Józef Bryk

Temat Józef Bryk to zagadnienie, które przyciągnęło zainteresowanie i uwagę wielu ludzi na całym świecie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne czy znaczenie w życiu codziennym, Józef Bryk wywołał debaty, badania, a nawet kontrowersje. W tym artykule zbadamy różne aspekty i perspektywy związane z Józef Bryk, w celu zapewnienia szerokiego i pełnego przeglądu tego tematu. Od jego powstania po obecne implikacje, w tym wpływ na kulturę popularną, zbadamy dogłębnie, w jaki sposób Józef Bryk pozostawił niezatarty ślad w historii i świadomości zbiorowej.

Józef Bryk
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

3 marca 1897
Stanisławówka

Data i miejsce śmierci

9–11 kwietnia 1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

1914–1940

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

3 pułk piechoty,
białostocki pułk strzelców,
79 pułk piechoty,
20 Dywizja Piechoty
78 pułk piechoty
PKU Jasło
KRU Jasło

Stanowiska

dowódca batalionu
komendant PKU
komendant RU

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Srebrny Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny (Francja)

Józef Bryk (ur. 3 marca 1897 w Stanisławówce, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – major piechoty magister Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Syn Józefa i Marii z Szeremetów urodzony w Stanisławówce, w ówczesnym powiecie żółkiewskim Królestwa Galicji i Lodomerii[1]. Absolwent C. K. Gimnazjum w Żółkwi. Ukończył studia prawnicze i nauk politycznych[2] z tytułem magistra[3] Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Wstąpił do Legionów Polskich 14 sierpnia 1914. Służył w 3 pułku piechoty II Brygady Legionów Polskich, walcząc w kampaniach karpackiej, bukowińskiej, wołyńskiej. Po bitwie pod Kaniowem (11 maja 1918), dostał się do niewoli niemieckiej. W grudniu 1918 zgłasza się do białostockiego pułku strzelców, z którym przeszedł całą wojnę 1920.

W okresie międzywojennym pozostał w wojsku. Służył w 79 pułku piechoty w Słonimiu[4][5]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 986. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6]. W 1928 pełnił służbę w dowództwie 20 Dywizji Piechoty, pozostając w kadrze oficerów piechoty[7]. W sierpniu 1929 roku został przeniesiony do 78 pułku piechoty w Baranowiczach[8][9]. 27 stycznia 1930 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 roku i 14. lokatą w korpusie oficerów piechoty[10]. W marcu tego roku został wyznaczony na stanowisko dowódcy batalionu[11]. W czerwcu 1934 roku został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Jasło na stanowisko komendanta[12]. W 1938 roku kierowana przez niego jednostka została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Jasło, a zajmowane przez niego stanowisko otrzymało nazwę „komendant rejonu uzupełnień”. Na stanowisku rejonowego komendanta uzupełnień Jasło pełnił służbę w następnym roku[13].

Podczas kampanii wrześniowej 1939, po agresji ZSRR na Polskę, dostał się do niewoli sowieckiej. Osadzono go w obozie jenieckim w Kozielsku[1]. W grudniu 1939 jego nazwisko znajdowało się na liście tego obozu[2]. Między 7 a 9 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD[2] – lista wywózkowa 017/3 z 1940[1]. Między 9 a 11 kwietnia 1940 został zamordowany w Katyniu przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Ofiary tej zbrodni grzebano w bezimiennych mogiłach zbiorowych, gdzie od 28 lipca 2000 mieści się oficjalnie Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu[14][15]. W miejscu tym prowadzone były ekshumacje i prace archeologiczne[16][17]. W 1943 jego ciało zostało zidentyfikowane w toku ekshumacji nadzorowanych przez Niemców[18] pod numerem 3436[19][20][2] (raport dzienny z 28 maja 1943[2]) – dosł. określony jako Krijk Jozef, a przy zwłokach znaleziono: legit. ofic.[21] oraz świad. szczep. w Kozielsku[22]. Figuruje na liście Komisji Technicznej PCK pod numerem 03436[22] opisany jako Gryk[2] Józef.

Józef Bryk był żonaty z Malwiną, z którą miał syna[1].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło – decyzją nr 439/MON[23] – mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika[24][25]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[26][27].

Ordery i odznaczenia

Upamiętnienie

  • Dąb Pamięci posadzony przez Stowarzyszenie Forum Polskie Stowarzyszenie „Na Chełmskiej” na ul. Lwowskiej w Chełmie[35].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 54.
  2. ↑ a b c d e f Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 187.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 606.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 352, 413.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 307, 357.
  6. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 54.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 128, 189.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 sierpnia 1929 roku, s. 292.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 36, 606.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 28 stycznia 1930 roku, s. 24.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 110.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 159.
  13. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 22, 848.
  14. ↑ 20 lat temu otwarto Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu - Redakcja Polska - polskieradio.pl , polskieradio.pl (pol.).
  15. ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. LIII.
  16. ↑ Historia Zbrodni Katynskiej (pol.).
  17. ↑ Pierwsze ekshumacje w Katyniu. "Wszystko było przesiąknięte zapachem śmierci" - Historia , www.polskieradio.pl (pol.).
  18. ↑ Instytut Pamięci Narodowej - Kraków, Niemcy w Katyniu w 1943 roku, „Instytut Pamięci Narodowej - Kraków” .
  19. ↑ Auswärtiges Amt, „Amtliches Material zum Massenmord von Katyn“, 1943, s. 256 (niem.).
  20. ↑ Katyń według źródeł niemieckich – 1943 r.. stankiewicze.com. .
  21. ↑ Lista imienna zaginionych w ZSRR polskich jeńców wojennych z obozów Kozielsk - Ostaszków - Starobielsk, „Orzeł Biały. Polska walcząca o wolność.” (50 (336)), pbc.uw.edu.pl, 11 grudnia 1948, s. 3 (pol.).
  22. ↑ a b Mariusz Olczak (red.), Katyń. Listy ekshumacyjne i dokumenty Zarządu Głównego Polskiego Czerwonego Krzyża 1943–1944., koszalin.ap.gov.pl, s. 275, ISBN 83-89986-91-4 (pol.).
  23. ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem , edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 (pol.).
  24. ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. , web.archive.org, s. 11 (pol.).
  25. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  26. ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” , prezydent.pl (pol.).
  27. ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie , policja.pl, s. 1-4 (pol.).
  28. ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  29. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 352.
  30. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 12 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  31. ↑ M.P. z 1938 r. nr 259, poz. 612 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  32. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
  33. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 36.
  34. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 307.
  35. ↑ Lista Bohaterów zgłoszonych w Programie „Katyń ocalić od zapomnienia”. Stowarzyszenie Parafiada. .

Bibliografia