Józef Bartczak

Dzisiaj zajmiemy się Józef Bartczak, tematem, który ostatnio przykuł uwagę wielu osób. Józef Bartczak to temat obejmujący wiele obszarów zainteresowań, od nauki po rozrywkę, obejmującą zagadnienia społeczne i kulturalne. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Józef Bartczak, od jego wpływu na społeczeństwo po postęp, jaki dokonał się w tej dziedzinie. Dodatkowo omówimy kontrowersje i wyzwania stojące obecnie przed Józef Bartczak, a także możliwe rozwiązania i perspektywy na przyszłość. Przygotuj się na głębsze zanurzenie się w fascynujący świat Józef Bartczak!

Józef Bartczak
kapitan piechoty kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia

31 marca 1894
Karnkowo

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

1918–1940

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Formacja

Polska Organizacja Wojskowa

Jednostki

34 pułk piechoty,
63 pułk piechoty,
[64 Pułk Piechoty (II RP)

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa:
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie)
Krzyż Legionowy

Józef Bartczak (ur. 31 marca 1894 w Karnkowie, pow. lipnowski, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy[1], ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Syn Antoniego (ur. 1859) i Antoniny z Drozdowskich[1] (ur. 1860). Absolwent gimnazjum w Lipnie (1918) oraz ukończył kurs polonistyczny, który zdał przed Komisją w 1923. W latach 1916–1918 członek POW w Karnkowie. Brał udział w rozbrajaniu Niemców w Lipnie. Od 1918 w Wojsku Polskim. Ukończył Szkołę Podchorążych nr 1 w Ostrowi-Komorowie. Jako dowódca plutonu kompanii karabinów maszynowych 34 pułku piechoty walczył w wojnie 1920 r. 8 sierpnia 1920 ciężko ranny w bitwie pod Jabłonką[1], po wyleczeniu z ran powrócił na front, do 63 pułku piechoty. Od 1922 dowódca kompanii w 64 pułku piechoty, referent w DOK VIII, od 1938 został dowódcą plutonu kompanii szkolnej 8 Szpitala Okręgowego.

W czasie kampanii wrześniowej 1939, po agresji ZSRR na Polskę, w nieznanych okolicznościach dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie jenieckim w Kozielsku[1]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w lesie katyńskim i tam pogrzebany w bezimiennej mogile zbiorowej, gdzie od 28 lipca 2000 mieści się oficjalnie Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu[2][3]. Figuruje na liście wywózkowej 040/3 z 20 kwietnia 1940[1].

Był żonaty z Aleksandrą z Cymermanów, miał syna Andrzeja[4].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[5][6][7]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[8][9][10].

Ordery i odznaczenia

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 21.
  2. ↑ 20 lat temu otwarto Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu - Redakcja Polska - polskieradio.pl , polskieradio.pl (pol.).
  3. ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. LIII.
  4. ↑ BETA Księgi Cmentarne , ksiegicmentarne.muzeumkatynskie.pl .
  5. ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. , web.archive.org, s. 27 (pol.).
  6. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  7. ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem , edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 (pol.).
  8. ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” , prezydent.pl (pol.).
  9. ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie , policja.pl, s. 1-4 (pol.).
  10. ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. .

Bibliografia