkich oraz z Łodzią związanych, Tom I A-Z. Łódź 2001, Oficyna Bibliofilów, s. 13, ISBN 83-87522-47-3.
  • Spis nauczycieli szkół wyższych, średnich, zawodowych, seminariów nauczycielskich oraz wykaz zakładów naukowych i władz szkolnych, zestawione pod redakcją Z. Zagórowskiego, Lwów 1924.
  • Baranowski K.: Żydowskie średnie szkoły ogólnokształcące w Łodzi w latach 1918–1939, „Biuletyn ŻIH” Warszawa 1981 nr 3.
  • 8-klasowe gimnazjum humanistyczne żeńskie Józefa Aba, „Świat” 1924, numer specjalny poświęcony średniemu szkolnictwu w Łodzi.