Józef Kozłowski (1892–1940)

W dzisiejszym świecie Józef Kozłowski (1892–1940) stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu dużej liczby osób i sektorów. Od momentu pojawienia się Józef Kozłowski (1892–1940) wywołał debaty i kontrowersje w różnych obszarach, a jego wpływ nadal jest przedmiotem badań i analiz. W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Józef Kozłowski (1892–1940), badając jego wymiary, implikacje i możliwy przyszły rozwój. Poprzez szczegółową i rygorystyczną analizę staramy się rzucić światło na ten ekscytujący i znaczący temat, oferując czytelnikowi głęboką i wzbogacającą wizję Józef Kozłowski (1892–1940).

Józef Kozłowski
Ilustracja
kapitan piechoty kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia

18 kwietnia 1892
Żytomierz

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Charków

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

21 pułk piechoty

Stanowiska

dowódca kompanii

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Późniejsza praca

prezes Kółka Rolniczego

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Wstążeczka amarantowa

Józef Kozłowski[a] (ur. 18 kwietnia 1892 w Żytomierzu, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się 18 kwietnia 1892 w Żytomierzu, w rodzinie Stanisława i Jadwigi z Puciłowskich[1]. Ukończył gimnazjum w Żytomierzu i kursy rolnicze w Kijowie. Od 1914 służył w armii rosyjskiej. W 1917 zgłosił się do I Korpusu Polskiego w Rosji, przydzielony do 12 pułku strzelców polskich. Był członkiem POW w Żytomierzu.

Po odzyskaniu niepodległości i powrocie do kraju w 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego i przydzielony do 21 pułku piechoty, w szeregach którego walczył w wojnie polsko-bolszewickiej, ranny pod Duniłowiczami[1].

W 1922 został przeniesiony do rezerwy i zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów rezerwowych piechoty. W 1934 pozostawał na ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Równe i posiadał przydział mobilizacyjny do 45 pułku piechoty[2]. Na kapitana rezerwy został awansowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 37. lokatą w korpusie oficerów piechoty[3].

Po przejściu do rezerwy mieszkał we wsi Kurhany, pow. ostrogski, jako osadnik wojskowy. Był komendantem rejonowym Związku Rezerwistów w Zdołbunowie i prezesem Kółka Rolniczego[4].

W czasie kampanii wrześniowej we wrześniu 1939 został zmobilizowany na terenie Okręgu Korpusu Nr II. Po agresji ZSRR na Polskę w nieznanych okolicznościach wzięty do niewoli sowieckiej i przewieziony do obozu w Starobielsku[1]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach[1], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[5]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD, pod poz. 1518[1].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[6][7][8]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[9][10][11].

Ordery i odznaczenia

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Józef III Kozłowski” w celu odróżnienia od innych oficerów noszących to samo imię i nazwisko.

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 256.
  2. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 17, 497.
  3. ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 680.
  4. ↑ Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 151.
  5. ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
  6. ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. , web.archive.org, s. 42 (pol.).
  7. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  8. ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem , edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 (pol.).
  9. ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” , prezydent.pl (pol.).
  10. ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie , policja.pl, s. 1-4 (pol.).
  11. ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. .
  12. ↑ Dekret Wodza Naczelnego L. 3447 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 43, s. 1724)

Bibliografia